Ongeveer alle rode lijnen van Vladimir Poetin zijn overschreden en toch blijft deze man kalme en weloverwogen uitspraken doen.

Dit wordt dan door Washington en Londen geïnterpreteerd als dat de Russische president niets meer is dan een papieren tijger waarvoor wij niet bang hoeven zijn.



De situatie tussen het Westen en Rusland wordt vaak vergeleken met een nieuwe Koude Oorlog. Een vergelijkbare situatie zoals we die hadden in de tweede helft van de vorige eeuw tot het uiteenvallen van de voormalige Sovjet Unie.

Net zoals men toen in het Westen de ene inschattingsfout na de andere maakte voor wat betreft Rusland, is bovengenoemd standpunt over Poetin misschien wel de grootste misvatting van allemaal.

Bij de Koude Oorlog uit de vorige eeuw lag het centrum van dit alles in Berlijn. Ver van de Russische grens bestond er een comfortabele bufferzone tussen het Westen en Rusland.

Vandaag de dag ligt het epicentrum van de nieuwe Koude Oorlog als je het zo wilt noemen, in Oekraïne, niet alleen pal op de grens met Rusland, maar ook nog eens in het hart van de Russisch-Oekraïense Slavische beschaving. In feite praat je in Oekraïne over een burgeroorlog.

Na de beruchte Cuba crisis in 1962 werden er door Moskou en Washington bepaalde regels vastgesteld voor wat betreft hun onderlinge gedrag. Door het Cuba verhaal hadden beiden gezien hoe dicht ze bij een nucleaire oorlog waren geweest en dus spraken ze onderling een aantal rode lijnen af en men wist dus van elkaar waar die lagen.

Soms werd er per ongeluk door partijen één van die rode lijnen overschreden, maar zodra dit gebeurde trok de andere kant zich onmiddellijk terug.

Echter, op dit moment zijn er geen rode lijnen. Althans geen rode lijnen zoals die over en weer werden gerespecteerd ten tijde van de vorige Koude Oorlog.

Het is niet voor niets dat de Russische president Poetin erop blijft hameren dat zijn rode lijnen worden overschreden.

Waarop Washington dan komt met het antwoord, “Jij hebt helemaal geen rode lijnen. Wij hebben rode lijnen en wij kunnen zoveel bases rondom jouw land neerzetten als we willen, maar jij mag absoluut geen basis in Canada of Mexico. Jouw rode lijnen bestaan niet”.


rusland navo

Na de val van de muur werd door velen automatisch aangenomen dat hiermee ook de dreiging van een nucleaire oorlog zo goed als verdwenen was. De Amerikaanse politieke elite tijdens de regeringen van Clinton en de oude Bush gingen zover om iedereen te vertellen dat er geen nucleaire dreiging meer bestond.

De werkelijkheid echter is dat deze dreiging alleen maar groter is geworden. Het merendeel van die wapens is er nog steeds en wordt nu zelfs weer aan alle kanten uitgebreid. De kans dat er iets fout gaat, al was het alleen maar door onachtzaamheid of per ongeluk, is groter dan ooit.

Dan is er Europa die als trouwe slaaf van Amerika meer druk uitoefent op Rusland zoals het invoeren van economische sancties zonder enige reden. Bovendien ondertussen druk met het binnenhalen van landen als Montenegro en Georgië als NAVO leden waardoor de druk op Rusland alleen nog maar verder toe zal nemen.

Waarmee we dan de onvoorstelbare paradox hebben dat alle inspanningen van Rusland om oorlog te voorkomen, juist daartoe leiden.

Zoals de roep van Rusland aan Westerse landen om samen te werken in de strijd tegen ISIS. En hun weloverwogen en in heel voorzichtige bewoordingen uitgedrukte antwoorden op provocaties zoals het bewust neerschieten van hun SU-24 toestel boven Syrië door de Turken.

De keer op keer kalme woorden van Poetin en dat hij zich niet laat verleiden tot gerechtvaardigde meer emotionele reacties heeft als gevolg gehad dat Washington en Londen de Russische president afschilderen als een papieren tijger waarvoor niemand bang hoeft te zijn.

Uiteindelijk zijn de keuzes die Rusland heeft beperkt tot twee opties:

De eerste is toegeven aan de Westerse hegemonie en de tweede is zich voorbereiden op oorlog.

Alle rode lijnen richting Moskou worden overschreden. De bevolking in het Westen is verblind door een volkomen misplaatste arrogantie.

De “papieren tijger” geeft in onderstaande video van 30 seconden een hele duidelijke waarschuwing:

“Zo’n 50 jaar geleden heb ik iets belangrijks geleerd in de Straten van Leningrad. Dat is als blijkt dat een gevecht onvermijdelijk is, je als eerste moet toeslaan”.

In september 2014 schreven wij over de Russische militaire doctrine, waarin onder andere de vijanden van Rusland worden gedefiniëerd, die zou worden aangepast en tegen dat licht is deze indringende waarschuwing van Poetin er dus een om dubbel serieus te nemen:

Wat zeer zorgwekkend is, is het volgende:

Een Russische topgeneraal, Yuri Yakubov, roept nu openlijk op om in die doctrine Amerika en hun NAVO bondgenoten te benoemen als vijanden van Rusland en de condities vast te leggen waaronder ze kunnen overgaan tot een “pre-emptive nuclear strike” (als eerste een nucleaire aanval) op de 28 lidstaten van de NAVO.

In de militaire doctrine van 2010 wordt de expansie van de NAVO gedefiniëerd als een bedreiging voor de veiligheid van Rusland. In dat document echter wordt de NAVO nog net niet tot vijand verklaard en dus komen daar ook geen “pre-emptive nuclear strike” scenario’s in voor.
 

Niet vergeten de (Duitse) ondertiteling te selecteren.

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl