Ongeveer vijf jaar geleden kwam er een claim van een aantal mensen die beweerden een enorme ondergrondse bibliotheek in Ecuador te hebben ontdekt, of beter gezegd, herontdekt.

Wij schreven daar destijds het volgende over:

Een team onderzoekers heeft bekendgemaakt dat zij de legendarische metalen bibliotheek en diverse andere schatten hebben gevonden in het Tayos grottensysteem in Ecuador.

Zij maakten ook bekend dat ze per ongeluk enkele verborgen tunnels hebben ontdekt die lang geleden door iemand of.... iets gemaakt zijn.

Het team was in staat om één van deze tunnels bijna een kilometer lang te volgen en kwam uiteindelijk uit in een grote kamer die de gouden bibliotheek en diverse andere waardevolle objecten bevatte.

Hier volgt een lijst van wat de onderzoekers zeggen te hebben gevonden:

1) Een bibliotheek met duizenden metalen boeken. Het team was nog niet in staat om te vertellen welk metaal gebruikt was voor de boeken, maar het leek op zilver.

2) Iedere pagina bevatte symbolen en vreemde tekens. Individuele platen met tekens erop die eruit zagen alsof ze van goud waren.

3) Honderden verschillende beelden van insecten, dieren en mensen, verspreid door de grote kamer.

4) Veel metalen staven, zowel van (wat eruit zag als) goud en zilver.

5) Ook werd er kinderspeelgoed gevonden en juwelen van goud of zilver.

6) Een grote sarcofaag met daarin een menselijk skelet, versierd met juwelen en goud.

7) Het team vond tenminste nog drie deuren die naar meer kamers zouden kunnen leiden, maar die waren afgesloten.

Tot nu toe zijn de claims van dit team alleen nog gedaan via een radioprogramma en zijn er (nog) geen verdere mededelingen gedaan. Ze meldden verder dat ze voorbeelden hadden van tenminste één van de metalen boeken, een gouden plaat en verschillende kleine beeldjes die aangeboden zullen worden voor professioneel onderzoek. Hopelijk zullen er binnenkort meer berichten volgen.

Daarna is er nooit meer iets vernomen voor zover ons bekend.

Desalniettemin zijn de grotten en de verhalen over die bibliotheek wel echt.

Mensen die zich al eerder met deze bibliotheek hebben beziggehouden zijn onder andere Erich von Däniken en de Schotse onderzoeker Stanley Hall. Deze laatste kwam in de jaren zeventig van de vorige eeuw in contact met een Italiaanse priester, Crespi genaamd. Crespi had zich jarenlang onbaatzuchtig ingezet voor de belangen van de plaatselijke indianen en had als beloning ondermeer een soort gouden plaat gekregen, met daarop allerlei vreemde tekens. Ook had hij diverse andere voorwerpen in zijn bezit die erop wezen dat deze bibliotheek inderdaad bestond en gezien de vormen van de aangetroffen beelden, er inderdaad een verband mogelijk is met buitenaardse beschavingen.

Stanley Hall heeft diverse expedities georganiseerd in de vorige eeuw, waaronder één waarbij ook de voormalige astronaut Neill Armstrong van de partij was. Alhoewel ze wel in het grottensysteem zijn geweest, zijn ze er niet in geslaagd om de bibliotheek te traceren. Hall is inmiddels overleden, maar zijn werk wordt voortgezet door zijn dochter. Deze kwam er ook achter dat de gouden plaat samen met vele andere waardevolle voorwerpen van de priester, na zijn dood in 1982 ineens waren verdwenen.



Echter, een heel belangrijk iemand die niet in bovenstaande voorkomt is Juan Moricz.

Toch is het verhaal over de tunnelcomplexen zeer interessant. Want dit soort tunnelstelsels bestaan namelijk echt. Erich von Däniken vertelde in 1973 in zijn boek ‘Het Goud der Goden’, dat hij ter plaatse foto’s had gemaakt van een enorm tunnelcomplex in Ecuador. Hij vertelde dat de Hongaarse Argentijn Juan Moricz, dit gangenstelsel vond en er via een notariële akte in 1969 eigenaar van werd. Dit klopt als een bus. Dit is middels akte en handtekeningen gedocumenteerd. Moricz ontmoette in 1972 Erich von Däniken en nam hem mee naar de plaats waar hij een rondleiding kreeg. Dit werd wonderlijk genoeg naderhand door Moricz zelf, tegenover de Duitse pers ontkend toen zij hier naar vroegen (hier zodadelijk meer over – want Erich von Däniken moet daar weldegelijk geweest zijn!). Erich von Däniken schreef in zijn boek vol lof over het enorm grote gangenstelsel.

von Däniken schreef hierover:

“Voor mij is het het ongelofelijkste, onwaarschijnlijkste verhaal van de eeuw. Het zou een science-fiction-story kunnen zijn, als ik het niet zelf gezien en gefotografeerd had. Ik heb het met eigen ogen gezien. Het is droom noch fantasie, het is realiteit. Onder het Zuidamerikaanse continent ligt een reusachtig door wie en wanneer dan ook aangelegd tunnelsysteem. Het ligt heel diep onder de aarde en is meerdere duizenden kilometers lang. In Peru en Ecuador werden honderden kilometers betreden en uitgemeten. En dat is nog maar het begin van iets waar de wereld niets van afweet.”

Op de volgende afbeelding zie je Von Däniken samen met Juan Moricz.

Wie meer wil lezen over dit bijzonder interessante verhaal raden wij om hier of hier verder te lezen.

Wie nu precies wel of niet dat grottenstelsel heeft ontdekt is wellicht minder belangrijk dat het feit dat ze er wel degelijk zijn.



Wat opvalt in vooral de eerste video met Stanley Hall en Father Crespi is dat er via dat gevonden beeld weer wordt gerefereerd aan de Soemeriërs en Babylonië.

Waarom werd dit enorme grottenstelsel gemaakt en waarom werd een dergelijke uitgebreide bibliotheek opgeslagen? Hoogstwaarschijnlijk omdat er rampen plaatsvonden of zouden plaatsvinden op aarde, waardoor complete beschavingen zouden worden weggevaagd.

Bij de mainstream wetenschap hoef je niet aan te kloppen voor antwoorden op dit soort vragen, want daar doet men alle mogelijke moeite om mensen in voorgeprogrammeerde gedachtepatronen vast te houden en daar horen dit soort werkelijkheden niet in thuis.

Misschien iets voor Evert Jan Poorterman om hier eens wat dieper in te duiken? Of iemand anders natuurlijk.