Seintjes van overgegane ziel

Als het onze tijd is om deze aarde te verlaten dan is dat niet het einde, maar wel van ons stoffelijke leven in dit specifieke lichaam.

Wat is er dan mooier dan als je van een overgegane zielsverwant tekenen ontvangt dat hij of zij er inderdaad nog steeds is.



Wij leven in een maatschappij die voor zo goed als honderd procent vertrouwt op de wetenschap. Als iets niet wetenschappelijk is bewezen dan bestaat het niet.

Wetenschappers hebben nog nooit onomstotelijk aangetoond dat er leven na de dood bestaat. Voor sommige mensen bestaat daarover echter geen enkele twijfel omdat zij op een bepaalde manier nog steeds communiceren met overgegane zielen.

Een prachtig voorbeeld hiervan ontvingen wij deze week van een lezeres (dank!). Hier volgt haar verhaal:

Ik had al eerder een mailtje gestuurd over dat ik tijdens mijn 'slaap' eens een man heb geholpen.  

Ik heb nu nog een interessant verhaal. Ik ben nu in de laatste fases beland van spiritueel ontwaken en dat gevoel van 'niet snappen' ben ik gepasseerd.

Om in deze laatste fases te belanden, heb ik hulp gehad van een zeer bijzondere ziel. Facebook is een prachtig middel gebleken om zielsverwanten en bewuste mensen te vinden.

Circa 4 weken terug voegde een jongen van slechts 21 aardse jaren mij toe. Al slechts na 1 gesprek hadden wij een enorm herkenningsgevoel. Alsof wij elkaar al jaaaaren kenden. Hij zei meteen al dat ik een oude ziel ben, en volgens de herkenningspunten op jullie site ben ik dit ook.

Onze connectie was enorm sterk en als wij sterk aan elkaar dachten, voelden wij precies wat de ander voelde. Zo hebben wij zelfs met elkaar astraal gereisd en zijn samen in een boomhut beland.

Nu wil het trieste feit dat hij op 29 juni is overgegaan en zijn aardse bestaan heeft opgegeven. Hij heeft hier zelf voor gekozen omdat hij veel problemen had, helaas.

Het mooie is echter dat hij in de nacht dat hij sprong bij mij is geweest. Hij zei tegen me dat ik op mijn gezondheid moest gaan letten. De volgende dag wist ik nog niet dat hij naar 'thuis' is gegaan en ik voelde hem de gehele dag om mij heen. Zoveel liefde, zoveel vrede, zoveel hij. Ik was love stoned, zoals ze dat wel eens zeggen.

30 juni kreeg ik pas het trieste nieuws van zijn zusje. Omdat ik ook nog mens ben heb ik uiteraard flink veel gehuild.

Maar gelukkig was hij er 2 dagen later weer 's nachts. Hij stond voor me met de meest stralende lach die ik ooit heb gezien en zei: "Ik ben nu een groepswerker." Meteen daarop werd ik wakker en was totaal verbaasd wat dit nu weer kon betekenen.

's Middags was ik op zijn Facebook pagina en kreeg een goed gevoel van een goede vriendin van hem. Dus die voegde ik toe. Goed gesprek gehad, herinneringen aan hem opgehaald etc. Toen vroeg ik haar wat 'Groepswerker' betekende. En meteen kwam het antwoord: hij zorgt ervoor dat gelijkgestemden met elkaar in contact komen.

De volgende nacht kreeg ik enkel een woord door van hem. Het woord was 'same'. Ik kwam direct weer bij bewustzijn in mijn bed en probeerde uit te vinden wat het kon betekenen. Ik ben nog nooit zó snel in slaap gevallen en meteen zag ik een beeldscherm voor me waarop stond 'Samen. *Sorry'

Ik kon ook niet meer in slaap komen hierna en heb Facebook opgestart. Vrijwel direct voegde zijn beste vriendin me toe. Ze had van hem doorgekregen dat ze tussen zijn vrienden moest gaan kijken en mijn naam viel haar op. Ook heerlijke gesprekken mee gehad.

Ik voel hem heel veel om me heen, maar een dag voelde ik niets. Dus ik zat steeds te vragen om een seintje. Ik kreeg het gevoel dat hij er wel was, maar dat ik niet op de juiste frequentie zat. Ineens voel ik zo enorm veel liefde in mijn hart en ik vraag hardop: "Ben jij dat toch echt?" Ik voel de drang om op de klok te kijken en het is precies 15:15 uur. En echt precies op dat moment was het net of hij mijn hart invloog, zó ontzettend veel liefde voelde ik. Ik moest er zelfs van op de bank gaan liggen, anders was ik bang dat ik flauw zou gaan vallen.

Twee dagen terug voelde ik me weer heel rot. Ik heb 2 uur zitten huilen en besloot maar weer op Facebook te kijken. Toen kreeg ik meteen mailtje van een vrouw die ik al 3 jaar niet meer had gesproken. Ze kreeg een ingeving om op mijn profiel te kijken. Ze kende hem niet persoonlijk, maar haar collega's hadden mijn maatje begeleid en hadden een 'In Memorian' gemaild. Deze kreeg ik toegestuurd. En hoewel ik eerst weer moest huilen, heb ik me de hele avond zo geliefd gevoel, als een warme deken. Wéér een seintje van hem.

Ook valt mijn TV soms spontaan uit als ik sterk aan hem denk.

Zo, een heel verhaal, maar ik dacht dat jullie dit wel interessant zullen vinden.

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl