Zelfs mijn naam is mooi

Van oorsprong gaat het ego van mensen over bestaansrecht ervaren: weten dat je ten alle tijden als mens mag bestaan wat je ook doet of ervaart.

Mede door externe invloeden is dit aspect echter bij de meeste mensen verwrongen geraakt.



Hierbij de volgende in een reeks artikelen, geschreven door Michiel, www.roest-in-goud.nl 

ZELFS MIJN NAAM IS MOOI

Er zijn maar weinig woorden waar je tegenwoordig zo van over je nek gaat als het woordje ‘ego’. Het wordt aan alle kanten verkracht, soortgelijk aan het woordje ‘duurzaamheid’. Eigenlijk is het bijzonder relevant, maar de middelen om er iets mee te doen worden ons uit handen genomen.

Nog erger en deels een gevolg: het is steeds lastiger om te herkennen wie mensen überhaupt zijn. De ene keer je vriend en een dag later als een soort sluipmoordenaar je pogen te verwoesten. Het lijkt wel alsof dit tegenwoordig de normaalste zaak van de wereld is.

Sommige mensen kwijlen letterlijk van trots als ze hun eigen naam horen. Zij beschouwen hun naam, en dus identiteit, als iets heiligs en ook vaak als een ‘merk’ waarbij een stukje marketing dus volledig op zijn plaats is. Zij managen hun leven als een zakelijk project, met winstoogmerk uiteraard. Vaak verpakt in mooi cadeaupapier, maar als puntje bij paaltje komt harteloos, meedogenloos en manipulatief.

Als psychopaat kom je in onze maatschappij ver. Geen hart hebben is blijkbaar de sleutel van presteren. Hier worden verder in mainstream-land ook geen vraagtekens bij gezet. Want ja, wat moet je in godsnaam met oprechte betrokkenheid en ethiek? Allemaal lastig en vermoeiend; komt direct comfort meestal niet ten goede. Bij psychopaten weet je tenminste waar je aan toe bent: egoïsme met een goede dosis manipulatie. Dat geeft veel ‘zekerheid’ en zekerheid is ‘fijn’.

Van oorsprong gaat het ego van mensen over bestaansrecht ervaren: weten dat je te allen tijde als mens mag bestaan wat je ook doet of ervaart. Mede door externe invloeden is dit aspect echter bij de meeste mensen verwrongen geraakt. Een groot deel leeft met een gebrek aan eigenwaarde en zelfliefde. Door onderhuidse agressie en dwang van buitenaf, zijn zij gaan twijfelen of ze eigenlijk wel mogen bestaan zoals ze zijn. Bij een andere groep is het ego volledig doorgeslagen. Zij denken dat alles enkel en alleen om hen draait en vinden dat de rest gerust de tyfus mag krijgen.

Waarom is het verschil zo lastig te herkennen? Het is niet simpel om te ontdekken uit welk vaatje iemand tapt. Door een onderliggend gebrek aan bestaansrecht kunnen mensen bijvoorbeeld in de praktijk arrogant en zelfingenomen worden om toch nog wat te compenseren. Psychopaten kiezen vaak voor ‘politiek correct’ om problemen te vermijden. Dat betekent vaak: de schijn ophouden veel voor anderen over te hebben, met het uiteindelijke doel om hen te manipuleren.

Zo kom je dus in deze tijd wat betreft vriendschappen en liefdesrelaties geregeld bedrogen uit. En dan zijn er ook nog mensen die denken dat ze hun ego uit moeten wissen. Zij schieten vaak door richting zweverigheid en soms nihilisme. Al met al is het dus een grote puinhoop omtrent dit begrip.

Van belang is het echter zeker wel. Een gezond ego betekent zo goed als 1 op 1 een mooi leven. Bestaansrecht als kern en in de oppervlakte zien dat het voor ieders eigen geluk belangrijk is om er ook voor anderen te zijn. Dat het leven geen project is maar een avontuur, waar je vanuit oprechte betrokkenheid met vallen en opstaan nieuwe ervaringen en kwaliteiten opdoet. Dat het allemaal draait om goede intenties vanuit verbinding met jezelf en de wereld om je heen.

Ook als het gaat om mensen in machtsposities is het onderscheid vaak lastig te maken. Dat er een hoop psychopaten zitten dat is wel duidelijk. Degenen voor wie dit niet geldt steunen lijkt mij van cruciaal belang in deze tijd. Hoe lastig dat ook is.
Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl