De Turkse president Erdogan kan doen wat hij wil zonder dat er ooit een woord van kritiek van de Europese Unie zal komen.

Heeft iemand toch commentaar op het steeds despotischere beleid van Erdogan dan gaan de vluchtelingensluizen richting Europa weer wagenwijd open.



De Turkse president Erdogan heeft afgelopen week persoonlijke steun afgedwongen in Brussel omdat hij de sleutel in handen heeft voor de oplossing van de vluchtelingencrisis in Europa. Daarmee dwingt hij de Europese elite tot het accepteren van zijn politiek.

Zijn bezoek aan Brussel heeft de weg vrijgemaakt voor meer macht, voor nog meer beperking van de persvrijheid, om de oorlog tegen de Koerden te intensiveren en voor het afschaffen van de democratie terwijl hij toch bezig is.

Allemaal zonder de steun van Brussel te verliezen. De bomaanslag in Ankara van afgelopen zaterdag is het volgende excuus voor Erdogan om zijn macht als heerser van Turkije te verstevigen.

De primaire reden voor het bezoek van Erdogan aan Brussel was om het vluchtelingenprobleem te bespreken. Toen Erdogan vertrok uit Brussel waren er vele verbaasde gezichten omdat beide partijen overeen kwamen dat Turkije het toetredingsproces tot de Europese Unie nieuw leven in zou blazen. Uiteraard werd met geen woord gerept over de dramatisch verslechterde mensenrechtensituatie in Turkije.

Een duidelijk teken dat Erdogan in een positie is om de elite van de EU te chanteren omdat hij de sleutel in handen heeft van het vluchtelingenprobleem in Europa.

De Europese media en politici hebben volledig gemist dat Noord Afrikaanse leiders de vluchtelingen gebruiken om druk uit te kunnen oefenen op hun Europese collega’s. Het sturen van grote golven vluchtelingen is een slimme strategie. Het menselijk lijden gebruiken als politiek werktuig.

In de huidige politieke atmosfeer in Europa mag dit niet worden benoemd. Zelfs het beschuldigen van Ankara van het gebruikmaken van deze strategie is niet zonder politieke consequenties. Het wordt door velen als buitengewoon “politiek niet correct” gezien.

Door zijn recente bezoek aan Brussel heeft Erdogan zich ervan verzekerd dat Europa iedere politieke actie van hem zal accepteren zolang Turkije de stroom vluchtelingen naar Europa gaat stoppen. Ze hebben hem zelfs beloond met een opnieuw opstarten van onderhandelingen voor Turkse toetreding tot de Europese Unie. Niet dat dit ooit zal gebeuren want noch Europa noch Turkije is erin geïnteresseerd om van het land het 29e lid van de Unie te maken.

Erdogan is voor zijn komende politieke acties verzekerd van de steun van een bange Europese elite. De bomaanslag van afgelopen zaterdag op zijn politieke tegenstanders lijkt op dezelfde tactiek die werd gebruikt op 21 juli tijdens de aanval in Suluc.

Dat veel Turkse parlementsleden, voormalige aanklagers en gewone Turken de partij van Erdogan, de APK, zien als medeplichtig bij die aanslag werd door de internationale pers volkomen genegeerd.

De bomaanslag in Suluc was zeker niet gericht tegen de Turkse staat, maar was opgezet door Erdogan als een signaal dat Turkije hard moest optreden tegen terroristen. De daders van de zelfmoordaanslag, ISIS, werden beloond voor hun actie. Als gevolg van deze aanslag begon Turkije met het aanvallen van hun meest gevreesde vijand in Syrië, de Koerden (en dan zogenaamd alleen die Koerden die lid zijn van hun partij de PKK).

De aanslag van 10 oktober zal resulteren in eenzelfde patroon. De tegenstanders van Erdogan weten hoe het spel wordt gespeeld. Kritiek op Erdogan zal echter resulteren in gevangenisstraf of fysieke mishandeling.

De aanval in Ankara zou kunnen leiden tot emotionele en gewelddadige reacties tegen de Turkse veiligheidsdiensten en politieke orde.

Dit geeft Erdogan dan weer de kans om de noodtoestand uit te roepen en te pushen voor extra bevoegdheden voor de president, Erdogan dus. Het zou ook niemand moeten verbazen als zal blijken dat de komende parlementsverkiezingen in november zullen worden verschoven. Natuurlijk bekruipt je de gedachte dat Erdogan ook hier degene is die achter de aanval in Ankara zit.

Op een rij wat er is gebeurd sinds de Turkse verkiezingen:

  • In juni slaagde de APK bij de algemene verkiezingen er niet in om een meerderheid in het parlement te bemachtigen. Erdogan moet voorlopig zijn plan voor meer bevoegdheden voor de president weer in de kast leggen. De opkomst van de HDP werd door Brussel en de internationale pers toegejuicht.
  • In juli kwamen Turkije en Amerika overeen dat de laatste aanvallen op terroristen mocht uitvoeren vanaf de Turkse basis in Incirlik. Turkije nam formeel ook deel aan de strijd tegen ISIS in Syrië, maar viel in werkelijkheid de Koerden aan. Allemaal omdat Turkije nooit zou toestaan dat er een autonome Koerdische staat zou ontstaan in Syrië. Hiermee ontstond er een nieuw geweldspiraal die Erdogan goed uitkomt omdat dit zou kunnen leiden tot het afkondigen van de noodtoestand en het uitstellen van de verkiezingen.
  • Op 21 juli volgde de zelfmoordaanval in Suluc waarbij 32 Koerden werden gedood en dit was het begin van de oorlog tegen de PKK waarbij honderden mensen om het leven zijn gekomen. De politieke tegenstanders van de APK partij van Erdogan beschuldigen de Turkse overheid en veiligheidsdiensten van medeplichtigheid aan de aanval in Suluc.
  • In augustus en september werd de Turkse pers aangevallen door bendes. De Turkse overheid viel bij kranten binnen vanwege het beledigen van Erdogan. Veel buitenlandse journalisten werden vastgezet en vervolgens verbannen.
  • In september beginnen ineens na een verblijf van drie jaar in Turkije een groep van naar schatting 3 miljoen vluchtelingen hun mars naar Europa.
  • In oktober brengt Erdogan een bezoek aan Brussel. Europa betoont hun medeleven met Turkije en belooft om te betalen voor vluchtelingen in Turkije. Brussel en Turkije komen overeen dat Turkije hun toegangsbeleid zal herzien.
  • Bomaanslag in Ankara waarbij bijna 100 tegenstanders van Erdogan om het leven komen.

Naar verwachting zal Erdogan nog meer geweld gebruiken tegen zijn tegenstander en verdergaand de mensenrechten volledig aan zijn laars lappen. Europa en bijbehorende elite in Brussel zal muisstil blijven en geen enkele kritiek leveren omdat anders Erdogan de sluizen van de vluchtelingenstroom opnieuw zal openen en zorgen voor een verse lading asielzoekers in Europa.

Turkije zelf zal steeds meer chaos te zien geven. De oorlog in Syrië verplaatst zich langzaam richting Turkije. Turkije, een land dat meer dan drie jaar lang heeft gefungeerd als doorvoerhaven voor allerlei groepen opstandelingen. Degene die zijn bewapend door de Duitsers, Nederlanders, Engelsen, Saoedi’s, Amerikanen en de Turken zelf.

Met of zonder Brussel’s onderwerping aan Erdogan, is Turkije veranderd in het volgende kruidvat in de regio en de Europese vluchtelingencrisis is nog maar net begonnen.

Bron:

Gefira
Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl