Niet alleen krijgen we toenemend te maken met superbacteriën die resistent zijn voor iedere vorm van antibiotica, daar komt nu een ander probleem bij.
Het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG) maakt zich zorgen over het toenemend tekort aan antibiotica in Nederland.
Al jaren wordt er gewaarschuwd dat we misschien binnenkort een punt zullen bereiken waarbij antibiotica niet of nauwelijks meer werken.
Volgens Dr.Keiji Fukuda van het WHO, “Zonder dringende en gecoördineerde actie zal de wereld naar een na-antibioticatijdperk gaan waar gewone infecties en kleine wonden die altijd normaal te behandelen waren weer dodelijk zullen worden”.
“Effectieve antibiotica is altijd één van de steunpilaren geweest waardoor we langer en gezonder konden leven en ons voordeel konden halen uit moderne medicijnen”. “Als we geen drastische actie ondernemen en gaan proberen om infecties te voorkómen maar ook de manier waarop we antibiotica produceren en voorschrijven te wijzigen dan zullen we in rap tempo deze wereldwijde gezondheidsmiddelen verliezen en de gevolgen daarvan zullen rampzalig zijn".
"We zullen rekening moeten gaan houden met veel meer doden en veel mensen zien met infecties die niet langer te behandelen zijn”.
Het probleem wordt nog eens verergerd door het veelvuldig gebruik van antibiotica bij pluimveehouderijen en dan vooral in landen als India:
Kip bevat veel meer resistente bacteriën dan tot nu toe gedacht. Bij een nieuwe testmethode viel het percentage supermarktkip met bacteriën die ongevoelig zijn voor het cruciale antibioticum colistine veel hoger uit dan in de oude testen. Resistente bacteriën zijn gevaarlijk voor patiënten met infecties. Elk jaar sterven 25.000 Europeanen omdat de bacteriën niet meer reageren op antibiotica.
Bij dit alles komt er nu een probleem bij:
Het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG) maakt zich zorgen over het toenemend tekort aan antibiotica in Nederland.
Vooral middelen die een specifieke bacterie aanpakken, de smalspectrum antibiotica, zijn steeds moeilijker verkrijgbaar. Artsen schrijven daarom steeds vaker antibiotica met een brede werking voor, maar daardoor stijgt het risico dat bepaalde bacteriën resistent worden.
Het tekort aan smalspectrum antibiotica wordt onder meer veroorzaakt door een tekort aan grondstof bij de farmaceutische bedrijven die de medicijnen leveren.
En het zijn ook geen problemen die binnenkort opgelost zullen worden:
Positief is dat artsen in Nederland heel terughoudend zijn in het voorschrijven van antibiotica", zegt CBG-vicevoorzitter Barbara van Zwieten."De keerzijde van minder voorschrijven is dat het voor farmaceutische bedrijven economisch minder interessant wordt om antibiotica te ontwikkelen of te behouden. Hierdoor kunnen er tekorten ontstaan. De patiënt is hier de dupe van."
Vorig jaar werd er opnieuw de alarmklok geluid door het WHO zoals we in een eerder artikel schreven:
Onlangs verscheen er een nogal alarmerend bericht van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO):
De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) heeft een lijst gepubliceerd met twaalf soorten bacteriën die het grootste gevaar vormen voor mensen. Volgens de VN-organisatie hebben artsen snel geen mogelijkheden meer om bepaalde bacteriële infecties te behandelen en moeten er met spoed nieuwe medicijnen worden ontwikkeld.
Op de lijst staan bacteriën die voor veel antibiotica ongevoelig zijn, waaronder salmonella en de staphylococcus aureus-bacterie. Bovenaan de lijst staat de acinetobacter baumannii, een ziekenhuisbacterie die ziektes kan veroorzaken als een longontsteking of wondinfecties.
Volgens de WHO vormen de gevaarlijkste multiresistente bacteriën op de lijst een bedreiging voor ziekenhuizen, verzorgingshuizen en andere zorginstellingen. Sommige bacteriën kunnen dodelijke infecties veroorzaken. Dat gebeurt het vaakst bij mensen met een zwak immuunsysteem.
Waar uiteraard niet naar wordt gekeken als oplossing voor niet werkende antibiotica is een oud en beproefd middel dat, net zoals de cannabisplant, in een verdomhoekje is geplaatst vanwege de gepatenteerde antibiotica van de farmaceutische bedrijven.
Iedere cowboy die een paar honderd jaar geleden naar het wilde westen van Amerika trok wist dat hij altijd een zilveren dollar bij zich moest hebben om te overleven in de woestenij. Niet omdat hij hiervoor onderweg de broodnodige zaken kon kopen om te overleven maar omdat hij deze zilveren dollar gebruikte om zijn water en melk te zuiveren. Zilver staat namelijk al sinds mensenheugenis bekend als het beste antibioticum tegen virussen, bacteriën, schimmels, parasieten en prionen dat er op aarde fysiek bestaat. Zover nu bekend zijn er meer dan 1000 infectieziekten die niet tegen zilver bestand zijn.
Tegenwoordig hebben we dan geen zilveren dollars, maar wel colloïdaal zilver. Als je het vraagt aan de vereniging tegen kwakzalverij dan zal die uiteraard zeggen dat colloïdaal zilver helemaal niets doet, echter de werkelijkheid is anders.
Zelfs doorgewinterde mainstream artsen zoals de bekende hartchirug Gerald M. Lemole heeft nu de bijzondere werking van colloïdaal zilver ontdekt. Lemole is daarnaast de schoonvader van de bekende Dr. Oz en in het volgende fragment is te horen wat hij te vertellen heeft over colloïdaal zilver.
In een wereld waar een doorsnee infectie een steeds groter gevaar kan vormen, is dan ook eigenlijk noodzakelijk voor ieder huishouden om een goede kwaliteit colloïdaal zilver in huis te halen. Waarbij het woord goede niet zomaar wordt gebruikt, want er is veel kaf onder het koren.
Koop hoe dan ook een merk waarvan je weet dat er ook echt colloïdaal zilver in zit en niet alleen maar ionische zilver.
Bij de productie van colloïdaal zilverwater wordt tevens zilver in ionische toestand opgelost. Dit is niet het werkzaam gedeelte van het zilverwater en dient zo laag mogelijk te zijn. Het meest ideaal is natuurlijk om 100% colloïdaal deeltjes te verkrijgen, maar omdat dit praktisch gezien niet mogelijk is, wordt gestreefd naar een zo laag mogelijk percentage ionisch zilver. Uit een analyse blijkt dat de meeste leveranciers niet eens colloïdaal zilver leveren.