Anunnaki, onze Goden - (deel 188) - De ‘Vorstelijke Palts van Zutfen’ - deel 20

Dit is een reeks artikelen waarin Evert Jan Poorterman ons meeneemt op een fascinerende ontdekkingsreis.

Over de komst van een ster en vooral zijn bewoners die al sinds 445.000 jaren álles, maar dan ook écht alles op onze planeet bepalen.


De Slag bij Ane - deel 8

De stenenregens zijn en blijven omstreden. Grote vriend en onderzoeker en schrijver Immanuel Velikovsky (1895-1979) haalde veel over hoop door zijn beweringen in zijn boekenreeks over de rampen op onze planeet. Hij was omstreden en desondanks was hij te gast bij de EO (Evangelische Omroep), die nog maar net bestond sinds 1967. Velikovsky maakte rond 1950 furore met zijn boek getiteld ‘Worlds in Collision’. Hij begint met enkele Bijbelse wonderen: een zware stenenregen die de vijanden van Israël uitdunt, niet lang nadat de Zon en de Maan een tijd hebben stilgestaan. Velikovsky vulde dit verhaal aan met tal van andere rampen in het verleden die volgens hem door een komeet zijn veroorzaakt.

Details hoe een komeet de aardrotatie even kan stoppen en daarna weer kan later doorgaan ontbreken. Velikovsky concludeert uiteindelijk dat die komeet de planeet Venus geweest moet zijn. Die maakte zich rond 1500 voor de jaartelling los van Jupiter. Duidelijk is dat Velikovsky hier de planeet Venus verward met de ster Ra/Gud, die ergens tussen -1588 en -1555 voorbij kwam. Hij zorgde voor de nodige beroering en alleen hij kon de Zon en de Maan voor enige tijd (drie dagen) vasthouden. De Evangelische Omroep kreeg in 1967 recht tot radio-uitzendingen en pas vanaf 1970 ook televisie-zendtijd. Dat was beperkt tot 20 minuten per week! Zodoende is het opmerkelijk dat Velikovsky te gast was in de eerste tv-uitzendingen!


xxx

Elisheva en Immanuel Velikovsky

Immanuel Velikovsky bij de EO te gast

Cor Hendriks schrijft over het Immanuel Velikovsky-syndroom op de website van xxx.robscholtemuseum.nl. Hij gaat in herinnering terug...

Ik kwam voor het eerst in aanraking met het werk van Velikovsky, toen ik in 1974 van mijn vriend Han twee pockets kreeg, ‘Ages in Chaos’ en ‘Earth in Upheaval’ (‘Eeuwen in chaos’, 1952 en ‘Aarde in Beroering’, 1950), die hij van zijn vader had gekregen en die hem wel wat voor mij leken. Zijn vader had de boekjes aangeschaft naar aanleiding van een drietal televisie-uitzendingen van de EO, eind 1973 - begin 1974, waarvan in april 1974 een dun boekje is verschenen onder de titel ‘Zon sta stil!’ met de tekst van de drie uitzendingen, die aan het werk van Velikovsky werden gewijd. (Zie https://wetenschap.infonu.nl/natuurverschijnselen/78894-zon-sta-stil-de-visie-van-velikovsky.html). Ik heb die uitzendingen niet gezien en de vraag is of ik er toen chocolaa van had kunnen maken, want in het begin kwamen die theorieën van Velikovsky me uitermate merkwaardig voor. Pas toen ik ook het deel ‘Worlds in Collision’ (‘Werelden in Botsing’) gelezen had in 1976 begon het me enigszins te dagen.

Achteraf lukte mij het om dat boekje te vinden met de tekst van die TV-uitzendingen van de EO, die ik hier in een achttal afleveringen bij wijze van inleiding laat volgen. Het voorwoord wordt verzorgd door W.J.J. Glashouwer, eindredacteur van ‘Kerk en Theologie’, die eerst uiteenzet, wat men in de brochure kan aantreffen - brokstukjes van de theorieën slechts bedoeld om de aandacht te trekken van de geïnteresseerde leek, die daardoor mogelijkerwijs de drempel overstapt en de boeken van Velikovsky zelf gaat lezen (zoals Han’s vader). Vervolgens behandelt hij de vraag waarom de EO aandacht aan dit werk besteedt. Het antwoord luidt: ‘Omdat wij van mening zijn, dat het briljante levenswerk van deze vriend van Einstein alle serieuze wetenschappelijke aandacht verdient, die het krijgen kan. Velikovsky, die als jood het Oude Testament nagenoeg uitsluitend beschouwt als de vaderlandse geschiedenis van zijn volk, vraagt zelf ook onafgebroken om proeven en experimenten, die zijn theorieën op alle mogelijke onderdelen kunnen testen.

En daarnaast, omdat we van mening zijn, dat de Bijbel inderdaad geen “natuurkunde- of geschiedenisboek” is, maar wel historisch volkomen betrouwbaar, waar hij gebeurtenissen beschrijft, die in de geschiedenis plaatsvonden.’ En hij besluit zijn ‘Ten geleide’ met de volgende waarschuwing: ‘Zijn we er zelf geheel van overtuigd, dat Velikovsky in alles gelijk zal krijgen? Wij menen zelfs u te moeten waarschuwen voor modern-kritische opmerkingen en eigen interpretaties, die Velikovsky in zijn boeken geeft, welke beslist in strijd zijn met ons onvoorwaardelijk aanvaarden van de Bijbel als Gods Woord. Maar wij vinden zijn theorieën belangwekkend genoeg en door de wetenschappelijke wereld in sommige landen reeds te lang zeer onwetenschappelijk afgedaan om ze nu niet eens uitgebreid aan de orde te stellen. Tal van geleerden in de Verenigde Staten gingen ons daarin voor.’

Dan volgt de inleiding met bijzonderheden over Velikovsky, als kind een talenwonder en summa cum laude voor al zijn vakken in 1913 voor het gymnasium geslaagd, waarna hij als arts afstudeerde in Moskou en trouwde met Elisheva Kramer, een begaafd violiste en beeldhouwster. Na in Wenen psychiatrie gestudeerd te hebben vestigde hij zich in 1924 in Haifa als psychiater en blijft dat tot hij in 1939 met zijn gezin een jaar op vakantie gaat in de VS. Als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt, blijft het gezin in de VS wonen in Princeton. Al in 1940 kwam Velikovsky op het idee dat grote catastrofen de aarde getroffen moeten hebben binnen de herinnering van de mensheid. Dat tot de publicatie van zijn boek ‘Worlds in Collision’ leidde. Het boek ondervond, nog voor het gepubliceerd was, een storm van protest in de wetenschappelijke wereld. Wanneer Velikovsky’s theorieën immers wáár blijken, zouden ze een omwenteling in het wetenschappelijk denken veroorzaken, gelijk aan, of groter dan die van Newton, Galilei of Darwin.


xxx

Uitbarsting van Thera, met op de achtergrond de berg Ida op Kreta?!


xxx

Thera’s zuil kan door Mozes gezien zijn

Kritiek op Velikovsky’s beweringen

Jan Willem Nienhuys van Skepsis schrijft; ‘Immanuel Velikovsky begint in zijn boek: ‘Worlds in Collision’ met enkele Bijbelse wonderen: een zware stenenregen die de vijanden van Israël uitdunt, niet lang nadat de Zon en de Maan een tijd hebben stilgestaan. Velikovsky vulde dit verhaal aan met tal van andere rampen in het verleden die volgens hem door een komeet zijn veroorzaakt. Details hoe een komeet de aardrotatie even kan stoppen en daarna weer kan later doorgaan ontbreken. Velikovsky concludeert uiteindelijk dat die komeet de planeet Venus geweest moet zijn. Die maakte zich rond 1500 voor de jaartelling los van Jupiter... althans dat is de opvatting van de onderzoeker en schrijver (Skepsis: https://www.skepsis.nl/blog/2017/06/velikovsky/).

Volgens de mythe kwam de godin Athene (of Minerva = ‘mijne erven’) namelijk uit het hoofd van Jupiter. Hoewel dat Venus of Aphrodite toch wel als een andere godin werd beschouwd dan Minerva/Athene. Er is een kolossale hoeveelheid energie voor nodig om een planeet ter grootte van Venus, met haar massa, uit Jupiter te verwijderen... uit te werpen. Dat wil zeggen met een snelheid van zo’n 60 kilometer per seconde om de massa afstand te doen verkrijgen. Een berekening op de achterkant van een envelop komt op evenveel energie als de Zon, met duizend maal de massa van Jupiter, in een jaar uitstraalt. Planeten hebben geen dermate sterke bronnen van energie, want anders zouden het wel sterren zijn. Tot zover Jan Willem Nienhuys.


xxx


xxx


xxx


xxx

Kleine boodschap in de Grote Ruimte

Hoe zou u een ‘message in a bottle’ sturen naar het HeelAl? Wat zou u willen tonen aan buitenaardse intelligenties die het mogelijk gaan onderscheppen? In 1972 (Pioneer 10) en 1973 (Pioneer 11) lanceerde NASA twee ruimtesondes voor een missie ‘into deep space’, elk voorzien van een gouden plaat. De afbeeldingen op de plaat tonen  intelligenties die het vinden wie we zijn en waar we vandaan komen. De illustraties werden ontworpen door Carl Sagan (en Frank Drake). De afbeelding van een naakte man en vrouw zorgde destijds voor de nodige opschudding in Amerika. Carl Sagan moest de boodschap aanpassen voor de publieke opinie?! Of zat de ‘kerk’ er achter?! De gouden boodschap

heeft inmiddels zijn plaats ingenomen in de menselijke geschiedenis en cultuur...

en beide platen razen momenteel met hun Pioneer-sonde door het zonnestelsel op weg naar de interstellaire ruimte. De zogenaamde ‘gouden plaat’ is overigens van goud-geanodiseerd aluminium (6061 T6) en dus slechts voorzien van een uiterst dun laagje goud. De plaat meet 22,9 x 15,2 x 1,27 centimeter (lengte x breedte x dikte) en weegt maar 120 gram. Dus een geen dikke zware gouden plaat met eeuwige waarde, maar een dun prul dat door ruimtestof- en gruis al geblutst en beschadigd kan raken en daarmee onleesbaar wordt. Zo weten intelligente onderscheppers van de boodschap dat wij mensen ook knieperige kneuzen zijn! Hieronder verder met het artikel van Jan Willem Nienhuys van Skepsis. Die van mij sceptisch mag zijn! Skepsis is helaas vaak te radicaal ten opzichte van ‘ongewone zaken’.

Skepsis altijd sceptisch

Aanvankelijk was Venus een komeet die als een wilde door het zonnestelsel caramboleerde, schijnbaar spottend met alle wetten van de mechanica, en ook nog strooiend met van Jupiter meegenomen ongedierte zoals vliegen. Fysicie slaan hun handen voor het gelaat; hebben het alweer opgegeven om de theorie serieus te nemen. Velikovsky heeft twee oplossingen. Volgens de ene komt het allemaal door elektrische of magnetische velden. Carl Sagan rekent dat voor in zijn boek: ‘Broca’s Brain’. Natuurkundigen zijn er nu eenmaal dol op de meest idiote scenario’s met dodelijke ernst door te rekenen. Dan moet de energiedichtheid van het veld van de komeet in dezelfde orde van grootte zijn als de hoeveelheid kinetische energie per massa-eenheid die er bij het te beïnvloeden object bij- of afgaat.

Sagan komt op een veld dat honderden malen zo sterk is als wat een aardse MRI-machine produceert dat zich uiteraard over een hele planeet moet uitstrekken. Volgens de tweede oplossing zijn planeetbanen net zoiets als elektronenbanen in een atoom en gaat het gewoon om kwantumsprongen teweeggebracht door hele grote fotonen. Nu is het tijd voor een double facepalm. Rond 800 voor de jaartelling werd Venus de gewone planeet die we als ochtend- of avondster zien. In de tussentijd had de wildebras voor een flink assortiment Bijbelse wonderen gezorgd. De bedenker van dit moois, Velikovsky dus, wist het verschil tussen hydrocarbons (koolwaterstoffen als aardolie, petroleum, benzeen etc.) en carbohydrates (koolhydraten) niet.

Effe lachen... om weer zo’n luchtfietser

Het kwam allemaal uit de carbogeneous clouds die de komeet meesleurde. Triple facepalm - kan dat eigenlijk? Dus de komeet deponeert de meegenomen kooldinges die in de grond zakt en onze aardolie wordt èn die de manna wordt waar de Israëlieten op hun tocht door de woestijn van eten behalve op de Sabbath, want dan heeft de komeet ook een vrije dag. Het is duidelijk dat iemand die ook maar iets van natuurwetenschappen weet, allang is afgehaakt. Maar de auteur weet het allemaal heel aannemelijk te maken door het citeren van oude teksten waar de fysici en astronomen geen kaas van hebben gegeten. Die weten ook niet dat de deskundigen op het gebied van oude Egyptische, Babylonische, Griekse etc. teksten, even verderop in dezelfde universiteit, ook bijkans niet meer bijkomen van het lachen.

Mensen die noch in de natuur- en taalkunde, noch in de oude geschiedenis thuis waren, vonden het maar niets dat Velikovsky niet serieus genomen werd. Hij was er niet op uit om het publiek te bedriegen. Zo’n eerlijke man moet toch een eerlijke kans krijgen? Hans Freudenthal schreef een artikel met de titel; ‘Tussen Waarheid en Waanzin’, dat voor mij persoonlijk een bijzondere betekenis heeft. In 1967 overleed de wiskundehoogleraar Braun in Utrecht. Ik assisteerde bij hem in het practicum differentiaalvergelijkingen. Tussen zijn papieren, die ergens in een doos waren opgeslagen omdat niemand wist wat ermee aan te vangen vond ik later een overdruk van een artikel van de hand van Hans Freudenthal (bij wie ik toen promotie-onderzoek deed), over Velikovsky.

En weer verder...

Het artikel boeide me zeer, en was wellicht de kiem van mijn belangstelling voor ‘skeptische dingen’. Later (1990) kon ik het overdrukje uit ‘Rekenschap’ nergens meer vinden, maar heb toen Freudenthal om een kopie gevraagd. Met toestemming van de erfgenamen heb ik het nu gedigitaliseerd, de spelling bijgewerkt en bij dezen geplubiceerd. Freudenthal is kennelijk met ‘Worlds in Collision’ naar de bibliotheek gegaan en heeft enkele van de meer dan 1100 voetnoten gecontroleerd, waarvan ruim 10 procent uit de Bijbel’. Tot zo ver Jan Willem Nienhuys van Skepsis over de ‘wetenschapper’ Immanuel Velikovsky... die verguist werd en ook gewaardeerd vanwege zijn onderzoek. Velikovsky’s veronderstelling en aanname dat Venus een komeet was klopt dan ook niet! Meer de volgende keer...

Evert Jan Poorterman

Delen tekst zijn overgenomen uit de Statenvertaling van het Nederlands Bijbelgenootschap Haarlem - 1987 (350 jaren Statenvertaling 1637-1987). Ik dank Carolus Verhulst; oprichter van Uitgeverij Mirananda te Wassenaar, voor het uitgeven van Sitchin's boek en voor zijn bijdrage als vertaler van de tekst, mijn ouders, mijn gidsen en onderzoekers en schrijvers als Immanuel Velikovsky, Erich von Däniken, Robert Charroux, Zecharia Sitchin, Alan Alford, Ernst Gideon, Iman Wilkes, de schrijvers danwel samenstellers van het Oera Linda Boek en tal van andere pioniers zoals Jan van Gorp (Iohannes Goropius Becanus, geboren te Hilvarenbeek, 1518-1572), Simon Stevin van Bruggen (Brugge, 1548-1620), Berend Willem Hietbrink (Maastricht 1943-...), Hylke Welling (1933 - ...), Michel de Nostradame (St. Rémy, 1503-1566), Pieter van der Meer en Alex Onbekend en Ansi mijn mentor en taalmeester en anderen die mij inspireerden...

Voor vragen en/of suggesties kun je Evert Jan rechtstreeks mailen op evertjan(apestaart)niburu.co

EVERT JAN POORTERMAN/NIBURU.CO

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl