Als je van de bijstand leeft, dan ben je eigendom van de staat

In een eerder artikel schreven we dat we zo langzamerhand in een onleefbaar land terecht zijn gekomen.

Als dat al zo is voor mensen die voor zichzelf kunnen zorgen, hoe erg is het dan wel niet voor mensen die afhankelijk zijn van de staat voor hun levensonderhoud.




Het volgende is geschreven door een lezer (dank!) en geeft een goed beeld van de situatie in ons land anno 2018 voor mensen die afhankelijk zijn van, in dit geval, een bijstandsuitkering:

Ik ben een bijstandsmoeder met 2 kids 18+, die nog studeren.(doen goed hun best/hebben al meerdere diploma's gehaald/skippen zelfs jaren in een opleiding/bv. 2 jaar ipv 4 jaar) Wij leven van mijn alleenstaande uitkering. Ik houd 300 euro per maand over om van te eten etc. Dat red ik nog net met de aanvullingen. (Armoedetoeslag/meedoebijdrage en vakantiegeld). Zonder hulp van familie(als het echt moest) zou ik allang in de schulden zijn geraakt.(dit mag officieel/wettelijk niet eens). Dit valt nl. onder fraude.

Omdat mijn kinderen nog studeren heb ik nog niet met de kostendelersnorm te maken, das pas echt hel. (lees op internet de verhalen).

Nu komt het ergste: Ik ben al jaren chronisch ziek(ontstekingen liezen oksels enz.) Bijwerkingen: Spierpijnen chronisch vermoeid etc .en dat naast financieel overleven. Daar is nooit rekening mee gehouden bij integratie gemeente en zelfs de stichting die nu bij je thuiskomt. In 2008 ben ik in een flinke burnout geraakt. Heel veel afgevallen en een borstontsteking was het gevolg. Mede omdat ik ergens neergezet ben wat ik niet aankon. De commissie heeft mij gelijk gesteld, maar het kwaad is dan al geschied. Uiteindelijk waren mijn kinderen destijds nog erg jong de meeste er de dupe van. En dan is het stil, ze laten je met rust. Maar niemand biedt zijn excuus en wassen hun handen in onschuld.

Als je nu in de bijstand zit dan gaat een stichting met je bemoeien. Ze komen bij je thuis en ze behandelen je al bij voorbaat of je fraude pleegt. Alles wat je zegt wordt uitgespit/zoeken ze iets achter. bv als je zegt dat je hond regelmatig naar je ouders gaat.(gewoon omdat ze het leuk vinden en ik word ook een keer ontlast) Dan deel je de hond. (ik krijg vrijstelling van hondenbelasting) Moet je dus verantwoorden dat zij niks betalen. Beetje raar dat de overheid zich druk maakt om eenzaamheid bij ouderen en dat dit dan eigenlijk niet mag.

In 2016 ben ik weer uit de lade van de gemeente gehaald. Ik moest aantonen wat ik had. Gedaan. Ik moest vrijwilligerswerk gaan doen. Iets leuks voor mezelf. Blijkt het allemaal een opzet naar werk te gaan. Werk wat ik niet eens aankan. Kijk een paar uurtjes vrijwilligerswerk doen is iets anders dan een baan. Ik voelde me al een tijdje niet lekker en kon het niet plaatsen. Na vele onderzoeken blijk ik kanker te hebben.(ben daar nog jaren zoet mee, als ik geluk heb). Ik kreeg een nieuw persoon, die mij moet begeleiden (de derde in een jaar tijd) en weer wordt alles gecontroleerd of ik niks fout doe.(politieverhoor) Zij wist dat ik kanker had(zat al aan mijn derde chemo) en het eerste wat ze zei: Als jij niet meewerkt dan volgen er consequenties. Na een hoop gespit en de opmerking van haar: je mag tegen mij wel vertellen, als je zwart werkt(mijn zoon en ik hadden zoiets van: horen wij dit goed!). Wat ze al eerder zei: de gemeente heeft dit opgezet om belastingfraude te verminderen en alle luie bijstandsmoeders moeten aan het werk.(kost teveel geld).

Ze begon al over dagbesteding als ik bestraalt ga worden. Mooiste is ik weet niets eens wanneer ik bestraalt ga worden etc. De behandeling wordt steeds aangepast na uitslagen onderzoeken. Ik weet niet eens hoe ik uit deze hel ga komen en als ik eruit ben, dan kan het weer terugkomen. Na veel uitleg van mij kant, zei zij: je moet je grenzen beter leren aangeven. Mijn antwoordt: als ik mijn grenzen aangeef, dan loop ik het risico om gekort te worden of zelfs dat mijn uitkering wordt gestopt. Met andere woorden als je half dood bent, dan laten ze niet met rust. Ze helpen je niet, maar monitoren. Waar ik benieuwd naar ben is: wat staat er allemaal op papier over mij en de kinderen? Krijg wel het gevoel dat daar op wordt voortgeborduurd. Dus zij gaan af op verslagen wat anderen over ons geschreven hebben. School bv. Dat kan dus ook niet waar zijn. Dan erbij iedereen maakt wel eens iets mee of doet iets wat niet mag als kind bv. en dat betekent niet, dat je daar dan in blijft hangen. Opmerking van mentoren(school) over mijn kinderen. Ik mag er erg trots op zijn op alle gebieden. Dus daar zit niks verkeerds. Je wordt gewoon paranoia gemaakt, omdat je je steeds moet verantwoorden. Als ik met die lui in gesprek moet, dan zit ik meteen in mijn overlevingsmodus, terwijl ik weet dat ik niks verkeerds doe.

Heb alles aan mijn huisarts en ziekenhuis vertelt. Zelfs mijn casemanager van de sociale dienst vond dit niet kunnen. Zolang ik ziek ben, hoef ik niet meer mee te werken. Eindelijk rust.
Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl