Er is een groot verschil tussen wat de meeste mensen denken dat de waarheid is en wat er werkelijk gebeurde.
Dit geldt ook voor het verhaal van het zinken van de "onzinkbare" Titanic dat al meer dan 100 jaar de mensheid bezighoudt.
Op 15 april 1912 zonk de Titanic in het midden van de oceaan door, naar men zegt, een aanvaring met een ijsberg. Op Wikipedia, de leugenencyclopedie voor slapend Nederland, kunt u het hele verhaal nog eens nalezen:
Staat u mij toe één feit te noemen over de Titanic om daarmee te bewijzen dat het officiële verhaal de prullenbak in kan. Nu veranderen feiten in de regel niets aan ons geloof, maar geef mij één kans:
De Titanic is gezonken op 41 graden Noorderbreedte en 59 graden Westerlengte.
Dat is alles, u kunt het zelf opzoeken, geen controverse, geen theorie, geen perceptie.
Waar is dat?
Dat is zo zuidelijk als Madrid, u kunt het Iberisch schiereiland nog net zien rechts op de kaart. Nog een feit is dat de Titanic op 15 april is gezonken. Combineren we die twee dan denken we al gauw aan zeer aangenaam voorjaarsweer, veel aangenamer dan in Nederland.
Maar we doen er nog een schepje bovenop, nu met de Bosatlas en de zeestromen.
We zien dat de Titanic midden in de warme golfstroom licht. In het noorden doet de golfstroom het water met zo’n tien graden stijgen.
Hoe warm is het oppervlaktewater dan rond 15 april op de plaats waar de Titanic zonk?
Nog een kaartje, nu van de watertemperatuur, weliswaar in maart, dus iets te koud.
Zoals de locatie midden in de warme golfstroom al impliceerde: het water is er met 15 tot 20 graden misschien nog net geen zwemwater, maar ijskoud is anders.
Kortom, we hebben geconstateerd dat de Titanic zeker niet in ijskoud water is gezonken. Sterker, in water waar een drenkeling met een reddingsvest het nog best een tijd in kan volhouden.
Waarom is dit belangrijk?
Omdat dan niemand had hoeven omkomen. Iedereen die niet met het schip ten onder was gegaan kon dan aan boord van een reddingssloep gehesen worden of kon zelfs in zijn reddingsvest zijn redding afwachten. Er was met een beetje proppen waarschijnlijk voldoende plaats voor iedereen in een reddingssloep. Voor de mensen die er echt niet inpasten waren de sloepen uitgerust met grijplijnen rondom.
Met wat afwisselen van mensen die niet aan boord konden van een reddingsboot had iedereen de twee uur tot het arriveren van het eerste reddingsschip kunnen overleven.
Hieronder geef ik nog wat quotes uit Wikipedia en dan ziet u dat de watertemperatuur cruciaal is om de leugen geloofwaardig te doen lijken:
“In de nacht van de ramp was het zeer koud, en de watertemperatuur lag onder het vriespunt.”
“De meeste slachtoffers stierven aan onderkoeling”
“1522 van de 2223 passagiers en bemanningsleden kwamen om het leven” (2223-1522 = 701)
“Volgens de onderzoeksberichten overleefden slechts 705 mensen de ramp.” (701?)
Er zaten bij de tewaterlating 823 mensen in de reddingssloepen (823 – 705 = 118 ?).
De reddingsboten hadden een nominale capaciteit van 1178 personen. (2223 – 1178 = 1045)
“Wel waren er voldoende reddingsvesten aanwezig, ongeveer 3560.”
“Tijdens de reis werd slechts ongeveer de helft van de capaciteit benut. Een van de redenen daarvoor was een langdurige kolenstaking.” (Je zou dan precies het tegenovergestelde verwachten.)
Het echte verhaal
De vrijwel identieke zus van de Titanic, de Olympic, was recentelijk onherstelbaar beschadigd geraakt. De Titanic is waarschijnlijk omgewisseld met de Olympic waarna de Olympic als de Titanic is uitgevaren. Voor de verzekeringspenningen werd het schip tot zinken gebracht.
Om rechtszaken en waarheidsvinding te voorkomen is men met zo min mogelijk passagiers uitgevaren. Er werden passagierslijsten vervalst waardoor er veel meer mensen aan boord leken dan er werkelijk waren. Mogelijk zijn enkele passagiers omgekomen, volgens sommigen vermoord. Mogelijk kozen sommige beroemdheden voor een nieuw leven.
En zoals dat gaat in ons brein: door slechts één feit moeten wij ons wereldbeeld omgooien. En dat willen we niet. Dus was het water er wel ijskoud... Dubbelthink…
Tot zover het verhaal van Nils de Graaf.
Het volgende is het officiële verhaal van de Olympic, de eerste van drie identieke schepen die door de White Star Line zouden worden gebouwd. Naast de Olympic en de Titanic was er ook nog de Brittanic die als laatste werd gebouwd.
Op 31 mei 1911 werd de Olympic overgedragen aan de White Star Line om dienst te doen op de lijn naar New York en dit was tevens de dag dat de Titanic te water werd gelaten in Belfast.
Op 14 juni 1911 ving het schip zijn maiden voyage aan, naar New York. Tijdens de succesvolle oversteek haalde het schip een snelheid van 21,7 knopen. Op de vijfde oversteek gebeurde een ongeluk. Op 20 september 1911, toen het schip rond het eiland Wight voer, was er nog een ander schip in de buurt, de kruiser HMS Hawke van 7350 brt. De Hawke werd door de 45.000 brt metende Olympic meegezogen en boorde zich net achter de hoofdmast van de Olympic in de romp. Twee compartimenten liepen vol. Kapitein Edward John Smith (die later met de Titanic ten onder ging) wist dat dat niet genoeg was om de Olympic te doen zinken, maar de reis voortzetten was onmogelijk. Men kon ook niet terug naar Southampton, omdat het tij dat niet toeliet. Er zat niets anders op dan de 1300 passagiers met kleinere schepen naar wal te verschepen. Het schip zelf voer naar Belfast om op de werf van Harland and Wolff opgelapt te worden. Op 20 november kon het schip zijn normale schema hervatten.
Het schip dat die dag Belfast verliet was niet de Olympic, maar de nieuwe Titanic die vanaf dat moment Olympic heette en nog 24 jaar dienst zou doen. De originele Olympic werd zo gerepareerd en vervolgens begin 1912 overgedragen aan de White Star Line als de Titanic.
In de video hieronder worden een aantal zaken aangehaald die bovengenoemde theorie zouden ondersteunen zoals:
De verzekering van de Titanic werd vijf dagen voor haar eerste reis aanzienlijk verhoogd, waardoor de eigenaar van de White Star Line, de bankier JP Morgan 12,5 miljoen dollar zou krijgen bij het zinken van de Titanic. Omgerekend naar bedragen van vandaag zou dat 160 miljoen dollar zijn. Een bedrag dat vele malen hoger is dan ze ooit voor een beschadigde Olympic zouden ontvangen.
Een ander vreemd fenomeen is dat bemanningsleden die wel de ramp hebben overleefd werden opgewacht door twee mannen toen ze eenmaal aan land kwamen. De eerste was een vertegenwoordiger van de White Star Line, hetgeen normaal is, maar de tweede was van de Engelse overheid. Bemanningsleden werden gedwongen om de zogenaamde Official Secret Acts te ondertekenen en hen werd medegedeeld dat als ze ooit met een woord zouden spreken over wat er precies was gebeurd, ze voor minimaal 20 jaar de bak zouden ingaan en daarna nergens werk meer zouden krijgen.
Verder viel het mensen op dat op de plek waar de Olympic was geraakt tijdens de eerdere aanvaring er een vreemde verkleuring te zien was op het plaatwerk van de Titanic toen ze voor het eerst de haven van Belfast verliet voor een proefvaart. Alsof precies dat gedeelte net was geverfd.
De eerste foto hierna is van de Olympic na de aanvaring en de tweede laat zien welke plekken op de Titanic verkleurd lijken.
Een ander opvallend iets dat 50 eerste klas passagiers, voornamelijk vrienden en zakenrelaties van JP Morgan, hun boekingen voor de eerste reis van de Tinanic kort voor vertrek annuleerden. Morgan zelf die eerst ook mee zou, meldde zich ziek en werd enkele dagen later in blakende gezondheid door vrienden gezien in een badplaats aan de Middellandse Zee waar hij zich uitstekend vermaakte met zijn minnares.
Verder was opvallend dat Morgan kort voor vertrek van de Titanic een aantal bronzen beelden van boord liet halen.
Het schijnt dat de reddingsboten aan boord van de Titanic alleemaal een identiteitsplaatje hadden waarop RMS Olympic stond. Na de ramp werden de dertien resterende reddingsboten dusdanig bewerkt dat er geen verband meer viel te ontdekken met de Olympic.
Drie mensen werden niet op tijd gewaarschuwd en verdronken dan ook prompt. Die drie waren Benjamin Guggenheim, John Jacon Astor en Isa Strauss. Grote machtige mannen die fel gekant waren tegen de oprichting van de Federal Reserve Bank in Amerika.
Op 15 april 1912 zonk de Titanic en op 23 september 1913 werd de Federal Reserve Bank opgericht en veranderde de wereld voorgoed.