Geheimzinnig grottenstelsel op Malta verbergt banden met buitenaardsen

Het eiland Malta, gelegen in de Middellandse Zee net ten zuiden van Sicilië, heeft een lange rijke geschiedenis.

Die geschiedenis gaat nog veel verder terug dan duizenden jaren en het is niet voor niets dat daar langwerpige schedels zijn “verdwenen”.



Keer op keer komen er aanwijzingen dat onze geschiedenis veel verder terug gaat dan ons wordt geleerd op school. Vandaag gaan we naar het zonnige eiland Malta in de Middellandse Zee waar iets bijzonders is ontdekt aan het begin van de vorige eeuw.

Het Ħal Saflieni Hypogeum op Malta is een ondergronds complex, een hypogeum dat als begraafplaats en waarschijnlijk ook als tempel dienst heeft gedaan.

Hypogeum is Grieks en betekent "onder de aarde" . Het complex is aangelegd in de periode tussen 4000 - 2500 v. Christus en is daarmee ouder dan de Egyptische piramiden en ook ouder dan bijvoorbeeld de Minoïsche beschaving op Kreta. Het diepste punt van het hypogeum ligt 10,6 meter onder de straat. Het gehele complex omvat meer dan 500 m².

Het complex is bij toeval ontdekt in 1902 en staat sinds 1980 op de werelderfgoedlijst van UNESCO.

Het hypogeum ligt in de kleine plaats Paola. Het ligt onder een gewoon woonhuis. Aan de buitenkant is niets meer te zien dan een informatiebord. Het woonhuis is op de begane grond omgevormd tot een hal met daarin een kassa en een wachtruimte voor bezoekers.

Het hypogeum bevindt zich op korte afstand van het bovengrondse tempelcomplex van Tarxien, en kan gezien worden als de onderaardse pendant ervan.


xxx

De wijk waarin het hypogeum ligt, was vanouds op Malta bekend als "Tal-Gherien", dat "van de grotten" betekent. De ondergrond in deze wijk bevat van nature holtes en grotten.

Geschiedenis: Sommige delen van het hypogeum zijn 6000 jaar oud en dateren uit de beginfase van het neolithicum. Dat is de periode waarin de landbouw zich ontwikkelde en de mensen zich meer in groepen gingen vestigen en organiseren. Op veel plaatsen in Europa werden megalithische monumenten gebouwd, zoals in Nederland de hunebedden. De mensen beschikten echter in de nieuwe steentijd, zoals het neolithicum ook wel genoemd wordt, nog niet over gereedschappen van brons of ijzer. Al het gereedschap moet van hout, been of steen zijn geweest.

Waarschijnlijk is het gedeelte van het hypogeum dat boven het oppervlak uitstak het oudste. Hiervan zijn echter maar weinig resten over. De ondergrondse delen liggen op drie niveaus. Het bovenste niveau is het oudste en dateert van 3600-3300 voor Christus. Het middelste niveau dateert van 3300-3000 v.Chr. Het onderste is het jongste en is aangelegd tussen 3150 en 2500 voor Christus.

Het hypogeum is gebruikt als begraafplaats. Een van de kamers van het bovenste niveau bevat nog de originele resten van een begrafenis. De mensen uit deze prehistorisch periode hadden waarschijnlijk behoefte aan een collectieve begraafplaats, en bouwden deze ondergronds.

In de periode 1991-2000 werd het monument afgesloten voor het toerisme, omdat het enorme aantal bezoekers te veel schade aanrichtte. Het monument werd geconserveerd. Vanaf 2000 worden maar heel weinig bezoekers tegelijk toegelaten. Om het monument te behouden voor toekomstige generaties wordt het microklimaat geregeld. De temperatuur, de luchtvochtigheid en de hoeveelheid kooldioxide in de lucht worden constant in de gaten gehouden.

Het hypogeum kan in groep, onder leiding van een plaatselijke gids, bezocht worden. Reserveren is noodzakelijk, afhankelijk van de periode weken tot maanden vóór het geplande bezoek. Fotograferen in het hypogeum is niet toegestaan.

Misschien is er wel een heel andere reden dat het hypogeum zoveel mogelijk voor normale mensen verborgen moet blijven, want naast de verhalen zoals hierboven zijn er nog een aantal geheimzinnige zaken die je niet aantreft bij de algemene informatie.

Eén van die vreemde zaken zijn de langgerekte schedels van Malta.


xxx

Er zijn in totaal elf van deze schedels gevonden en niet alleen zien ze er bijzonder uit, ze hebben ook een genetische afwijking vergeleken met onze schedels. Bij ons mensen gaat het als volgt met de schedel:

De schedel van een pasgeboren baby is nog niet goed gesloten. Op het hoofd van je baby zitten twee fontanellen: een zacht plekje midden bovenop en een kleiner plekje op het achterhoofd. Een fontanel is een opening tussen twee schedelplaten. Deze schedelplaten groeien in de loop van een paar maanden naar elkaar toe.

Bij de langgerekte schedels van Malta ontbreekt er bij één schedel ieder spoor dat er ooit schedelplaten aan elkaar zijn gegroeid en bij anderen is dat wel gebeurd, maar op heel afwijkende manieren vergeleken met (normale) mensenschedels. Daarnaast ontdekt men dat er bij sommige schedels drie kleine gaatjes in het hoofd zijn geboord. Dit is gebeurd dan in een tijd waarin mensen alleen beschikten over stenen werktuigen volgens de Wikipedia.( De mensen beschikten echter in de nieuwe steentijd, zoals het neolithicum ook wel genoemd wordt, nog niet over gereedschappen van brons of ijzer. Al het gereedschap moet van hout, been of steen zijn geweest.) Toch knap als je dan drie gaatjes in schedels weet te boren.

In eerste instantie werden de schedels tentoongesteld in het museum van Valetta, maar al snel verdwenen ze daar zonder opgaaf van redenen. Niemand weet waar ze nu zijn en het schijnt dat van de oorspronkelijke 11 er 6 helemaal spoorloos zijn.

We treffen in één van de oudste bouwwerken op aarde vreemde langgerekte schedels aan met genetische afwijkingen vergeleken met normale menselijke schedels en bij sommigen met drie geboorde gaatjes in het hoofd en niemand vindt dat vreemd. Wij hebben eerder een aantal artikelen geschreven over andere plekken waar eveneens langgerekte schedels zijn gevonden.

Alle schedels zijn zo snel mogelijk weer uit het publieke domein gehaald voordat iemand er echt kritische vragen over kon stellen. Kortom, we weten op dit moment niets zeker over de oorsprong van die schedels, maar er is nóg een hele vreemde zaak betreffende het hypogeum.

In de jaren dertig van de vorige eeuw ging een medewerkster van de Britse ambassade, Lois Jessop, op excursie in de grotten. Het was een tour onder leiding van een gids toen ze op een gegeven moment in een grote (graf)kamer kwamen, waar opeens de grond ophield en je in een soort afgrond naar beneden keek. Zij was nieuwsgierig en terwijl iemand haar vasthield, leunde ze zover mogelijk naar voren met een kaars om te zien of ze wat kon ontdekken.

Het volgende is hoe ze haar ervaring beschreef:

Ik hield mijn kaars hoger en staarde in de afgrond en bedacht dat het geen goed idee was om verder te gaan zonder een heel goede gids. Toen zag ik ongeveer 20 reusachtige gestalten die vanuit een opening ergens diep beneden kwamen. Ze liepen achter elkaar langs een smalle rand beneden. Ik schat dat ze ongeveer zeven tot negen meter groot waren omdat hun hoofden tot ongeveer halverwege de muur aan de overkant kwamen. Hun hoofden waren bedekt met lang wit haar, naar beneden gekamd en het zag er onverzorgd uit. Ze liepen heel langzaam, met grote passen. Toen ineens stopten ze allemaal, draaiden zich om en hieven hun hoofden op om naar mij te kijken. Tegelijkertijd hieven ze allemaal hun armen op en met hun handen wenkten ze mij. De beweging die ze maakten was alsof ze iets wilden pakken of voelen en hun handpalmen waren naar beneden gericht.

Enkele weken na bovenstaand voorval gebeurde er iets ergs. Volgens Jessop ging een groep van 30 studenten de grot in naar dezelfde plek waar zij was geweest, maar zij kwamen niet terug en niemand heeft hen ooit weer gezien. De grot achter hen stortte in en men kon het geschreeuw om hulp en de angstkreten van de studenten nog dagenlang horen als een soort echo in de grotten. Hulpverleners die een zoektocht organiseerden slaagde er niet in hen te traceren en hun lichamen zijn nooit gevonden. Na deze gebeurtenis werd het complex door de overheid gesloten voor het publiek.

Een ander mysterie, meer van de laatste jaren, is dat er geluiden worden gehoord. Dat niet alleen, die geluiden vallen in de frequentie van 110 tot 111 hertz. Dat zijn geluidsfrequenties die een bepaald effect hebben op het menselijk lichaam en geest.

-110 111 Hz kwam voor in oude tempels, er werd op een frequentie van 110 Hertz gechant. Deze hogere gamma frequenties leiden dus tot o.a. hogere niveaus van bewustzijn en mystieke ervaringen.

-Door die hoge Hertz waarden zijn er veranderingen in de verbanden tussen linker- en rechterhersenhelft.

Als je regelmatig wordt blootgesteld aan de frequentie van 110 of 111 Hertz, activeert dit een gebied in de hersenen (aan) dat effect heeft op ons humeur, empathie en sociaal gedrag, volgens ‘bio-behavioral’ wetenschappers.

Kortom, het lijkt alsof het hypogeum veel meer geheimen verbergt dan men ons wil laten geloven. Dat, toen men eenmaal ontdekte dat er waarschijnlijk verbanden zijn met buitenaardse beschavingen het hoog tijd werd om aan damage control te doen en de toegang tot de grotten zo moeilijk mogelijk te maken.

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl