Fukushima kinderen stervende

In het gebied rondom de verwoeste kerncentrales van Fukushima in Japan groeit een hele generatie kinderen op die niet oud zullen worden.

Na 3 jaar komen er nog steeds rampberichten uit Fukushima waar men nu niet eens meer weet of door waterlekkage de nucleaire brandstof blootgesteld is aan de buitenlucht.


Als het weer enige tijd stil is rond de verwoeste kerncentrales in Fukushima dan verdwijnt het ook weer uit het aandachtsveld van de bevolking. Er zijn tenslotte zoveel belangrijke zaken die onze aandacht verdienen. Indertussen is bekend geworden dat het aantal gevallen van schildklierkanker onder kinderen 40 keer hoger ligt dan normaal.

In het gebied zijn 375.000  kinderen onderzocht door de medische faculteit van de universiteit van Fukushima. Van hen vertoonde 48 procent, oftewel 200.000 kinderen, schildklierafwijkingen die wijzen op een voorstadium van kanker en het percentage stijgt nog steeds.

Waar men normaal gesproken 3 kankergevallen bij kinderen zou verwachten te constateren, zijn dat er nu 120. Desondanks blijven de nucleaire industrie en hun voorstanders in alle toonaarden de relatie ontkennen en durven zelfs te beweren dat er niet één iemand ziek is geworden door de (excessieve) radioactieve vervuiling veroorzaakt door de kerncentrale. Straling die op sommige plekken 30 keer hoger is dan die na de bom op Hiroshima.

Het zijn natuurlijk niet alleen de kinderen die kanker krijgen; ook volwassenen. De voormalige “baas” van de centrale, Masao Yoshida, die weigerde om de verwoeste centrale te verlaten en op zijn post bleef om te doen wat hij kon, is vorig jaar aan slokdarmkanker overleden. Yoshida die door zijn moedige actie misschien wel miljoenen mensen het leven redde, is volgens zijn werkgever Tepco “toevallig” overleden aan kanker en dat heeft helemaal niets te maken met dat de man eigenlijk permanent was blootgesteld aan straling.

Zo moest dezelfde Tepco enkele weken geleden “de pijnlijke beslissing” nemen om gigantische hoeveelheden radioactiefwater direct in de oceaan te dumpen. Ondanks dat de straling in het water rondom de centrale enkele dagen daarvoor al tot recordhoogte was gestegen. En dus ging er maar liefst 560 ton radioactief water de oceaan in en Tepco verwacht binnenkort nog meer te moeten dumpen. Uiteraard was dit allemaal volkomen veilig voor de volksgezondheid en het milieu en was het gedumpte water binnen de veiligheidslimieten. De ervaring heeft intussen geleerd dat berichten afkomstig van Tepco en de Japanse overheid niet zijn te vertrouwen. In ieder geval voor wat betreft de ramp bij Fukushima.

Zo zei een journalist van de New York Times, Martin Frackler, onlangs:

“Het is zo moeilijk om in Japan te praten over stralingsproblemen, over hoe erg het werkelijk is. Er heerste een gevoel daar dat zelfs wanneer je over deze dingen praat, je het erger maakt voor de arme mensen in Fukushima. Daarom moeten we er niet over praten. Dat klopt gewoon niet. De mensen die niet willen dat we er over praten zijn die van de overheid omdat die geen zin hebben om compensatie te betalen. Ik heb het gevoel dat er heel veel gebeurt in Fukushima waar niet over wordt gepraat in de lokale media. Zelfs de grote kranten weigeren te berichten over dit soort problemen omdat ze denken dat het niet vaderlandslievend is om dit te doen. Er zijn veel vragen en problemen waar niet over wordt gepraat”.

Ondertussen wordt bijna alle leven in de Stille Oceaan vernietigd. Maar, dat is niet belangrijk want de economie moet blijven draaien. Een goed voorbeeld hiervan zag je in Canada in 2012. Een onderzoek daar toonde aan dat alle vis die door Japan aan Canada werd verkocht het radioactieve element Cesium-137 bevatte. Dat was het geval bij 73 procent van alle makreel, 92 procent van alle sardines, 94 procent bij tonijn, 100 procent bij karpers, zeewier en zo kun je doorgaan. Dit werd simpelweg opgelost door te stoppen met het onderzoek naar zeevoedsel uit Japan.

Enkele dagen geleden kwamen er opnieuw paniekberichten uit Japan. Men is bang dat de gesmolten nucleaire brandstof in reactor nummer 2 misschien is blootgesteld aan de buitenlucht. Tot hun grote schrik kwam Tepco erachter dat het waterniveau in reactor nummer twee slechts de helft is van wat zij hadden gedacht. Volgens Tepco wordt de gesmolten nucleaire brandstof nog steeds gekoeld door het water, maar wat ze niet weten is of een gedeelte is blootgesteld aan de buitenlucht. Ze denken dat er water weglekt, maar zeker weten doen ze helemaal niets.

De ramp bij Fukushima zal niet vanzelf verdwijnen. Dat er niet of nauwelijks over wordt bericht in de mainstream media betekent niet dat we hier misschien wel met één van de grootste rampen ooit uit de geschiedenis van de mensheid te maken hebben.(Redactie: of juist wel met de huidige stand van zaken in mainstream medialand. Als het belangrijk wordt hoor je er niets/weinig over.)

Een ramp die als een soort onzichtbare sluipmoordenaar de wereld rondtrekt. Die begint met het vergiftigen van alle levensvormen in de Stille Oceaan, die in de menselijke voedselketen terechtkomt en die zich als een trage olievlek steeds verder zal verspreiden.

De problemen zijn niet opgelost en tot op de dag van vandaag gaat de vervuiling van de atmosfeer en de oceaan onverminderd door. Inmiddels is de westkust van Amerika bereikt en als je het leuk vindt om daar te gaan surfen dan ziet het er binnenkort misschien zo uit.


fk 1


Omdat wij wat verder weg zitten, zullen de gevolgen hier minder merkbaar zijn en zich in een langzamer tempo vertonen dan dat dit gebeurt in de directe omgeving van Fukushima. Daar lopen nu honderdduizenden arme kinderen rond die met grote waarschijnlijkheid niet oud zullen worden. Maak niet de fout om te denken dat dit alleen een probleem is voor de mensen in de omgeving van de verwoeste kerncentrales. De hele wereld zal er steeds merkbaarder mee te maken krijgen.

Bronnen:

Oped News

EneNews

End of the American Dream

Huffington Post

Eco Watch

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl