Epidemie van zichzelf vernietigende zeesterren (video)

Nu zijn ook voor de kust van de Amerikaanse staat Oregon zeesterren aangetroffen die op onverklaarbare wijze zichzelf vernietigen.

Enkele dagen geleden verscheen er eveneens een bericht dat er restanten van nucleaire brandstof zijn aangetroffen voor de kust bij Noorwegen.



Vorig jaar november schreven wij een artikel over het vreemde fenomeen dat zeesterren voor de Amerikaanse westkust zichzelf aan flarden scheuren.

“Volgens bioloog Pete Raimondi, “Ze smelten als het ware voor je ogen. We hebben nog nooit eerder zoiets en van een dergelijke omvang gezien”. Ook Steven Morgan, professor van het Bodega Marine Laboratory, geeft toe nog nooit zoiets meegemaakt te hebben. Hij noemt het een “vreemd verschijnsel”.

Het verschijnsel deed zich toen voornamelijk voor langs de kusten van Californië, maar nu hebben wetenschappers bekendgemaakt dat ze hetzelfde fenomeen hebben ontdekt voor de kust van de noordelijker gelegen staat Oregon.

Wat biologen vooral verbaasd is dat deze vreemde “ziekte” voorkomt in een ogenschijnlijk “gezonde” omgeving. Men noemt dit fenomeen “wasting disease”, een ziekte waarbij de zeester als het ware voor je ogen wegkwijnt tot er niets van overblijft.

Net zoals vorig jaar hebben wetenschappers werkelijk geen idee wat dit zou kunnen veroorzaken. Naast Californië, de staat Washington en de Canadese westkust hoort nu ook de staat Oregon bij de gebieden waar de zeesterren zichzelf vernietigen.

De zeester is een zogenaamde apex predator en heeft weinig of geen natuurlijke vijanden. (Een predator is een dier of een ander organisme dat zijn prooi actief bejaagt om deze te doden, wat predatie wordt genoemd. Bij dieren wordt meestal van roofdier gesproken. Een toppredator of apexpredator is een predator aan de top van de voedselpiramide.).

De zeesterren vormen een vitaal onderdeel van het natuurlijke leven op de zeebodem en waar wetenschappers zich vooral zorgen over maken is wat hiermee zal gebeuren als de zeesterren helemaal zouden verdwijnen.

Ook nu zijn er weer monsters naar laboratoria gestuurd, hoewel eerder uitgevoerde tests geen oorzaak hebben kunnen vaststellen.

Vorig jaar november werden er door onderwateronderzoekster Laura James opnames gemaakt van de staat waarin de zeesterren voor de kust van Seattle zich toen bevonden. Ter vergelijking worden er ook beelden getoond van de situatie zoals die was in 2012.

“Dit was erger dan ik mij had kunnen voorstellen”, zei James. “Het leek wel een massagraf. Dode en stervende zeesterren, het ene lichaam bovenop het andere”.

Omdat er geen enkel antwoord komt vanuit de wetenschap over de mogelijke oorzaak, gaat het publiek uiteraard denken in de richting van de ramp bij Fukushima als mogelijke oorzaak van deze massale zeesterrensterfte.

Ook in het licht van de sterfte onder andere vissoorten zoals de sardines waar we in januari van dit jaar over schreven:

“Vissersboten van sardinevissers in Amerika varen uit om met een lege brandstoftank terug te komen en een leeg ruim omdat ze geen vis hebben gevangen. Dan lees je in de mainstream media dat wetenschappers voor een raadsel staan over de plotselinge sterfte van al die sardines. Zo schrijft de Los Angeles Times dat het toch eigenlijk gek is dat tot 74 procent van de sardines zijn verdwenen, terwijl deze soort in 2011 nog zo floreerde”.

Al eerder was vastgesteld dat ook de tonijn voor de Amerikaanse kusten sporen van Cesium bevatten, maar afgelopen februari is door onderzoekers ook vastgesteld dat kelp (zeewier) voor de kust van San Diego radioactief Cesium bevat.

Als je dan verder bedenkt dat er enkele dagen geleden een bericht was over dat er resten van nucleaire brandstof zijn aangetroffen voor de kust van Noorwegen dan zie je niet alleen hoe het radioactieve materiaal zich wereldwijd kan verspreiden, maar besef je ook dat de Fukushima ramp vele malen groter is dan ons wordt voorgespiegeld.

Bron:

Infowars

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl