Het raadsel van de rode onderbroek (video)

De zaak van de vermiste broertjes Ruben en Julian houdt heel Nederland in z'n greep.

In plaats van antwoorden ontstaan er steeds meer vragen en raadsels.




Als je als nuchtere buitenstaander de diverse verslagen leest met betrekking tot de zelfmoord van vader Dennis en de vermissing van zijn twee zoons, dan krijg je al snel het idee dat er een aantal dingen niet kloppen.

Nu is het wellicht voorbarig om allerlei conclusies te trekken, maar het zou wel mooi zijn als er bijvoorbeeld door de politie een aantal vragen zou worden beantwoord. Want één ding springt in het oog, ook in deze zaak, en dat is de zeer gebrekkige communicatie van de kant van de politie. Bovendien wordt door hen op dit moment om nog onverklaarbare reden, ook alweer gerommeld met informatie zo blijkt mede uit een artikel van RTV Utrecht. De route die de vader op de bewuste avond van dood en vermissing heeft afgelegd is nog een gedeeltelijk raadsel. Wordt er (weer) een verhaal in elkaar gedraaid? In dit geval door rijrichtingen die zijn vastgelegd op beveiligingscamera's om te draaien? Dit ondanks herhaalde pogingen van de eigenaar van de beelden de politie daarop te attenderen.

Toen de dode vader werd aangetroffen droeg hij volgens de politie geen onderbroek. Maar, werd erbij gezegd, “dit betekent nog niet dat er een zedenmisdrijf is begaan”. Wat een absurd bruggetje wordt hier gemaakt.

Vervolgens wordt er een oproep gedaan aan speurend Nederland om uit te kijken naar een rode onderbroek. “Hoezo rood?” Waarom geen witte, zwarte of blauwe? Hoe weet de politie zo stellig dat Dennis ergens op een bepaald tijdstip een rode onderbroek heeft gedragen, terwijl ze hem zonder het bewuste kledingstuk hebben aangetroffen?

Geruime tijd na de dood van Jeroen komt de politie met het bericht dat ze een afscheidsbrief hebben gevonden op zijn computer. Dit is hoogst ongebruikelijk bij een zelfmoordactie. In bijna alle gevallen wordt er ergens een fysieke afscheidsbrief neergelegd omdat men wil dat deze wordt gevonden.

In alle radio- en televisieberichten blijf je iedere keer maar horen hoeveel bruikbare en nuttige tips er bij de politie zijn binnengekomen. Zo nuttig en bruikbaar waren die volkomen onbekende tips waarschijnlijk niet, want het behaalde resultaat is nog nul komma nul.

Welke rol de politie speelt in dit hele verhaal is niet helemaal duidelijk. Op zijn zachtst uitgedrukt zijn ze erg onhandig, heel erg traag met het beschikbaar stellen van informatie en dan ook nog twijfelachtige informatie zoals met de rode onderbroek en in het meest erge geval wordt hier een spel gespeeld met een argeloze bevolking die dan keer op keer letterlijk het bos wordt ingestuurd.

Dan wordt er gisteren via NRC bekendgemaakt dat de Raad voor Kinderbescherming kort voor de verdwijning heeft besloten dat de broertjes onder toezicht zouden komen van Bureau Jeugdzorg. Zo staat er verder:

“De Raad voor de Kinderbescherming is in zijn rapport zeer kritisch over de hulp die de twee broertjes tot april dit jaar is geboden. Sinds de problematische scheiding van de ouders in 2008 hebben meer dan tien hulpverleners en instanties zich met hen beziggehouden, waaronder Bureau Jeugdzorg. Dit heeft volgens de Raad nauwelijks effect gehad. De Raad spreekt van "zorgen over de toereikendheid van de hulp".

Voor Klokkenluideronline is het duidelijk wat er gebeurd is:

“En steeds gaat het weer om vermoorde/mishandelde/misbruikte/verdwenen kinderen in de leeftijd tussen en 9 en 16 jaar oud. En dat in het land van Joris Demmink. Het land waar een ‘docent Internationale Kinderontvoering’ president is van de rechtbank Rotterdam waar de zaak-Demmink wordt behandeld.”

“Organisaties als Jeugdzorg zijn gericht op het aanleveren van kinderen aan de pedo-netwerken. Daarmee is niet bewezen dat dit ook is gebeurd met de twee broertjes. Maar het is wel de hypothese die nu het eerst in beeld komt. Herinneren we nog de zaak van het meisje van Nulde? De zaak-Savanna? Beide jonge meisjes -en met hen tal van anderen- werden op beestachtige wijze vermoord terwijl zij onder toezicht stonden van Jeugdzorg”.

Het is nog te vroeg om bovenstaande conclusies te trekken, maar de contouren van een welbekend patroon beginnen zich steeds duidelijker af te tekenen.

Het gebeurt in ons land, in Engeland en ook in Amerika waar jaarlijks 700.000 kinderen(!) “verdwijnen”. Voor wie denkt dat dit sprookjes zijn, kijk en luister naar het onderstaande verhaal van een voormalig hoofd van de FBI.

En net zoals er in Amerika allerlei instanties zijn zoals de CIA, FBI en politie die meewerken om zaken in de doofpot te stoppen en te houden, zo gebeurt dit ook in ons land. Onderstaande video, helaas niet ondertiteld, is een aanrader.

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl