Anunnaki, onze Goden (deel 93) – Duo Rood en Groen – Achnaton, Toetankhamon en de Makreel

Dit is een reeks artikelen waarin Evert Jan Poorterman ons meeneemt op een fascinerende ontdekkingsreis.

Over de komst van een ster en vooral zijn bewoners die al sinds 445.000 jaren álles, maar dan ook écht alles op onze planeet bepalen.



Pa naar de rijke visgronden

Mijn leven werd abrupt onderbroken door het overlijden van mijn vader. De Britse popgroep The Animals hadden een album met de titel; ‘Before We Were So Rudely interrupted’... en dat is wat er mij en vooral mijn moeder is overkomen. Donderdagmiddag is hij nog wezen biljarten met de ‘jongens’ en zaterdag zijn pa en ma samen nog naar de Aldi boodschappen wezen doen. Op de terugweg zaten ze nog even op een bank en hadden ze een gesprek met Henny, een oud-buurvrouw en daarna zijn ze nog naar de Dekamarkt geweest. Op zondag besloten ze in plaats van warm eten brood te nemen met Makreel. Goed plan. Die Makreel werd kennelijk door mijn vader niet goed verwerkt want hij kreeg ‘s nachts al klachten. Maandag overdag is hij naar bed gegaan omdat hij zich niet lekker voelde...

en ‘s avonds was hij ellendig ziek. Ik ben naar huis gegaan en om de een-of-andere reden ging ik niet naar bed. Om half vier in de nacht hoorde ik in beide oren suizen en een plop; en toen wist ik der is wat loos en inderdaad enkele minuten later belde mijn moeder; ‘Pa is uit bed gevallen. Je moet komen’. En ik kwam. Met vijf minuten was ik der al. Ik heb pa weer in bed gelegd en ma is op de logeerkamer gaan liggen en ik naast pa. Hij had al groen gekotst en hij wilde meer maar der kwam niks. Ook wilde hij ontlasten, maar der kwam niks. Ik wist hoe ellendig hij zich voelde; want ik had het ook enkele maanden daarvoor. Ik had te veel vette kaas gegeten en dat moest ik ‘s avonds bezuren. Ik moest kotsen maar der kwam niks. Ik moest poepen maar der kwam niks en...

mijn maag draaide om, der zat een knoop in en het koude zweet brak me uit. Ik heb meermalen met mijn hoofd in de wc-pot gehangen maar der kwam niks... totdat het wel kwam. Van voren en van achteren. Terwijl ik met mijn kop in de pot hing spoot van achter de poep der uit. Tegen de muur. Ik moest en kon niet kiezen; of zitten en ontlasten en op de grond kotsen of andersom; met de kop in de pot en dan van achteren... Het koude zweet brak uit. Ik werd klam, bleek en misselijk en ik wilde dood. Dat zei mijn vader ook; ‘Laat me maar gaan’... Ik ben drie keer met hem mee gegaan naar het toilet en zowaar kwam er de tweede keer wat. De derde keer was de laatste keer. Ik zette hem op de wc-bril, wilde me omdraaien om er een stoel voor te zetten en ik zag ‘pling’ iets in zijn hoofd gebeuren en...

hij zakte meteen in elkaar, liet zijn armen hangen en het enige wat ik kon doen was hem rechtop houden en ondersteunen. Hij begon zwaar te ademen en min-of-meer te rochelen. Dat noemt men de ‘doodsreutel’ heb ik begrepen. Ik hield hem zo wel een kwartier tot twintig minuten vast en toen kwam mijn moeder der bij. Pa leek weer bij te komen en hij probeerde zowaar te praten. Maar dat kon hij niet meer. Het werden gesmoorde klanken die woorden moesten zijn. Het was prevelen en zuchten. Mijn moeder zei; ‘Ga maar, het is goed zo’. En hij ging. Ik meende te horen dat hij zei; ’Zorg goed voor je moeder’ en ma scheen ‘Zorg goed voor elkaar’ en ook ‘Ik ga’ te horen. We hoorden het niet met onze oren maar met ons hart. We verstonden de geprevelde klanken zo leek het wel.

112 Politie of Ambulance?

Ik heb die nacht voor de tweede keer 112 gebeld; nu met de mededeling dat de patiënt was overleden. Toen kon er wel een ambulance komen; de eerste keer was dat niet nodig want de dienstdoende arts meende dat mijn vader gewoon buikgriep had. Terwijl ik toch heel duidelijk uitgelegd had dat mijn vader in 2010 met loeiende sirenes is afgevoerd naar het Gelre Ziekenhuis te Zutphen vanwege een Galblaasontsteking en dat hij een zeer risicovolle operatie had ondergaan (op de oude manier – tegenwoordig schijnen ze via een sonde te opereren, maar dat kon destijds niet bij mijn vader vanwege de plaats van de ontsteking). Dat mijn vader een vette Makreel had gegeten en dat hij groen had gekotst; dus buikgriep konden we uitsluiten. Althans ik wel!

Ik heb inmiddels de indruk dat al het opgeleide artsenvolk, ongeacht of ze huisarts zijn, specialist of chirurg – behoorlijk ondeskundig zijn, niet adequaat en onvoldoende geschikt voor de verantwoordelijke taak waarvoor zij zouden moeten staan. We hebben de afgelopen jaren heel wat meegemaakt met diëtisten, oogartsen, specialisten en huisartsen. Als we zelf niet hadden meegedacht waren we al drie keer dood en begraven geweest. Ze krukken wat af en stuntelen door het leven en vooral andermans leven. Mijn huisarts constateerde onlangs nog een Hernia bij mij, terwijl ik alle kenmerken heb van Ischias. Ik vertelde haar notabene hoe het gekomen was; verkeerd gelegen en mijn rechterbeen verdraaid. Twee nachten achter elkaar, ergens in mei van dit jaar.

Daar deed ze niks mee. Er zou een foto gemaakt moeten worden. Die kwam er en die toonde aan dat er slijtage is aan de Lendenwervel. Dat is de onderste wervel direct op het Bekken. Ik vroeg nog kan die slijtage veroorzaakt zijn door obsessief masturberen of een ruig seksleven, maar daar antwoorde ze niet op. Mijn Lendenwervel kan eenvoudigweg niet versleten zijn omdat ik nooit en te nimmer zwaar werk heb gedaan. Geen zwaar tilwerk, geen vaste houding aan een machine of iets dergelijks. Ik heb overigens heel mijn leven nooit last van mijn rug gehad. Kon de slijtage niet veroorzaakt zijn door de onnatuurlijke houding waarin ik in bed lag en door de zenuwen die nu in de rug in de knoop zitten?! Weer geen antwoord. Ze hield het op een Hernia en fysiotherapie kon helpen.

Of ik zou de rest van mijn leven pijnstillers moeten slikken. Ik dacht; ‘Dat ga ik zelf proberen op te lossen’... en zodoende ben ik gaan balsemen met Tijgerbalsem, doe rek- en strekoefeningen in bed; benen buigen, benen recht, benen buigen, benen recht en dat een keer of zes voor het slapen gaan en ook zes keer voor het opstaan. Dat helpt en twee Paracetamolletjes per dag maakt mogelijk dat ik weer een normale houding aanneem. Als straks de rust weerkeert zal ik heus nog wel een fysiotherapeut opzoeken om mijn zenuwen uit te rollen en de knopen der uit te strijken. De zelfde dienstdoende arts kwam om half negen ‘schouwen’. Dat wil zeggen dat zij de doodverklaring moest opstellen. Ik vertelde haar wat ik van haar handelen vond en keek haar daar behoorlijk vuil bij aan.

Een visser met sterrenbeeld Vissen

Een man vergezelde haar, gekleed zoals de Ambulance-broeders. Ik vroeg hem of hij bij de Ambulance hoorde. Nee hij hoorde bij haar. Waarom dan vroeg ik. Voor de veiligheid. Nou dat kon ik wel begrijpen... als zij vaker zulke inschattingsfouten maakte, kon ze hier-en-daar op een warme ontvangst rekenen van de beschadigde familie... en daar liet ik het maar bij. Mijn vader werd geboren op 8 maart 1928. Hij is dus iets meer dan zevenentachigeneenhalf jaar oud geworden. Hij was van het sterrenbeeld Vissen en hij heeft een groot deel van zijn leven gevist. Eerst als jongen en later als lid van de Hengelaarsvereniging De Karper. Een rijke club; met een eigen clubhuis en een eigen viswater; de Hank. De Hank is een dode tak van de IJssel. Die heb je overal langs rivieren die meanderen.

Bij Brummen ligt de dode IJsseltak er verknipt bij; eerst krijg je de grote Hank, dan de Bloemenhank, de Grindhank en vervolgens de Zwarte Hank... en het Gat van Leuvenheim en de slotgracht van de Gelderse Toren met daaraanvast nog een dood stuk IJssel. Mijn vader deed mee aan clubwedstrijden en zodoende maakte hij deel uit van een geselecteerde groep die meermalen afgevaardigd werd naar kampioenschappen zoals die van Gelderland, Oost-Nederland en het Nederlands Kampioenschap. Hij vond de rust aan het water en zag de natuur dan wakker worden... en een vis; een Makreel maakte een eind aan zijn leven. Ik zie hem nog op de wc-pot zitten; als een knock-out geslagen bokser. Zittend in de hoek van de ring, ik er als verzorger naast, maar dan zonder emmer water en spons, want...

een volgende ronde kwam er niet. Down and out. De laatste vijf jaren hadden te veel van hem gevergd. Hij was op. Te veel meegemaakt; Galblaasoperatie, bijna dood door verkeerde analyse en dieetadvies, verlies van het zicht in zijn linkeroog door gekruk van de oogartsen in het Gelre Ziekenhuis in Zutphen en die van het Radboud Ziekenhuis in Nijmegen. Tweede oog ook bijna verloren door de zelfde sukkels en tussendoor de zorg voor mijn dementerende moeder, haar borstamputatie februari vorig jaar en de gelijktijdige verhuizing naar een aangepaste woning... en de problemen met zijn broer die vakkundig van mijn vader en de familie werd ‘afgeweekt’ en zodoende in ‘beheer’ kwam van de zorginstelling Riwis die meteen het financieel beheer overnamen.

De spaarcenten van opa en oma en broer kwamen zo in handen van op geld beluste hongerige geldwolven, die als onderdeel van het beleid van Riwis, zich ontfermen over gevallen zoals mijn oom; geestelijk beperkt en met een vette spaarrekening. Ik heb strijd gevoerd, gesteund door mijn vader, maar we hebben het verloren. Mijn vader zorgde heel zijn leven voor zijn kleine broertje, maar dat was opeens over. Abrupt zouden we kunnen zeggen. De bankpas was zomaar ongeldig en mijn vader had het nakijken. De Rabobank werkte er gewoon aan mee; aan de overname of moet ik zeggen legale roof. Neem maar van mij aan dat alle zorginstellingen zo te werk gaan. Dus mochten naasten van jullie lezers toe zijn aan sociale woonzorg, stel en financieel beheerder aan en...

Gelddiefstal schering en inslag

laat dat notarieel vastleggen of liever nog bij de rechtbank. Dat is het enige wapen tegen de georganiseerde meute die ons overviel. Kortom; mijn vader heeft veel zorgen gehad de laatste jaren en hij was gewoon op. Met maar 20% zicht in zijn ene oog moet hij een grote inspanning hebben geleverd. Hij zorgde voor mijn moeder en nu is dat mijn taak. En dat is geen geringe taak kan ik zeggen. Ik ben inmiddels ruim twee weken onderweg, heb alle paparassen uitgezocht, moet nog wat adressen aanschrijven en de koninklijke Gazelle rijwielenfabriek en de FNV-bond nog even er flink van langs geven vanwege hun ‘schitterende’ afwezigheid op de dag van de crematie. Eén dag na de crematie kwam een onbekende namens de koninklijke Gazelle rijwielenfabriek een bos witte bloemen aan bieden en...

weer een dag later kwam een condoleance-brief. De FNV-bond maakte het nog bonter; die stuurden anderhalve week later een petieterig briefje met de condoleance-boodschap. Mijn vader was lid van de bond sinds 1947 en betaalde tot en met de dag dat hij stierf. Dat zijn bijna 70 jaren, 68 om precies te zijn. Hij werkte ruim 42 jaren op de koninklijke Gazelle rijwielenfabriek met een minimum aan ziekteverzuim, een maximum aan inzet en werkvreugde, was altijd op tijd en werkte zeer secuur. Eerst als machinebankwerker aan een draaibank en later als specialist op de ‘gereedschapmakerij’. Het moderne beleid heeft kennelijk geen tijd en ruimte meer voor oud-werknemers. Dat kan ik wel begrijpen, maar iemand met 40 dienstjaren is geen doorsnee werknemer lijkt me.

Ik pak de draad weer op en maak ik een begin voor de volgende afleveringen. Toetankhamon droeg een medaillon met daarin een lok haar van zijn moeder. Een rode lok haar welteverstaan. Ze waren als familie uitgekotst door de heersende elite van Egypte. Waarschijnlijk zo men aanneemt omdat Achnaton het religieus systeem veranderde. De Egyptologen houden het er op dat Achnaton Aton aanbad; de Zon. Maar dat is niet zo! Aton is de tweede Zon, de bij-zon, die zo bijzonder is omdat hij slechts eens in de 3600 jaren voorbijkomt... en hij was net voorbijgekomen. Men wist het nog want Egypte (en de rest van de wereld) lag in puin en moest weer opgebouwd worden. Valt te lezen in de Papyrus Ipoewer en die Ipoewer schreef op wat hij waarnam.

Natuurlijk is de Zon zeer belangrijk. Dat vinden alle mensen en vond men in de oudheid ook. Zonder het licht, de warmte en de liefde van Moeder Zon groeit er niets en zou deze planeet levenloos zijn. Dat de Zon vereert wordt lijkt me aannemelijk. Die zien we elke dag, maar Ra de rode en schitterende tweede ster, is uiteraard veel exclusiever. Die verschijnt maar kort en ook nog eens met zeer lange tussenpozen. Ten onrechte meent men dat Amon de ‘zonnegod’ is maar dat is niet zo. Amon betekent; ‘ik ben onder’. Amon-Ra wil zeggen; ‘Ik Ra ben ondergedoken’, ofwel in ballingschap en zo verscheen Ra alias Marduk alias Bel alias Baäl in Drenthe, maar dat is weer een heel ander verhaal dat ik overigens al heb behandelt in het verhaal over Ellert en Brammert.

Koningin Teye

Dus Amon wil zeggen ‘ik ben onder’. Ik ben weg en wel voor de komende 3600 jaren en Aton betekent; ‘de oude is onder’... maar dat zijn wel heel beperkte en vooral amateuristische vertalingen en verklaringen van mij. Wil ik het beter aanpakken dan moet ik de ‘oertaalsleutel’ der op los laten. AM UN = ‘boom-eenheid’, ofwel een boom (in het Egyptische hiëroglyfen-schrift ‘am’) is geworteld en dus betekent het woordje AM gewoon ‘ik ben geworteld’ en ‘ik ben gegrondvest’. Dan is Amon ‘de gewortelde en de gegrondveste die in harmonie is’... want UN betekent unie, eenheid en ook harmonie. De Zon en de planeten zijn hier ter plekke ontstaan, maar eentje... en dat is de nieuwkomer RA, de tweede ster – die heeft zich ingeboord in ons zonnestelsel.

Hij is de ‘gewortelde’. Hij kwam van ver. Hij kwam uit de ‘kraamkamer’ van jonge sterren, uit de Orion-Nevel en hij raakte om ramkoers en kwam in onze richting. Hij werd lid van de familie door zich hier te vestigen. Dus slaat Amon wel op de tweede ster maar het is niet zijn naam. Dat is RA. De stralende en rode ster (AR). Amon omgekeerd wordt NU MA, met de betekenis; ‘permanent-maat’, ofwel altijd de maatgever. De Vader en hoeder van ons zonnestelsel. Hij geeft de maat aan en voert elke 3600 jaren een schrikbewind. Hij brengt de planeten weer in het gareel. En ze voegen zich ook naar zijn orde en maatgeving. Aton = AT UN, met de betekenis; ‘oud/vader-eenheid’, ofwel een andere benaming of titel voor de zelfde tweede ster. Omgekeerd is het NU TA en dat is ‘permanent-verheven’...

Koningin Tiye met haar trommelstok-duim

en zo is het ook! Geen van de planeten (draaien in een horizontaal vlak om de Zon) en ook niet de Zon komt hoger aan de Hemel te staan. De tweede ster stijgt hoger dan de Zon aan het firmament. Achnaton zou het monotheïsme hebben ingevoerd. Dat wil zeggen dat hij de Egyptische goden afschafte en er de tweede Zon voor in de plaats stelde. Dat pikte men niet en zodoende werd hij afgezet. Hij leed zeer waarschijnlijk aan het ‘Syndroom van Marfan’, wat zijn lange gezicht verraad, zijn lange slanke handen en vingers en zijn lange benen en ranke voeten. Achnaton werd niet zo maar afgezet; hij werd vermoord en het lijkt er op dat ook zijn jongere broertje werd afgezet en maar zo kort op de troon zat. Hieronder zien we een foto van de drie.

Veel tempels van de andere goden werden gesloten. Dat leidde tot ontwrichting van de samenleving omdat het gehele bestuur van het land tot dan toe via de tempels had gelopen. Het bestuur dat ervoor in de plaats kwam was corrupt en vol willekeur. Bij de tot dan toe machtige priesters van Amon was Achnaton begrijpelijkerwijze niet geliefd; de verering van de traditionele goden ging derhalve ondergronds -getuige vondsten in het huidige Amarna- voort en zo behield de traditionele religie haar aansluiting bij de gewone bevolking, op wie de godsdiensthervorming nauwelijks invloed had. De meeste Egyptologen vermoeden, dat hij is vermoord door aanhangers van de verdreven Amoncultus. Aanwijzingen daarvoor zijn de plotseling intredende dood van Achnaton en het feit dat het uitwissen en de ongedaanmaking van zijn daden vrijwel meteen na zijn dood begon. Dit alles wijst op een gecoördineerde actie.

Koningin Teye/Tiye kwam dus zeer waarschijnlijk van Indonesia en wel van Java, maar meer waarschijnlijk van Bali. Ze leed aan de ziekte Kosiakor en daardoor kleurde heur haar rood. Ze had spierverkrampingen in der lijf en voornamelijk in de armen en handen. Vandaar de tot een vuist gemaakte hand en de uitstekende duim. Koningin Teye was de moeder van Achnaton en ook van... Toetankhamon. Hij was een nakomeling en het jongere broertje van Achnaton. Sterker nog; Achnaton is de vader van Toetankhamon, die tevens zijn jongere broertje is... Immanuel Velikovsky schreef der over in zijn boek; ‘Oedipus en Echnaton’. Oedipoes is natuurlijk ‘oude poes’... want mannen zoals ik, met een voorkeur voor oudere vrouwen, hebben last van het ‘oudepoes-syndroom’.

Ziehier ook het probleem van Achnaton die zijn moeder Tiye kennelijk wel erg aantrekkelijk vond. Dat zullen de ‘Egyptologen’ uiteraard niet zo leuk vinden, want het verstoort het beeld dat zij hebben. Zij hebben een geheel andere kijk op het verleden. Het zijn dan ook geen speurneuzen zoals Hylke Welling, Alex en ik. Hylke ontdekte het, mede dankzij zijn Indonesische vrouw (kinderarts), die wist van het bestaan van de ziekte Kosiakor. En zo ontdekten ze samen de herkomst van koningin Teye. En we weten dat veel Indonesische vrouwen lange tijd een jong uiterlijk blijven houden en nauwelijks ‘verjaren’. Koningin Tiye was geen Egyptische, haar zoon leed aan het syndroom van Marfan, schafte het ‘veelgodendom’ af en vereerde Aton en verwekte bij zijn moeder een zoon.

Koningin Teye met haar zoons Achnaton en Toetankhamon:


17102

Alles bij elkaar mogelijk te veel om zich aan de top van de elite en macht te kunnen handhaven. Niet met pracht begraven, maar weggeschoven. Uit het zicht... alsof het om een straf ging. Het lijkt alsof ze verstoten werden. Nou hier ben ik aan het einde van mijn verhaal. de volgende keer meer... en dan sluiten we af met Barack Obbema die de komende Mahdi zou kunnen zijn, kijken we naar de ruimtesonde Rosetta, naar de ‘zogenaamde’ centrale ster van de Melkweg; de Hunab Ku, die gewoon de tweede ster is en kijken we naar de telling van de tijd, want zitten we nu echt in 2015 of is het pas 1981 of leven we al in 2027?!

The future’s bright, the future’s Orange

Delen tekst zijn van Wikipedia en uit de bijbel: Statenvertaling van het Nederlands Bijbelgenootschap Haarlem - 1987 (350 jaren Statenvertaling 1637-1987). Ik dank Carolus Verhulst; oprichter van Uitgeverij Mirananda te Wassenaar, voor het uitgeven van Sitchin's boek en voor zijn bijdrage als vertaler van de tekst, mijn ouders, mijn gidsen en onderzoekers en schrijvers als Immanuel Velikovsky, Erich von Däniken, Robert Charroux, Zecharia Sitchin, Alan Alford, Ernst Gideon, Iman Wilkes, de schrijvers danwel samenstellers van het Oera Linda Boek en tal van andere pioniers zoals Jan van Gorp (Iohannes Goropius Becanus, geboren te Hilvarenbeek, 1518-1572), Simon Stevin van Bruggen (Brugge, 1548-1620), Berend Willem Hietbrink (Maastricht 1943-...), Hylke Welling (1933 - ...), Michel de Nostradame (St. Rémy, 1503-1566), Pieter van der Meer en Alex Onbekend en Ansi mijn mentor en taalmeester en anderen die mij inspireerden...

Voor vragen en/of suggesties kun je Evert Jan rechtstreeks mailen op evertjan(apestaart)niburu.co

EVERT JAN POORTERMAN/NIBURU.CO

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl