De complete wereld keek verbaasd op toen Zuid Koreaanse vertegenwoordigers die op bezoek waren geweest in Noord Korea, lieten weten dat Kim Jong-un bereid is om zijn kernwapens op te geven.
Waarom die plotselinge ommekeer en wat is de werkelijke reden van een ontmoeting tussen Trump en Kim Jong-un?
Zo langzamerhand is wel duidelijk dat niets is wat het lijkt in deze wereld en dat je geen enkel bericht dat door de mainstream media wordt gepubliceerd kunt vertrouwen.
En in die mainstream media kom je nu de volgende berichten tegen:
De Noord-Koreaanse president Kim Jong-un en de Amerikaanse president Trump gaan elkaar ontmoeten. Kim Jong-un heeft Trump een uitnodiging gestuurd, en die heeft hem aanvaard. De ontmoeting zou eind mei moeten plaatsvinden, waar is nog niet bekend.
De ontmoeting is een verrassende wending in de relatie tussen de landen omdat Trump en Kim Jong-un het afgelopen jaar over en weer voortdurend hebben gedreigd met oorlog en sancties.
Even terug naar een eerder artikel over de werkelijke achtergrond en rol van Noord Korea:
Wij hebben al heel lang het gevoel dat er met Noord Korea iets anders aan de hand is dan dat de media ons willen laten geloven. Dat het land misschien een hele andere rol speelt dan wij denken.
Iets dat wordt bevestigd door bovengenoemde Benjamin Fulford.
Hij zegt in een artikel van enkele jaren geleden dat Noord Korea door de Sabbatean mafia wordt gebruikt als een soort terreurstaat die iedereen angst aan moet jagen, dat ze van plan zijn om nucleaire terroristische aanslagen uit te voeren en de schuld daarvan bij Noord Korea neer te leggen.
In dat kader zou je Noord Korea kunnen beschouwen als een variant van ISIS, een andere door dezelfde mafia gecreëerde boeman.
Echter, zo langzamerhand is een situatie ontstaan waarbij Noord Korea een andere rol moet gaan spelen. En die heeft alles te maken met de komende oorlog tegen China.
Zelfs volledig slapende mensen kan het niet ontgaan zijn dat Amerika permanent haar pijlen heeft gericht op China en daarom ook al de eerste stappen heeft gezet richting een volledige handelsoorlog. In dit verhaal zullen meerdere landen slachtoffer worden genoemd, maar primair gaat het om China.
Zo verschijnen er nu berichten waarin Amerikaanse militaire en veiligheidsmedewerkers bekendmaken dat ze zich erge zorgen maken over China. Dit land is volgens hen een oorlog begonnen zonder ook maar één enkel schot af te vuren en dat het met ongelimiteerde begrotingen bezig is kapitaal om te zetten in wapens.
Verder stellen zij dat China overal steeds meer land koopt en steeds machtiger wordt zonder ook maar één enkel schot af te vuren, waardoor het in staat is om te winnen zonder te vechten. En dit is iets waar zij dan ’s nachts van wakker liggen.
Het is natuurlijk weer het aloude demoniseringsverhaal:
De werkelijke reden van de ontmoeting tussen Trump en Kim Jong-un moet dan ook worden gezien als een rol die Noord Korea straks zal spelen in de komende oorlog met China. De twee landen zullen de grootste vrienden worden, China verliest in Noord Korea haar laatste buffer tussen eigen land en de steeds verder opdringende Amerikanen en voor we het weten heeft Amerika een basis aan de grens met China (en Rusland).
Hierna een deel uit een eerder artikel dat misschien dan enkele jaren oud is, maar actueler dan ooit:
De bekende journalist John Pilger, de man die ook recent Julian Assange interviewde, noemt de rol van Trump en de aanstaande oorlog met China een verhaal dat onder het tapijt wordt geschoven en waarbij zoals gewoonlijk China wordt afgeschilderd als de bruut die zich agressief opstelt.
In werkelijk is China omringd door meer dan 400 Amerikaanse bases met raketten, bommenwerpers, oorlogsschepen en vooral kernwapens. Van Australië via de Stille Oceaan naar Japan, Korea via Eurazië naar Afghanistan en India vormen deze bases de perfecte strop.
Net zoals de opkomst van Rusland als economische macht na de val van de Sovjet Unie, zo wordt de opkomst van China als een economische grootmacht gezien als een “bedreiging van het voortbestaan van Amerika” als supermacht die het lot van de wereld bepaalt.
Sinds 2011 hanteert Obama dan ook de beroemde uitdrukking “pivot to Asia”, wat in de praktijk betekent dat in 2020 bijna tweederde van de Amerikaanse marine gestationeerd zal zijn in Azië en de Stille Oceaan.
Nadat een onderzoek door de RAND corporation heeft “uitgewezen” dat Amerika een kernoorlog tegen Rusland zou kunnen “winnen”, heeft deze gedachtengang in het Pentagon steeds meer vorm gekregen, wat betekent dat Amerika nog veel arroganter gaat optreden. Zoals de huidige Minister van Defensie, Ash Carter, zei: “Het is onze politiek om hen die onze dominantie erkennen en dat van ons willen afpakken, te confronteren”.
Amerika is druk bezig met de voorbereiding van de komende oorlog tegen China en in dat kader is het ook logisch dat er in hun vorig jaar gepubliceerde Law of War Manuel staat dat Amerika geen verdrag heeft getekend waarbij het gebruik van kernwapens expliciet verboden is en dus is het gebruik van kernwapens door Amerika wettelijk toegestaan.
John Pilger heeft twee jaar gewerkt aan zijn documentaire The Coming War on China, een film die vorige week in première is gegaan.
The Coming War on China - a film by John Pilger - Official trailer from Dartmouth Films on Vimeo.
Het is niet voor niets dat vorig jaar onder leiding van Amerika de grootste militaire oefening sinds de Koude Oorlog, Talisman Sabre, is gehouden in die regio. Een armada aan schepen en lange afstand bommenwerpers oefenden een “Air-Sea battle concept for China”, wat inhoudt dat de Straat van Malakka wordt geblokkeerd, waardoor de aanvoer van gas, olie en andere ruwe grondstoffen naar China vanuit het Midden Oosten en Afrika wordt tegengehouden.
Het is dan ook niet zo vreemd dat eerder dit jaar bekend werd dat China overweegt om de status van de gereedheid van hun kernwapens permanent te verhogen naar “high alert”.