Hoelang voordat de aandelenzeepbel klapt?

Ondanks dat de voorsteven van de Titanic al onder water is, blijft het economisch orkest vrolijk doorspelen.

Analisten vragen zich dan ook af hoelang Trump er nog in slaagt om met zijn “hoopvolle” berichten de beurzen hoog te houden.




We hebben uitgebreid geschreven over het spelletje wat door de Amerikaanse Federal Reserve wordt gespeeld en hoe dit vrijwel identiek is aan dat wat ze 100 jaar geleden deden.

Ook toen veroorzaakten ze een kunstmatige bubbel, gevolgd door de Wall Street Crash van 1929 en daarna de Grote Depressie. Het zijn dan ook de centrale bankiers die bepalen wanneer de tijd rijp is voor de volgende grote crash, hoewel je als je de berichten leest zou denken dat politici degenen zijn die bepalen wat er gebeurt.

Wat analisten, sommige economen en financiële journalisten wel doorzien is dat er heel binnenkort wel eens een einde zou kunnen komen aan het sprookje van aandelenbeurzen die alsmaar hoog blijven, terwijl de economische Titanic al voor een fiks deel onder water is.

Het volgende is wat er onder andere door de bekende econoom Andy Xie wordt geschreven in de South China Morning Post.

De Amerikaanse president is er tot nu in geslaagd om de financiële markten hoog te houden door het bieden van economische hoop om de zenuwen te kalmeren. Naarmate de Chinese economie steeds verder afremt en meer multinationals de pijn beginnen te voelen, kan het kantelpunt misschien niet al te ver meer weg zijn.

Het is nu wel duidelijk dat een deal tussen Amerika en China in de handelsoorlog heel erg onwaarschijnlijk is. Naarmate de rivaliteit verandert in een Koude Oorlog zijn de economische banden tussen de twee landen onhoudbaar. Hoewel, de Amerikaanse president Trump heeft het nog steeds over een deal, is het niet dit jaar, dan het volgend jaar. Hij probeert uit alle macht de Amerikaanse aandelenzeepbel intact te houden. Als hem dat lukt, dan zal hij waarschijnlijk worden herkozen. Zo niet, dan is het: Adios Trump.

De Amerikaanse economie heeft weer een stuiptrekking achter de rug. Zowel de markten als ook Trump dachten dat een verlaging van de rente door de FED (Amerikaanse Centrale Bank) de markten een nieuwe stimulans zou geven. Het lijkt erop alsof het omgekeerde het geval is. De handelswijze van de FED heeft alleen maar de angst voor een recessie aangewakkerd. Waarom zou de FED anders de rente verlagen?

Omdat de werkeloosheid in Amerika nog steeds historisch laag is, lijkt de angst voor een recessie onwerkelijk. Maar, we leven niet in normale tijden. Na de financiële crisis is de wereldeconomie daar uit gekomen met meer schulden en meer zeepbellen dan ooit.

In een zeepbeleconomie is een recessie een zichzelf vervullende verwachting.

Er zijn twee zeepbellen die de wereldeconomie omhoog hebben gestuwd. De onroerend goed zeepbel in China en aandelenzeepbel in Amerika.

De Chinezen echter hebben het voordeel dat ze de onroerend goed zeepbel langzaam leeg kunnen laten lopen door het nemen van allerlei maatregelen. Xie vergelijkt dit met het langzaam koken van een kikker.

Het verhaal achter de kokende kikker is dat wanneer je een kikker in een pan kokend water probeert te stoppen deze er gegarandeerd weer uit zal springen. Maar als een kikker in water met een aangename temperatuur wordt gestopt dat vervolgens langzaam aan de kook wordt gebracht, dan heeft hij het gevaar niet door en zal langzaam dood worden gekookt.

Echter, Trump heeft de kikker optie niet met de Amerikaanse aandelenzeepbel. Als deze zeepbel plotseling klapt dan is een wereldwijde recessie onvermijdelijk.

Dit wordt dan weer gevolgd door een nieuwe schuldencrisis in Europa waar een land als Italië één van de primaire kandidaten voor is. Volgens Xie kan het klappen van de Amerikaanse aandelenzeepbel en de daaruit volgende recessie het opblazen van de Europese banken tot gevolg hebben.

Tot nu toe is volgens hem Trump erin geslaagd om de zeepbel intact te houden door iedere keer als de situatie kritiek lijkt te worden, te komen met het één of ander hoopvol bericht. In de trant: we hebben binnenkort een handelsdeal. Of als dat niet werkt begint hij over een verlaging van de belastingtarieven. Of zoals Xie zegt, hij is als een koorddanser die deze gevaarlijke act moet zien vol te houden tot aan de volgende verkiezingen.

Volgens hem heeft Trump tot nu toe geluk gehad en is hij er iedere keer weer in geslaagd om iedereen zand in de ogen te strooien, maar Xie waarschuwt dat het binnenkort misschien wel is afgelopen met zijn geluk.

Als deze aandelenzeepbel klapt en de wereld komt terecht in een recessie, dan ziet Xie geen gemakkelijke uitweg. Dit ook, omdat de structurele problemen die de crisis in 2008 veroorzaakten nooit zijn opgelost en de gebruikte remedie is geweest het creëren van nog veel meer schuld dan er al was.

En aangezien hij verwacht dat “de oplossing” dit keer wel weer hetzelfde zal worden, kan de wereld terechtkomen in een periode van stagflatie.

Stagflatie (een porte-manteau van stagnatie en inflatie) is een term die in de economische wetenschap wordt gebruikt om een situatie te beschrijven, waarin de inflatie hoog is, de economische groei vertraagt, en de werkloosheid steeds hoog blijft. Het werpt een dilemma op voor het economisch beleid aangezien maatregelen met als doel een lagere inflatie de werkloosheid kunnen doen verergeren en vice versa.

En het advies van Andy Xie:

Ladies and gentlemen, it is time to get your polyester suit and platform shoes ready. Saturday Night Fever may be coming back.
Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl