Het leven in de oceaan verdwijnt en de media zwijgen

Het leven op aarde wordt voor een belangrijk deel in stand gehouden door het leven onder het wateroppervlak van de grote oceanen op aarde.

Waar eens uitbundig leven was, spreekt men nu van blauwe woestijnen en een record aantal uitgehongerde walvissen spoelt aan op onze stranden.



Wat is nu eigenlijk belangrijk in deze wereld? Ons voortbestaan als mensheid of het nog maar even voort blijven leven als een soort zombies in een wereld die langzaam maar zeker ten onder gaat.

De vis in onze zeeën en oceanen zorgt voor ongeveer 15 procent van de dierlijke proteïne consumptie van de mens. Hoelang dat nog het geval zal zijn, is nog maar de vraag.

Het leven in de oceaan verdwijnt en het lijkt erop dat de bevolking dit niet mag weten, want wetenschappers schijnen een spreekverbod opgelegd te hebben gekregen aangaande de werkelijke situatie rondom de Stille Oceaan.

Hoewel er dan ook “wetenschappelijk” niets aan de hand is, blijven de verhalen komen over blauwe woestijnen onder water. Dit is niet alleen de situatie voor de kusten van Amerika, maar dit soort dingen komt over de gehele wereld over.

De oceanen sterven langzaam uit en daarmee verdwijnt een belangrijk deel van voedselketen op aarde. Aangezien er jaar na jaar minder kleine vissen zijn in de oceanen verliezen ook de grotere soorten hun voedselbron en zullen zij ook in steeds grotere aantallen sterven.

Er zijn natuurlijk de laatste jaren enorme hoeveelheden dode vissen aangespoeld wereldwijd en reden voor het afsterven van al deze vissen moet worden gezocht in een combinatie van talloze factoren zoals overbevissing, klimaatveranderingen, radioactieve straling en met plastic vervuilde oceanen.


xxx

Als je alleen van de mainstream media afhankelijk bent voor je nieuws, dan zal je hier weinig over horen en ben je misschien niet op de hoogte van de bedreigingen voor onze voedselketen.

Er is volgens de wetenschap eerder een tijd geweest waarbij alle leven in de zeeën en oceanen compleet is verdwenen. Ze noemen dat het Grote Sterven en die episode dateert van 251 miljoen jaar geleden.

Nu schijnen we hetzelfde mee te maken waarbij allerlei soorten vis schijnen te bezwijken, van zalm die met honderden miljoenen afsterft tot walvissen die aanspoelen op de stranden.

Gedurende de afgelopen anderhalf jaar hebben wetenschappers kunnen constateren hoe tientallen voedselketenstructuren in de Stille Oceaan zijn verdwenen. Er gaan echter stemmen op die zeggen dat we niet praten over tientallen, maar duizenden voedselketens die compleet zijn verdwenen.

Het is niet alleen de zalm die sterft in de Stille Oceaan; in het noordelijk deel van deze oceaan wordt het sterven gemeld van zo goed als alle leven.

Het afgelopen jaar zijn er grotere aantallen uitgehongerde walvissen aangespoeld dan ooit tevoren volgens Russ George, iemand die zich al meer dan 40 jaar bezighoudt met het herstellen van natuurlijk leven zowel op de grond als in het water.

Alhoewel er meer dan overtuigend bewijs is voor het verdwijnen van leven in de oceanen blijven veel wetenschappers, de mainstream media en de overheden stil. Volgens sommigen bevinden wij ons in dezelfde tijd als ten tijde van het vorige Grote Sterven.

Op dit moment tref je een concentratie aan van 400 ppm (parts per million) CO2 (koolstofdioxide) in de oceanen. Dit is nog wel ver verwijderd van de concentraties van 2.000 ppm die zich voordeden tijdens het vorige Grote Sterven, maar er zijn vandaag de dag ook talloze andere factoren die bedreigend zijn voor het leven in onze oceanen.

De klimaatveranderingen en de toenemende UV straling zullen ook geen factoren zijn die dit alles positief beïnvloeden.

Probleem is ook dat niemand op dit moment precies weet welke van alle factoren het zwaarste weegt in de massale sterfgevallen die zich voordoen. Is het een stijging van de temperaturen van het water met een toenemende CO2 concentratie of zijn het de verwoestende gevolgen van de radioactieve vervuiling van het water vanuit Japan.

In het laatste geval gaat de radioactieve vervuiling via de voedselketen steeds verder naar boven en zal het ook de mens bereiken. Vooral met vis zoals tonijn loopt de mens aanzienlijk risico omdat deze enorme hoeveelheden kleine prooien eten, inclusief de radioactieve besmetting.

Al een jaar na de ramp bij Fukushima werd er radioactief besmette tonijn gevangen voor de kust van Californië.

Iedere dag die voorbij gaat, zijn er meer tekenen dat het leven in de oceaan langzaam sterft. En ondanks dat, blijft het volkomen stil in mainstream land.

Is dit omdat men het eigenlijk niet zo belangrijk vindt omdat er grotere dingen op ons afkomen? Of is er een andere reden dat de wereld gewoon doordraait alsof er niets aan de hand is terwijl de basis van het leven op aarde (uit)sterft?

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl