Uit een onderzoek dat vandaag is gepubliceerd in Medisch Contact blijkt dat bij een aantal ziekenhuizen in Zuid Holland “ondermaatse” kankerzorg wordt geleverd.
Van de onderzochte sterfgevallen door longkanker bleek bijvoorbeeld dat bijna de helft (46 procent) beter niet geopereerd had kunnen worden.
Steeds meer blijkt dat ziekenhuizen gevaarlijke plaatsen zijn om te verblijven en dat het dan ook niet voor niets is dat je geen mortuarium aantreft bij Albert Heijn.
Er is door drie artsen onderzoek gedaan bij een aantal ziekenhuizen in Zuid Holland naar een aantal sterfgevallen van kankerpatiënten in de periode 2001-2011.
De ziekenhuizen en de betrokken patiënten zijn allemaal anoniem gebleven omdat het er in dit onderzoek om ging te kijken of er fouten waren gemaakt en wat er dan eventueel van die fouten geleerd kan worden.
De artsen, gynaecoloog-oncoloog dr. Lena van Doorn van het Erasmus MC te Rotterdam en haar collega’s Henk Codrington (longarts) en dr. Willem Hans Steup (chirurg) van het Hagaziekenhuis in Den Haag, noemen in hun artikel geen exacte sterftecijfers. Maar zeker is dat het om enkele tientallen patiënten gaat.
Een aantal van deze patiënten is overleden vanwege van men noemt kwalitatief achterblijvende medische zorg.
Behandelaars in de regio Leiden/Den Haag wilden achterhalen door welke oorzaken sommige patiënten met longkanker na chirurgie stierven. In Rotterdam en omstreken wilden medisch specialisten weten waardoor vrouwen met een laagstadium eierstoktumor, ondanks een veelal gunstige prognose, toch binnen vijf jaar overleden. Voor deze vorm geldt een vijfjaarsoverleving van 65 tot 100 procent.
De dood van acht (’geselecteerde’) longkankerpatiënten werd tegen het licht gehouden. ,,De belangrijkste oorzaak van overlijden, of voor een tweede operatie, bleek te liggen in de foutieve selectie van patiënten. Bijna de helft (46 procent) had, achteraf bezien, niet voor een operatie in aanmerking moeten komen”, stellen de artsen. Bovendien was de voorbereiding voor de operaties ,,niet altijd volledig volgens de geldende richtlijn”. Ook bleek bij een kwart van de patiënten de zorg na operatie buiten reguliere werktijden niet optimaal.
Bij driekwart van de patiënten met eierstokkanker was niet volledig bekend in welk stadium hun ziekte zich bevond, of zij hadden geen chemotherapie gekregen na onvolledige ’stadiëring’.
We praten hier over een kleinschalig onderzoek bij slechts enkele ziekenhuizen in een bepaald gedeelte van het land.
Wanneer deze cijfers ook voor de rest van Nederland gelden, krijgt bijna de helft van alle longkankerpatiënten een onnodige operatie. Deze operatie doet ze dan ook uiteraard ook geen goed, maar ze zullen er waarschijnlijk wel zodanig snel door verzwakken dat ze veel eerder overlijden dan anders het geval zou zijn geweest.
Dit alles gekoppeld aan de bijna verplichte chemo behandelingen voor kankerpatiënten doet het vertrouwen in de reguliere medische zorg niet bepaald toenemen.
Een goed advies is dan ook om altijd, waar mogelijk, een second opinion te vragen aan een onafhankelijke specialist en wat je ook uiteindelijk besluit om te doen, kijk naar de natuurlijke middelen die er zijn en geef die ook in ieder geval een kans. Dit hoeft dan misschien niet eens ter vervanging als je daar huiverig voor bent, maar zelfs als aanvulling op reguliere behandelingen kan het al een heel verschil maken.