De Ascentie van Sirius B

De Aarde is altijd sterk verbonden geweest met Sirius. De planetaire Ascentie van de planeten rond Sirius B wordt nu belicht om meer inzicht te geven in het Ascentieproces.

Mogelijk zal dit bij mensen leiden tot de activatie van herinneringen omdat in deze tijd velen van Sirius op Aarde zijn geïncarneerd.

Sirius staat in het sterrenbeeld Grote Hond en bevindt zich in de kosmos ‘stroomopwaarts’ vanaf ons zonnestelsel gezien. Sirius B is onderdeel van een stelsel met drie sterren, te weten Sirius A, Sirius B en Sirius C. De meeste namen van de planeten die rond deze sterren draaien kunnen niet worden uitgesproken in de aardse taal en worden telepathisch overgedragen.

Sirius B

De planeten van Sirius B bevinden zich nu in de vijfde dimensie en hoger. Net zoals Arcturus is Sirius nog als gedenkteken aan de sterrenhemel te zien. Sirius B is voorbij polariteit, afscheiding en limitatie.

Net zoals de eerste drie dimensies met elkaar vermengd zijn op onze wereld, zo waren de eerste vier dimensies met elkaar versmolten op Sirius B. Magie, voorstellingsvermogen en alle vormen van bovennatuurlijke krachten waren daarom altijd een belangrijk onderdeel van de beschavingen op Sirius B. Alle communicatie geschiedde telepathisch. Er was geen reden voor armen omdat objecten werden verplaatst middels telekinese. Er waren ook geen benen nodig omdat men beschikte over teleportatie.

Op Sirius B moest men de polariteiten versterken, net zoals nu op Aarde gebeurt, om het ‘elastiek’ van licht versus duister helemaal uit te rekken. Op deze wijze bereidde men zich op Sirius B voor op de ultieme Ascentie voorbij alle polariteiten. Ook op Sirius B waren er eerst leiders die zich genesteld hadden in het oude en bekende en die angst gebruikten om de massa te controleren. Angst is een keuze van perceptie die moeilijk te negeren is. Liefde is daarentegen een keuze van perceptie die vaak moeilijk te kiezen is.

Het proces van zelfbewustzijn

Na vele generaties werd de bevolking langzamerhand opgedeeld in een groep die niet wilde veranderen en in de duisternis bleef en een groep die klaar was voor verandering en naar de volgende dimensie reisde.

Uiteindelijk kwamen de mensen op Sirius B erachter dat ze zowel licht als duister waren. Door deze ontdekking konden ze de illusie van ‘enkel’ licht of ‘enkel’ duister zijn loslaten om het middelpunt van de twee polariteiten te vinden. Ze hoefden niet langer een groep te veroordelen als anders omdat ze één waren met beide groepen. Door het oordelen los te laten kregen ze compassie voor al het leven.

Mensen kwamen erachter dat het onderdeel was van het kosmische plan om in de verschillende polariteiten van ‘licht’ en ‘duister’ te incarneren om vervolgens te versmelten als één wezen. Terwijl de twee versmolten steeg hun resonantie waardoor de resonantie van de hele planeet een impuls kreeg. Langzamerhand werd de planeet steeds meer vijfdimensionaal.

Doordat men op Sirius B al toegang het tot telepathie, telekinese en teleportatie kon men langer in een lichaam blijven, tot wel enkele honderden aardse jaren. Men begon zich steeds vaker andere incarnaties te herinneren alsmede het leven tussen incarnaties in. Door dit soort factoren ging de Ascentie van Sirius B een stuk sneller dan die van de Aarde. Vanwege de overlevingsstrijd op Aarde is er veel angst. Angst houdt verandering tegen, vooral de angst voor het onbekende.

Een groeiend geloof in Ascentie

Weinigen geloofden in eerste instantie dat Ascentie mogelijk was maar langzamerhand begon het collectief de eenheid met al het leven te ervaren. Het collectief is anders dan de planeet omdat het collectief enkel het bewustzijn van de mensen bevat. Het planetaire bewustzijn is het bewustzijn van de planeet samen met alles wat er op, in of omheen leeft.

Er was geen noodzaak meer voor ‘strijders’ die overheersen of ‘bevrijders’ die redden. De polariteiten van helpen of schade toebrengen werden vervangen door de eenheid van onvoorwaardelijke liefde. Door onvoorwaardelijk lief te hebben kwamen de ‘bevrijders’ erachter dat het probleem van mensen die ze dachten te redden alleen maar verergerde door hun aandacht erop te richten.

Het ‘genezen en redden’ veranderde in ‘compassie en acceptatie’. Ze konden accepteren dat elk persoon haar eigen problemen uitkoos en zich zou moeten verbinden met zijn of haar hogere zelf om ze op te lossen.

De ‘overheersers’ werden ook blootgesteld aan onvoorwaardelijke liefde en merkten dat ze alles wat ze anderen aandeden ook bij zichzelf deden. Hierdoor hadden ze niet langer het verlangen om anderen te overheersen.

Het spel in de lagere dimensies verloor langzamerhand haar aantrekkingskracht. Steeds meer mensen hielden zich bezig met de wonderen van de hogere dimensies. Het geloof in afscheiding verdween omdat mensen zich gingen realiseren dat ze geen vrienden of vijanden hadden. Ze waren allen één.

Terwijl het geloof in limitatie afnam was alle strijd, competitie en veroordeling niet langer nodig. Ze wensten simpelweg dat alles onmiddelijk beschikbaar was voor iedereen. Zonder competitie en bezit was niemand beter of slechter. Niemand was anders. Iedereen was één.

Bron: Multidimensions.com

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl