Het dagboek van Maaike Terpstra (Vaatstra) (update+video 13-12-2013)

Marianne Vaatstra werd vermoord in 1999, formeel door boer Jasper Steringa, informeel door 2 asielzoekers die door Justitie in het geheim ons land zijn uitgesmokkeld. Wat probeert men te verstoppen?

Voldoende theorieën en zelfs bewijzen over wie het wel of niet deed. Moeder Maaike heeft natuurlijk groot verdriet en schreef vanaf de dag na de dood van haar dochter in haar dagboek.


Update:13 december 2013

Iets meer dan een maand geleden schreven wij onderstaand artikel (na deze update) over de dagboeken van Maaike Terpstra, de moeder van de vermoorde Marianne Vaatstra.

Sindsdien is dit dagboek op diverse websites gepubliceerd en is Wim Dankbaar gisteren voor de rechter geweest in Haarlem omdat Maaike Terpstra volgens haar advocaat Yehudi Moszkowicz een publicatieverbod wil afdwingen voor dit dagboek.

Hoe de zitting in Haarlem is verlopen is te beluisteren in onderstaande video waar Wim aan het woord is:

Er zijn vragen gerezen over het door advocaat Yehudi op het laatste moment ingevoegde stuk, een brief van Maaike Terpstra. Deze is door hem voorgelezen, maar niemand heeft dit stuk verder kunnen controleren op echtheid. Bovendien schijnt het ongedateerd te zijn en volgens Dankbaar moet het van zeer recente datum zijn omdat Maaike tot enkele dagen geleden ontkende dat Yehudi haar advocaat zou zijn.

De uitspraak in deze zaak is volgende week woensdag en Wim Dankbaar is er niet echt hoopvol over gestemd. Hij schrijft ondermeer het volgende op zijn blog:

“Het kort geding beschouw ik reeds als verloren. Moszkowicz hield een prachtig pleidooi, weliswaar een aaneenrijging van leugens, maar het ging er in als koek bij de rechter, zo was althans mijn indruk. Voor de zitting wenste ik hem succes, heeft vast geholpen want dat had hij ook”.

Wij hebben lange tijd getwijfeld over het wel of niet publiceren van het dagboek. Zoals we eerder schreven (zie originele artikel onder deze update) woog voor ons het persoonlijke belang van Maaike Terpstra zwaar en was het voor ons niet mogelijk om te achterhalen wat nu haar wérkelijke wens in deze was. Tot op heden is daar geen duidelijkheid over.

Uiteindelijk besloten we wél tot publicatie over te gaan naar aanleiding van gebeurtenissen in de mainstream media. Een smadelijke en lasterlijke uitzending van Vara's  "De Wereld Draait Door" maakte dat in onze ogen het publieke belang van het dagboek ineens veranderde. Navolgend stukje uit die uitzending geeft weer waar het om gaat.

Hierdoor kwamen wij uiteindelijk tot de slotsom dat in dit geval het algemeen belang groter was geworden dan dat van één iemand, mevrouw Terpstra. Dat we uiteindelijk het boek niet online hebben gezet heeft een heel andere oorzaak.

Dit hebben wij niet, zoals zo links en rechts word gesuggereerd, niet gedaan uit angst of onder druk, maar omdat wij de sterke indruk kregen dat er een spel werd gespeeld rond deze publikatie.

De druk op ons om wél te publiceren werd uit bepaalde kringen in de alternatieve media zo groot dat wij ons begonnen af te vragen, "waarom"? Waarom wordt er zo opvallend sterk op aangedrongen dat wij dit dagboek moeten(!) publiceren? Zo erg dat er zelfs lasterlijke, leugenachtige artikelen over ons geplaatst werden en worden en er zelfs chantage werd ingezet om de druk nog verder op te voeren.

Los van deze gebeurtenissen staat uiteraard buiten kijf dat wij ten alle tijden zélf bepalen wat we wel en niet wereldkundig maken via onze website. Als getracht wordt dat af te dwingen vanuit voor ons steeds onduidelijkere motieven, dan leidt dat in ieder geval tot uitstel totdat uitgebreider onderzoek ons overtuigende informatie geeft om alsnog over te gaan tot publikatie. Daaruit is inmiddels ook gebleken dat er met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid een bladzijde of 20 uit het op dit moment roulerende dagboek, ontbreken. Wij hebben dit uit betrouwbare bron mogen vernemen.

Tot op de dag van vandaag is het gissen voor ons over waarom het zo belangrijk is dat ook wij dit dagboek publiceren. Wij hebben het voor onderzoeksdoeleinden beschikbaar gesteld aan het publiek. Men kan ons aanschrijven en dan zullen wij het toesturen, zo schreven we al eerder. Dat gebeurt niet omdat, zo vermoeden wij, dit persoonlijke werk van mevrouw Terpstra simpelweg nu heel eenvoudig te vinden is via internet.


Wat wij wel weten is dat er vele onzichtbare krachten achter de schermen aan het werk zijn. Al met al betekent dit voor ons op dit moment dat wij het dagboek niet zullen publiceren. Wij laten ons niet in een spel betrekken waarvan wordt geveinsd dat er een publiek doel wordt beoogd terwijl het uiteindelijk om persoonlijke of heimelijke andere belangen gaat.

Wat wel jammer is, is dat op deze manier de besluitvorming op redactioneel vlak wordt beïnvloed op een manier waar wij eigenlijk van vinden dat die geen rol zou moeten spelen. Daardoor komt sommige informatie mogelijk niet via ons platform bij het bredere publiek terecht, terwijl dat misschien wel wenselijk zou zijn geweest. Helaas weerspiegeld dat wel de tijd waar we in leven.

Tegengestelde krachten polariseren steeds heftiger; licht en duister staat steeds intenser tegenover elkaar. Het probleem daarbij, ook voor ons, is dat soms het duister zich voordoet als licht.

Het enige dat wij daarover kunnen zeggen is dat we op dat moment aangewezen zijn op ons gevoel, intuïtie en verstand. Dat is dan ook waarop wij zullen blijven vertrouwen. Als er vragen zijn dan kunnen die per mail worden gesteld en zullen we die in openheid beantwoorden.

Update 06 november 2013:

Zojuist werd ons bekend dat de AD journalist Chris Klomp die Wim Dankbaar om wederhoor vroeg, een artikel over het verloop van de dagboekaffaire heeft gepubliceerd. Daarin wordt nogmaals bevestigd dat de moeder van Marianne niet wil dat haar dagboek wordt gepubliceerd of publiek wordt gemaakt.

Ondanks dat de journalist van het AD de indruk wil wekken neutraal verslag te geven, is daarvan ons' inziens geen sprake. Er lijkt een mainstream media hetze gaande te zijn tegen Wim waarbij hij wordt afgeschilderd als een psychisch gestoorde sekteleider. Wij vinden dit een kwalijke zaak.

Het blijft verder wat ons betreft onduidelijk, ondanks dit AD artikel, of hier nu werkelijk de wens van Maaike wordt weergegeven. De keuze en de rol van advocaat Yehudi Moszkowicz blijft grote vraagtekens oproepen. Wat ons betreft zou een live persverklaring van Maaike zelf omtrent haar wens rond publikatie van haar dagboek, uitsluitsel kunnen bieden. Daarmee zou ze dan ook de rust die ze volgens advocaat Yehudi zo wenst, met onmiddellijke ingang kunnen creëren. Simpel lijkt ons.

Wij hebben geprobeerd wat meer achtergrondonderzoek te doen via bronnen. Wij, en ook de bron in kwestie, werden onmiddellijk geconfronteerd met intimidatie en dreiging van het betrekken van de politie. Er heerst een steeds grimmigere sfeer rond deze zaak. Voor ons blijft het overduidelijk en wordt hiermee nog maar weer eens bevestigd dat de doofpot met alle geweld gesloten moet blijven.


Origineel artikel 04 november 2013:

Marianne Vaatstra is met vrij grote zekerheid het slachtoffer van een rituele moord, een offermoord. Vele tekenen wijzen erop dat hooggeplaatsten tot in de meest invloedrijke lagen van Nederland erbij betrokken waren en/of getuige van zijn geweest.

1 mei 1999

Ik word ‘s morgen om ongeveer 8.00 uur wakker en ga naar beneden. Het eerst wat ik altijd doe als Marianne de avond vantevoren op stap is geweest is kijken of haar schoenen in de keuken staan en haar jas aan de kapstok hangt. Tot mijn grote schrik is dit nu niet het geval. Ik ren naar de vliering, naar haar kamer, maar daar is ze niet. De schrik slaat mij om het hart. Dit is nog nooit eerder gebeurd. Ik bel een paar vriendinnen, waarvan ik denk dat die ook naar de Paradiso Bar in Kollum zijn geweest. Zij weten van niets.

Dit moet het meest vreselijke zijn wat je als moeder (ouder) kan overkomen. Om de pijn te verzachten ga je op onderzoek uit. Wie heeft dit gedaan en waarom? Je voelt en weet wanneer je dichtbij de waarheid komt of die zelfs aanraakt. Het is de navelstreng met je kind die je precies vertelt hoe het zit.

Je schrijft alles op, wilt niets vergeten en al helemaal niet de mensen die jouw kleine lieve meisje dit hebben aangedaan. Tijdens dat proces ontstaat een waarheidsdokument waar weinig "strijdig bewijs" tegenop kan. Uit het hart, een bloedend moederhart. Dan, na wat jaren treedt het "gewone" leven ook weer aan. Je ex man waar je niet meer mee samen bent, de vader(?) van Marianne, en die al lang niet meer zo treurig is als jij over jullie dochter. Je andere kinderen en hun kroost, "hallo oma!", die allemaal in de bloei van hun leven staan en geen tijd hebben nog langer stil te blijven staan bij die ochtend in het voorjaar van 1999. De morgen dat Marianne half ontbloot en met haar keel doorgesneden op on-Nederlandse wijze, in een verder onberoerd weiland lag.

Iederen kakelt en weet wel wat te zeggen. Wie het heeft gedaan, waarom en vele belangen spelen op de voor- en zeker ook in de achtergrond. Mijn kind, mijn lieve dochter is dood..... en dat blijft ze.

Het dagboek van moeder Maaike is in boekvorm omgezet en er is een uitgever die het wil publiceren. Er is nu een van vele kwalijke dingen verdachte advocaat, Yehudi Moszkowicz, die de belangen van de vader en moeder van Marianne behartigt. Hij meldt de wereld dat de moeder van Marianne, de schrijfster van dit persoonlijke verslag, zegt dat het niet mag worden uitgebracht. Hij zegt zélfs dat dat de uitdrukkelijke wens is van de moeder van Marianne.

Deze wens staat nergens op papier en hoeveel moeite we ook doen, we komen er niet achter of er nu wel of geen toestemming is van Maaike om haar persoonlijke optekeningen te publiceren. We zouden dolgraag dat uit het hart geschreven dokument willen delen met de wereld want er staat vanalles in wat wel degelijk de ogen van mensen kan openen voor de waarheid of in ieder geval vraagtekens zal veroorzaken bij het formele verhaal van Justitie. Wij voelen het als onze taak; "onthullend en bewustmakend nieuws". Waarheidsvinding is belangrijk in onze ogen en in dat opzicht is dit dagboek heel waardevol.

Hoe ver kun en mag je daar dan in gaan? Ons wordt nu door onze collegae verweten dat we heulen met de vijand of hen in de kaart spelen omdat we niet publiceren. Maaike zou namelijk best willen publiceren, zo stellen zij, maar staat onder druk van haar familie, advocaat en nog vele anderen.

Wij vermoeden ook dat dat zo is. Maar dan, moeten wij op afstand bepalen wat de wens is van Maaike? Misschien wil ze het inderdaad in haar hart maar brengt het publiceren haar in grote problemen met de mensen om haar heen die nog wel leven. Haar meest intieme zieleroerselen en pijn die ze het papier heeft toevertrouwd, nu zonder toestemming publiceren? Als het haar wens is dat we dat WEL doen dan hopen we dat Maaike een manier zal vinden ons dat te laten weten.

We hebben het dokument in ons bezit. Waar we bij moeten opmerken dat we dus ook niet hebben kunnen verifiëren of dit de originele, ongewijzigde versie is zoals die van de hand van Maaike is gekomen. Als er vragen over zijn of er zijn mensen die graag verder onderzoek willen doen naar de waarheid omtrent deze moord via het dagboek, dan zijn wij daarvoor beschikbaar. Mail ons op redactie(apestaart)niburu.co.
Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl