Verwarring alom door gedraai van Trump

Begin april veroordeelde de Amerikaanse Minister van Buitenlandse Zaken, Mike Pompeo, de acties van generaal Haftar in Libië.

Deze week bedankt Donald Trump dezelfde generaal en babbelt gezellig met hem aan de telefoon.




Normaal gesproken hanteert Amerika een buitenland politiek waarbij door de VN erkende regeringen worden gesteund.

In Libië is dat de regering in Tripoli, de Government of National Accord (GNA) genaamd.

Echter, op vrijdag vertelde het Witte Huis dat eerder in de week Donald Trump had gesproken met generaal Kalifa Haftar, geen lid van de regering GNA, die met zijn leger vanuit het oosten op weg is naar Tripoli.

In dat telefoongesprek had Trump zijn steun uitgesproken voor de generaal en zijn leger, de Libyan National Army (LNA).

Het Witte Huis deelde verder mee dat Trump de belangrijke rol van Haftar erkende in de strijd tegen terrorisme en het veilig stellen van de olievelden.

De twee bespraken verder hun visie aangaande een overgang naar een stabiel en democratisch systeem in Libië.

xxx

Ook waren de twee het roerend met elkaar eens dat er een grote noodzaak bestaat voor het bereiken van vrede en stabiliteit in Libië.

Dit alles veroorzaakt nogal de nodige verwarring, zoals gebruikelijk bij deze president, en dat zeker omdat zijn Minister van Buitenlandse Zaken, Mike Pompeo, begin april iets heel anders had gezegd.

Deze zei toen: “Wij hebben duidelijk gemaakt dat wij tegen het militair offensief van Kalifa Haftar zijn en roepen hem dan ook op om onmiddellijk zijn militair offensief te staken”.

Arme Pompeo. Die wist op dat moment nog niet dat zijn baas heel andere plannen had.

xxx

Mocht je ooit bewijs willen hebben dat Donald Trump een lakei is in dienst van Israël, dan heb je het hier. En dan weet je ook voor eens en voor altijd dat Donald Trump nooit het Rothschild moeras zal legen.

Om duidelijk te maken waarom Trump nu opeens Haftar moet steunen van zijn baas Netanyahu, hierna een deel van het artikel dat we eerder in de week schreven over Haftar en de situatie in Libië. 

De laatste weken is Libië weer volop in het nieuws en zien we berichten verschijnen zoals de volgende:

Libië gaat gebukt onder zware gevechten tussen rivaliserende milities. Ten minste vijftig mensen zijn daarbij omgekomen. Duizenden zijn op de vlucht geslagen.

De oplaaiende machtsstrijd van zwaarbewapende milities in Libië dreigt het land in een nog grotere chaos te storten. Het Libische Nationale Leger, geleid door Khalifa Haftar, rukt vanuit het oosten op in de richting van de hoofdstad, Tripoli. Hij eist de macht op omdat hij 'de enige is die het centraal gezag kan herstellen'. De in Tripoli gevestigde overgangsregering en de milities die haar steunen, willen daar niets van weten.

Premier Fayez Sarraj probeert sinds 2015 met steun van de Verenigde Naties het land te herenigen, maar slaagt daar nauwelijks in door fors verzet van facties en stammen. Haftars troepen staan inmiddels op 24 kilometer van Tripoli. Het oorlogsgeweld is in de hoofdstad te horen.

Het is opvallend stil in de mainstream media voor wat betreft het kiezen van partijen. Normaal gesproken zijn ze er als de kippen bij om of deze of gene partij te veroordelen of zwart te maken, maar dit keer is dat niet het geval en dat is merkwaardig.

Wat eveneens merkwaardig is, is dat Haftar gesteund en gefinancierd wordt door Saoedi Arabië. Ook was gisteren te lezen dat Haftar op bezoek was in Egypte.

Heel nauwe banden dus tussen Saoedi Arabië, Egypte en Haftar. Deze beide landen zien we ook weer tevoorschijn komen bij de ceremonie met de vreemde bol in 2017:

Donald Trump, de Egyptische president Abdel Fattah al-Sisi en de Saoedische koning Salman.

xxx

Als we wat verder gaan spitten naar de achtergrond van deze illustere generaal Haftar, dan komen er een aantal interessante zaken boven.

In 1986 brak er in Libië een oorlog uit met Tsjaad en daar bracht de toenmalige generaal Haftar het er niet zo goed van af. Hij werd verslagen en met een groep manschappen gevangen genomen. En daarna gebeurde er het volgende:

Door de nederlaag raakte Haftar uit de gratie bij Qadhafi (red. Gaddafi). Tijdens zijn krijgsgevangenschap ontstonden er plannen om met een aantal officieren, en met steun van de Verenigde Staten, Qadhafi af te zetten. Qadhafi eiste de uitlevering van Haftar. Haftar en zijn medegevangenen weken uit naar Zaïre. Hier werden zij het land uitgezet en naar Kenia gestuurd. Met behulp van de CIA konden Khalifa Haftar en 300 van zijn mannen uitwijken naar de VS. Hier woonde hij tientallen jaren in Virginia en werd Amerikaans staatsburger

Kortom, gedurende tientallen jaren werkte Haftar nauw samen met de CIA en vervolgens gebeurt er het volgende:

Tijdens de Arabische Lente in 2011, kort na Qadhafi's val, keerde Haftar naar Libië terug en probeerde opnieuw opperbevelhebber van het leger te worden. Toen dat mislukte keerde hij terug naar de VS.

In 2013 was het Algemeen Nationaal Congres van Libië in handen van islamisten gekomen. De sharia werd ingevoerd. In 2014 zou de termijn van de regering aflopen en zouden er nieuwe verkiezingen gehouden moeten worden. Dit werd door de islamitische regering geweigerd. Dat jaar keerde Haftar opnieuw terug naar Libië.

Dit keer lukt het hem wel om vaste voet onder de grond te krijgen en dat zal wellicht alles te maken met het feit dat hij hulp en militaire ondersteuning krijgt van Israël zo valt in een nieuwsbericht uit 2017 te lezen. Vanaf 2015 voert hij regelmatig besprekingen met agenten van de Mossad en krijgt naast militaire hulp ook ondersteuning bij zijn inlichtingenwerk.

Wat er gebeurt in Libië is een volgende stap naar een groter Israël met behulp van het Yinon Plan. Uit een eerder artikel:

Volgens het Yinon Plan zullen ook Iran, Turkije, Libanon, Saoedi Arabië en alle landen vanaf Nigerië tot Pakistan worden geveld door het Zionistische zwaard.

Ze doen dit door etnische en religieuze oorlogen te forceren waardoor er een lappendeken zal ontstaan van kleinere etnisch religieuze homogene landjes die op zich te verdeeld en te zwak zullen zijn om Israël te kunnen weerstaan.

Afrikaanse negers zullen worden afgesplitst van Arabieren en Berbers, net zoals de verschillende moslimsektes ook zullen worden gescheiden van elkaar en van de christelijke en de heidense godsdiensten.

Hoewel het opdelen van het Midden Oosten in allerlei kleine landjes in tegenstelling lijkt tot het bereiken van een éénwereldregering voor de New World Order, is niets minder waar. Deze strategie voorkomt dat je met grote machtige tegenstanders te maken zult krijgen.

Waarom Haftar met Al-Sissi om de tafel zit wordt verklaard door het volgende:

En bij dat alles, lijkt de Egyptische president Abdel Fattah al-Sisi een buitenbeentje. Of toch niet? Ook hier is alles anders dan het lijkt, want Al-Sissi is Joods. Zijn moeder is Malikah Titani, een Marokkaanse Jodin, afkomstig uit Asefi, waardoor ook Al-Sisi Joods is en daardoor automatisch staatsburger van Israël. Ze noemen Egypte dan ook niet voor niets een door Israël bezet gebied en volgens Veterans Today is Al-Sisi een agent van de Mossad. Zij noemen Egypte de meest recente toevoeging aan groter Israël en het is dan ook niet zo vreemd dat de Israëlische ambassadeur aldaar Al-Sisi een nationale held voor alle Joden noemt.

En de reden dat Saoedi Arabië de legers van Haftar financiert wordt duidelijk door het volgende plaatje.

xxx

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl