Oumuamua versnelt plotseling en verandert van koers

Eind vorig jaar hadden we een unieke situatie, waarbij een “komeet” uit een ander zonnestelsel bij ons op bezoek kwam.

De wetenschap zat met de handen in het haar, want hoe ze ook dachten en puzzelden, Oumuamua paste in geen enkel hokje.




Eerder dit jaar hadden we te maken met een vreemd ruimteobject, dat werd omschreven en geclassificeerd als een komeet en dat van buiten ons zonnestelsel scheen te komen.

Sinds ons artikel zijn er alleen nog maar meer vragen gerezen over dit object dat inmiddels de naam Oumuamua heeft gekregen. Het object dat van een ander zonnestelsel kwam, om de zon draaide en weer verdween in de ruimte. The Minor Planet Center heeft bijgedragen aan de naamgeving, wat zoveel betekent als eerste boodschapper van ver weg.:

Accordingly, the object A/2017 U1 receives the permanent designation 1I
and the name ʻOumuamua.  The name, which was chosen by the Pan-STARRS team, is
of Hawaiian origin and reflects the way this object is like a scout or
messenger sent from the distant past to reach out to us (ʻou means reach out
for, and mua, with the second mua placing emphasis, means first, in advance of).

Volgens de European Southern Observatory (ESO) is Oumuamua een object dat we nog nooit eerder hebben gezien en bestaat het uit rots of metaal met een roodachtige kleur.

Het object moet er ongeveer als volgt uit zien. Een ander fenomeen is dat het om haar eigen as lijkt te draaien en dat de lichtintensiteit varieert.

xxx

Men probeert wanhopig om voor dit alles logische verklaringen te vinden, maar slaagt daar niet zo erg in.

Men vermoedt dat het uit de buurt komt van de ster Vega, maar ook dat schijnt niet te kunnen omdat in de tijd dat Oumuamua daar is vertrokken, die ster op een heel andere plek stond. Nu denken ze dat het object misschien wel helemaal nergens thuishoort en als een soort los projectiel door de ruimte zwerft.

De wetenschap zit (ook) wat dit object betreft met de handen in het haar, want niet één van de normale verklaringen past.

Waar we hier over praten, is een groot moederschip dat ons hier met een bezoek heeft vereerd. Dat is de enige logische verklaring en ook is er ook één die past in de omschrijving van het object en de gedragingen.

Nu komen er via NASA berichten dat een team van wetenschappers met behulp van gegevens van de Hubble ruimtetelescoop en andere bronnen heeft vastgesteld dat Oumuamua opeens accelereert en van koers is veranderd.

Marco Micheli van de Europese Ruimtevaartorganisatie heeft bevestigd dat de bewegingen van het object aantonen dat er onder invloed van iets anders dan de zwaartekracht van de zon en andere planeten in ons zonnestelsel iets met Oumuamua is gebeurd.

Dan Davide Farnocchia van het NASA Jet Propulsion Lab (JPL) die volhoudt dat het object zich gedraagt als een normale komeet en dat de versnelling en koersverandering misschien wel te maken hebben met de uitstoot van gas vanaf het oppervlak van de komeet.

Echter, volgens Olivier Haunaut van het European Southern Observatory zijn er geen waarneembare tekenen van het uitstoten van gas.

Maar, omdat de wetenschappelijke gelederen gesloten dienen te blijven, komt er een soort gezamenlijke verklaring van wetenschappers waarbij ze dan concluderen dat Oumuamua een hele kleine hoeveelheid stofdeeltjes heeft uitgestoten die verantwoordelijk zouden zijn geweest voor de koersverandering. De uitstoot van die stofdeeltjes zou zo subtiel geweest zijn de wetenschappers niet in staat zijn geweest om dit op te pikken.

De Volkskrant sust op de volgende manier haar lezers in slaap:

De verklaring: het hemellichaam bevat wél vluchtig materiaal, en via barsten en spleten in het oppervlak stromen gassen en dampen de ruimte in. Zo’n klein raket-effect beïnvloedt de beweging – denk maar aan een losgelaten feestballonnetje, dat ook alle kanten op kronkelt.

Het effect was heel klein, aldus een internationaal team van onderzoekers deze week in Nature, maar elke andere mogelijke verklaring wordt vakkundig naar de prullenbak verwezen. Conclusie: de kosmische binnendringer verloor een paar kilogram gas per seconde, vermoedelijk waterdamp en koolmonoxide. Dat is niet veel, maar volgens het astronomische hokjesdenken ben je dan toch een komeet.


Héhé, dat was even zweten, maar gelukkig is er nu een wetenschappelijke verklaring die de stofdeeltjes de schuld geeft, zodat we vooral niet hoeven zeggen dat het gewoon een groot buitenaards, intelligent bestuurd ruimteschip is.

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl