De Correspondent en Follow the Money – gecontroleerde oppositie (video)

Naast de grote bekende mainstream publicaties zijn er ook een aantal nieuwskanalen die zich profileren als kritisch en pretenderen onderzoeksjournalistiek te bedrijven.

Echter, als je het dunne laagje vernis wegkrabt, zoals een lezer deed, dan blijkt ook daar sprake van mainstream in een iets ander jasje.


Het zoeken naar de waarheid is een leerproces waarbij je wellicht talloze keren in allerlei valkuilen trapt. Dat je denkt ergens op de goede weg te zijn en dat datgene wat je krijgt voorgeschoteld je op weg zal helpen met het vinden van jouw waarheid. En dan is het goed wanneer ervaringen kunnen worden gedeeld zodat je op die manier iemand anders tijd en moeite kan besparen.

Een lezer schreef ons het volgende (dank!):

Ik heb mijn ervaringen bij De Correspondent en FtM maar eens opgeschreven. Misschien iets om te plaatsen, als jullie het niks vinden dan hoor ik het wel. Zoals jullie wellicht weten is De Vrije Media ermee gestopt een ik hoop dat ik mijn verhalen nu bij jullie kwijt kan.

Beide partijen heb ik overigens om commentaar gevraagd en ze hadden geen inhoudelijk commentaar.

Hier volgt zijn verhaal:

Deze maand liep mijn abonnement op Follow the Money af. FtM klopt zich graag op de borst dat het onderzoekjournalistiek bedrijft. Daar wilde ik wel voor betalen. Maar, net als De Correspondent dat ik een jaar eerder opzegde, bleek ook FtM vooral kampioen bijzaken te willen zijn. Over de grote corruptie in onze samenleving wordt niet geschreven. Het gevolg is dat beide websites geen vierde macht vormen, maar gewoon onderdeel zijn van de vijfde colonne die wij ‘de vrije massamedia’ noemen. Zonder hen zou de samenleving beter af zijn.

Een jaar geleden had ik een discussie op het platform De Correspondent over een artikel en een video die De Correspondent had gemaakt over Isis op de Filipijnen. Het artikel trok mijn aandacht omdat erin werd gezegd dat de medewerker van De Correspondent, Lennart Hofman, en cameraman Andreas Sta(a)hl met gevaar voor eigen leven naar het oorlogsgebied waren afgereisd. Ik was inmiddels, via Udo Ulfkottes Gekochte journalisten, op de hoogte van de grote hoeveelheden leugens en propaganda die er in het Westen over Isis worden verteld. Van het artikel en de documentaire kreeg ik stellig de indruk dat wij ook hier met een ‘gekochte journalist’ te maken hebben, dus een verslaggever die een stuk van een propagandaorganisatie onder zijn eigen naam plaatst. Meerdere keren moest ik de journalist van DC vragen waar hij nu eigenlijk zelf in de documentaire te zien was... Hij zat er niet in. Zie onderaan dit artikel en oordeel zelf.

Deze hele discussie spon zich uit op een zaterdag  in september 2016 in de commentaarsectie onder het artikel. Wie schetst mijn verbazing toen ik op zondagmorgen een e-mail kreeg van de hoofdredacteur Rob Wijnberg? Nee, beweerde hij, de medewerker was wel degelijk op de Filipijnen geweest. En omdat hij niet van dergelijke kritische commentaren gediend was, kondigde hij aan dat de hele discussie zou worden verwijderd en dat ik voortaan op de website een spreekverbod zou krijgen. Ik wist genoeg.

Bij FtM had ik het afgelopen jaar ook enige stevige discussies met de hoofdredacteur Eric Smit (Redactie: werkte o.a. vroeger bij roddel zaken glossy Quote en schreef een biografie over Nina Brink), maar anders dan bij DC wordt daar wel met open vizier gestreden. Daar bracht ik te berde dat je een discussie over terreur niet los kan zien van de discussie over de aanslagen op 11 september 2001 in de Verenigde Staten [1]. Ik vroeg Smit of het niet eens tijd was dat hij eerlijk verslag ging doen over de aanslagen in New York en de betrokkenheid van de Amerikaanse overheid daarbij. Twee van zijn reacties schrijf ik hier zo uit mijn hoofd op: ‘als de Amerikaanse overheid deze aanslagen zelf in scène heeft gezet, in wat voor wereld leven we dan?’ Tsja, ik dacht dat het de taak van een journalist was om dat soort vragen juist wel te beantwoorden. Nog bonter maakte hij het met: ‘9/11 [daar schrijven we niet over want] dat heeft zo’n grote impact op onze samenleving.’ FtM wil kennelijk kampioen bijzaken zijn.

Het primaat binnen een democratie ligt alleen dan bij het parlement als de massamedia pluriform zijn. Dan ontvouwt zich in een samenleving een ideeënstrijd die in het parlement uitgevochten kan worden. Als de media samenspannen, het woord enkelvoud wordt, dan wordt de strijd uitgevochten achter de schermen van de media. De brave meerderheid loopt er dan gehersenspoeld achteraan.

De macht heeft al bij de opkomst van het algemeen kiesrecht besloten dat het liever zelf over bepaalde zaken beslist. Onafhankelijke massamedia zijn er in Nederland dan ook al heel lang niet meer. De schandelijke berichtgeving in de Nederlandse media over 9/11 is het beste voorbeeld. Maar dat geldt ook voor de MH17, Isis, Amerika als schurkenstaat, de NAVO als terreurorganisatie, en nog heel veel meer dat geen politiek discours mag worden.

Waarom we media als De correspondent en FtM beter kwijt dan rijk zijn, is omdat zij het huidige, wel geoorloofde, discours als enige legitimeren. Het gevolg van hun zwijgen is, uiteraard samen met alle kranten en omroepen, dat vele historische gebeurtenissen een obscuur karakter krijgen. Het is alsof ze niet echt gebeurd zijn want er wordt niet over geschreven. Dat er op 11 september in New York een derde wolkenkrabber spontaan instortte, toen deze werd opgeblazen, lijkt door het verzwijgen van dat feit in ál die media domweg niet te zijn gebeurd.

Een andere reden is dat slechte informatie goede informatie verdrijft. In de eerste plaats omdat uw tijd en aandacht wordt weggehaald bij de interessante onderwerpen. In de tweede plaats om de economische reden dat zij concurreren met echte onafhankelijke media die zo minder betalende lezers en advertentie-inkomsten kunnen krijgen. Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom FtM een verlieslatende onderneming is, en zal blijven, maar wel geïnteresseerde investeerders weet te vinden. Er spelen andere belangen.

Is Hofman van DC een gekochte journalist?

Leest u het onderstaande artikel eens en bekijkt u de documentaire.

Hofman beweert de reiskosten zelf gedragen te hebben. Foto’s van de reis wilde hij niet publiceren want die beschouwde hij als privé.

Stelt u zich eens de volgende vragen:

Zou het kunnen dat dit verhaal is ingestoken door een propagandaorganisatie zoals een inlichtingendienst of de NAVO? (Er zijn veel aanwijzingen dat IS door het Westen wordt gesteund.)

Heeft Hofman deze documentaire zelf gemaakt of heeft hij alleen maar de voice over ingesproken? Hoe geïnspireerd komt hij over?

Is het aannemelijk dat een verslaggever van DC naar een levensgevaarlijk gebied in de Filipijnen afreist? Heeft DC daar ervaring mee? Wat heeft de reis DC gekost, niet te vergeten de verzekeringskosten voor de verslaggever? Waren deze uitgaven welbesteed en passen zij in het uitgavenpatroon van DC?

Hofman is niet te zien in de documentaire. Is dit niet een beetje vreemd? Waarom zijn er ook geen foto’s van Hofman?

Hoe leest de tekst? Als een goed journalistiek verslag of als een script van een B-film?

Is het toeval dat dit artikel, waarschijnlijk een van de duurste producties van DC in 2016, gratis voor iedereen toegankelijk is? Of is het geen echte DC-produktie en is het doel propaganda voor een zo breed mogelijk publiek?

Oordeel zelf en als u lid bent van DC: stel vragen!

[1] Overigens, wie nog in de droom leeft dat Osama de dader was, adviseer ik om deze documentaire eens goed te bekijken. Wie de 4,5 uur uitzit is voorgoed genezen, de rest blijft steken in cognitieve dissonantie.

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl