Wanneer je zo de beelden bekijkt van het eiland Sint Maarten, dan wordt je toch wel even stil van de enorme verwoestingen.

Je ziet en hoort verhalen van mensen op het eiland en hoe ze grote moeite hebben om in die chaos te overleven en hoe uiteraard de complete infrastructuur zo goed als verdwenen is.



Na een ramp zoals met de orkaan Irma op Sint Maarten is naar de winkel gaan om boodschappen te doen er niet meer bij en dus ontstaan er verhalen over plundering en geweld.

Zoals bijvoorbeeld in Marigot, de hoofdstad van het Franse deel van Sint Maarten, waar inwoners verhalen vertellen van geweld, waarbij mensen met pistolen en andere wapens letterlijk vechten om het voedsel dat nog in bepaalde winkels lag.


xxx

Gasten van het hotel Flamboyant in Marigot vertellen hoe boeven op de deur van hun kamer klopten en dat toen ze opendeden ze in de loop van een pistool keken, waarna ze werden gedwongen al hun waardevolle bezittingen te overhandigen.

Ook werden andere dingen gestolen zoals elektronica en auto’s. Zo vertelde een inwoner, de 63-jarige Jacques Charbonnier: “Mensen vechten in de straten voor wat er nog over is”. Overal, ook op het Nederlandse deel, hoor je verhalen over hoe orde en veiligheid verdwenen is en hoe mensen overleven op de manier “ieder voor zich”.


xxx

Volgens de uitgever van een krant op het Nederlands deel van Sint Maarten, The Daily Herald, Paul de Wint, afgelopen zondag, “Er zijn mensen die luxe dingen stelen en drank, maar heel veel mensen stelen biscuits en water”.

Op de vraag wat er het meeste nodig is op het eiland, antwoord premier William Marlin: “Water, water en vooral water. Maar ook eten en noodhulp natuurlijk”.

Dit is een klassiek voorbeeld van wat er in het algemeen gebeurt met mensen wanneer ze opeens verstoken zijn van al die dingen die ze gewend zijn altijd voor handen te hebben.

Zoals we schreven in een eerder artikel:

Burgers vallen in het algemeen nog wel redelijk te manipuleren en onder controle te houden zolang ze geen last hebben van een maag die rammelt van de honger en dat is precies dát wat revoluties zal veroorzaken. Wanneer een hongerige bevolking massaal de straat optrekt dan ontstaan explosieve situaties die heel gemakkelijk tot geweld kunnen leiden. Dan maakt bovendien geen verschil of je het over een land in Afrika hebt of over een West Europees land.

Zo schreef de Amerikaanse onderzoeksjournalist Alfred Henry Lewis, “Er staan maar negen maaltijden tussen de mensheid en anarchie”.

Wat hij bedoelt is dat wij zo op het oog een heel beschaafde gemeenschap lijken waarbij de meeste mensen zich keurig aan de regeltjes houden. Maar een verhongerende man die probeert zijn kinderen te voeden, zal zich op een zeker moment weinig meer aantrekken van wat wel en niet mag en alles doen wat in zijn vermogen ligt om te zorgen dat zijn gezin niet verhongert. Uiteindelijk hebben we dan te maken met beroving, lichamelijk geweld en moord.

Je kunt het ook iets anders uitdrukken. De enige reden dat mensen wetten naleven en akkoord gaan met het leven volgens een bepaalde sociale norm is omdat hun magen zijn gevuld. Haal het voedsel weg en je zult zien dat het dunne laagje vernis van sociale omgangsvormen na ongeveer negen maaltijden (staat gelijk aan drie dagen) zijn verdwenen. Degenen die de orde moeten handhaven zoals de politie, maken dan ook geen schijn van kans als ze te maken hebben met een hongerige massa. Ongeacht dat voorheen deze zelfde gemeenschap zich voorbeeldig gedroeg.

Een andere complicatie is dat niemand enige voorbereidingen heeft getroffen, omdat rampen altijd ergens anders gebeuren, nooit hier.

Niemand op Sint Maarten, afgezien van een enkeling, had er waarschijnlijk bij stilgestaan dat er weleens een (natuur)ramp zou kunnen plaatsvinden, waardoor het normale leven en voedsel- en watervoorziening minimaal wekenlang verstoord zouden kunnen zijn.

Niemand in ons land, afgezien van een enkeling, houdt er rekening mee dat ook in ons land wel degelijk situaties kunnen ontstaan waarbij bovenstaand scenario zich ontvouwt.

De grote natuurrampen volgen elkaar in sneltreinvaart op in een serie steeds heftiger wordende aardveranderingen. Zoals de wereld weer op het nippertje aan een grote ramp is ontsnapt doordat de laatste grote zonnevlam die waarschijnlijk een verwoestend effect zou hebben gehad, niet op de aarde was gericht.

Ook in ons land kan het elektriciteitsnet worden getroffen door zonnestormen uit de ruimte, waardoor deze voor korte of langere tijd platgelegd worden. En als gevolg daarvan ook situaties zoals je nu op Sint Maarten ziet.

Het is natuurlijk een kleine moeite om iedere week iets extra’s te kopen bij je normale boodschappen zodat je langzamerhand een noodvoorraadje voedsel opbouwt.

Naast voedsel is het ook verstandig om te zorgen voor voldoende kaarsen en dergelijke en wat medicamenten; bijvoorbeeld een natuurlijk antibioticum zoals colloïdaal zilver.

Het minimale dat eigenlijk ieder gezin standaard zou moeten hebben, is een goed waterfilter. Niet alleen voor rampen, wanneer er misschien nog wel water uit de kraan komt, maar je niet weet of dit is gezuiverd, maar ook voor normaal dagelijks gebruik, omdat ons normale kraanwater vol zit met chemische resten, van medicijnen tot landbouwgif en alles wat daar tussen zit.

De mensen hier zullen niet anders reageren op een ramp dan de mensen op Sint Maarten en ook hier zijn we slechts enkele maaltijden verwijderd van totale anarchie.

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl