Het is niet alleen de overheid die verantwoordelijk is

Er gebeuren dingen in Israël die in een beschaafd land bijna niet voor te stellen zijn.

Zo onvoorstelbaar onmenselijk dat je je afvraagt wat voor soort mensen daar nu eigenlijk wonen.



Het is bekend dat Israël en haar inwoners nu niet bepaald een hoge pet op hebben van de Palestijnen. Dat is zacht uitgedrukt want de praktijk leert dat ze de Palestijnen beschouwen als een soort tweederangs mensen die niet dezelfde rechten hebben als de Israëlische bevolking en die je niet hoeft te behandelen als volwaardig.

Neem het volgende voorval zoals dat deze week werd gepubliceerd bij de Wereld Morgen.

Khirbet al-Tawil is een klein dorpje op de Westelijke Jordaanoever, tussen de Palestijnse stad Aqraba en de Israëlische nederzetting Gittit. Er wonen zo'n 250 mensen. Het dorp maakt deel uit van de zogenaamde zone C.

Met zone C worden de gebieden bedoeld die nog steeds volledig onder het bestuur van het Israëlische bezettingsleger vallen. Deze Zone C omvat 60 procent van de bezette Westelijke Jordaanoever.,

In deze gebieden wordt regelmatig Palestijnse infrastructuur vernietigd onder druk van illegale Israëlische koloniale nederzettingen die zich willen uitbreiden. De Palestijnse bewoners missen daardoor cruciale kansen op sociale en economische ontwikkeling. 

In 2007 heeft het Belgische Ontwikkelingsagentschap in het dorp Khirbet al-Tawil een elektriciteitsnet aangelegd om de inwoners van broodnodige stroom te voorzien. Voor het project werden de nodige bouwvergunningen aangevraagd, maar Israël weigert systematisch om die vergunningen toe te staan.

Doelbewust beleid

Deze vergunningen zijn een formele eis van het Israëlische bezettingsleger, maar missen elke internationaalrechterlijke grond. Israël heeft als bezettende militaire macht immers geen enkele bevoegdheid over de bezette gebieden.

Israël weigert meer dan 95 procent van alle aanvragen voor bouwvergunningen voor Palestijnse doeleinden. Deze zogenaamd administratieve aanpak verbergt een beleid dat er enerzijds is op gericht alle Palestijnse pogingen om een waardig sociaal en economisch leven op te bouwen in voortdurende onzekerheid te houden. Dat weerhoudt privé-investeerders er tevens van om zich aan te sluiten bij projecten die door Europese en andere ontwikelingsorganisaties worden gefinancierd.

Anderzijds heeft deze aanpak de bedoeling elke mogelijke hinderpaal voor de uitbreiding van koloniale nederzettingen uit de weg te ruimen. Ook in dit specifieke geval is de echte reden de nabijheid van een koloniale nederzetting, die niet wil dat de Palestijnse bevolking in het nabije dorpje een leefbare situatie creëert. De boodschap is dat ze beter vertrekken.

EU financiert schade van bezetting

Deze aanpak zorgt er bovendien voor dat de kosten voor de voortdurende beschadigingen in de bezette gebieden stelselmatig op de EU worden afgewimpeld. Als bezettingsmacht is Israël nochtans zelf verantwoordelijk voor het herstellen en betalen van de door de bezetting aangerichte schade.

De meeste hulporganisaties gaan daarom verder met hun projecten zonder de door Israël geëiste maar bijna nooit toegestane vergunning. Ook dit project werd zo gebouwd. Het kreeg daarom een sloopbevel, een eerste keer in 2008 en een tweede keer in maart 2014. Deze zomer volgde diplomatieke druk van het Belgische Consulaat in Oost-Jeruzalem en de Belgische ambassade in Tel Aviv. Die druk heeft niet kunnen vermijden dat het maandagochtend 29 september 2014 dan toch zover gekomen is.

"Tussen 6.15 en 8.30 uur lokale tijd vernielde het Israëlische leger de ruim 4,5 km elektrische kabel en ongeveer 70 elektriciteitsmasten. De masten werden vervolgens in stukken gezaagd om te vermijden dat ze zouden hergebruikt worden. Het hele dorp zit sindsdien zonder stroom. Herders kunnen de kaas en yoghurt die ze produceren niet meer koelen en verliezen dus meteen ook hun inkomen", aldus de dorpsleider van Khirbet al-Tawil, Bassam Akher.

xxx

Woensdagochtend 1 oktober 2014 hebben de dorpelingen op eigen houtje geprobeerd om de verwoeste infrastructuur terug op te bouwen. Maar het Israëlische leger was meteen opnieuw ter plaatse en maakte zo een einde aan de herstelwerken.”

Het bovenstaande is slechts één voorbeeld. Zo staat er in hetzelfde artikel ook nog dat een speeltuintje bij een kleuterschool (ook een Belgisch project) in een ander dorp ook vernietigd dreigt te worden op dezelfde gronden.

Misschien nog wel het meest stuitend is dat de bevolking van Israël dit allemaal prima vindt. Wanneer iets dergelijks zou gebeuren in ons land of in België dan zou de bevolking (terecht) moord en brand schreeuwen van verontwaardiging over het onrecht dat die mensen wordt aangedaan.

Waarom gebeurt dat niet in Israël? Waarom vindt de bevolking het uitstekend wanneer er duizenden Palestijnen worden afgeslacht? Waarom gedogen ze dat deze oorspronkelijke bewoners van het land op alle fronten worden benadeeld en onrecht aangedaan?

Dit is niet iets waar alleen de Israëlische overheid verantwoordelijk voor kan worden gesteld. Het is iets waarvoor alle burgers in dat land verantwoordelijk zijn en dat men dit allemaal uitstekend vindt, zegt alles over hun mentaliteit.

Bron:

De Wereld Morgen

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl