Anunnaki, onze Goden - (deel 183) - De ‘Vorstelijke Palts van Zutfen’ - deel 15

Dit is een reeks artikelen waarin Evert Jan Poorterman ons meeneemt op een fascinerende ontdekkingsreis.

Over de komst van een ster en vooral zijn bewoners die al sinds 445.000 jaren álles, maar dan ook écht alles op onze planeet bepalen.



De Slag bij Ane - deel 3

In die warme en vochtige week ging op 28 juli 1227, een broeierige dag, het bisschoppelijke leger van bisschop Otto II van der Lippe de strijd aan met de opstandige Drenthen, onder aanvoering van burggraaf Rudolf II van Coevorden. Het leger van de bisschop had 12 aanvoerders; bisschop van Utrecht, Otto II van der Lippe zelf, bisschop van Münster, Diderick van der Lippe, bisschop van Bremen, Gerhart van der Lippe, graaf Gerhart van Gelder, heer Gijselbert van Amstel, heer van Arkel, kruisridder Berend van Horstmar, graaf Gerhart van Goor (banierdrager van Utrecht), graaf Diderick van Cleve, graaf Baldewijn van Bentheim, heer Engelbert van Groningen en Egbert van Groningen.

Daaronder waren 160 hoofdmannen aangesteld, waaronder Florens van Bentheim en Florijn van Bentheim. Deze ridders hadden elk mannen onder hun aanvoering en elk één of twee schildknapen. We mogen de verenigde legers zeker schatten op 3000 manschappen en wellicht meer. Vrijwel allen kwamen om. Ook de geliefde van José. José was verloofd en ongeveer 15 jaren jong. Haar toekomstige man kwam nooit weerom. Ze rouwde en rouwde totdat haar vader haar uiteindelijk uithuwelijkte aan de zoon van de graaf van Tecklenburg. Dat was ik. Ongeveer tien jaren na het verlies van haar ridder kwam José met haar jongere zus Ellie naar Tecklenburg en huwden we in 1237. Ellie kwam haar geliefde tegen en...

Ridder in de bus naar Spanje

huwde in Bingen aan de Rijn. Toen in 1992/1993 José met haar oudere zus Lucie op vakantie ging naar Spanje, gebeurde er iets opmerkelijks. Met bussen werden de vakantiegangers in het land opgehaald, om in Eindhoven over te stappen op de bussen van hun bestemming. José en Lucie zaten pontificaal voorin, met zicht op het panorama van het landschap, bij de chauffeur en met ruimte om zich heen. Ze zagen de ene na de andere vakantieganger opstappen en binnenkomen... en toen verscheen er een man van ongeveer zestig. Hij keek José aan, zette grote ogen op, stamelde en zei; ‘Dat is ze’... en geheel overmand kwam hij binnen. Hij heette Tonny en werkte bij Philips in Eindhoven en hij...

herkende José als zijn geliefde van 745 jaren geleden. Hij heeft het nooit geweten; wij wel. Tonny kwam elk jaar een week logeren bij Lucie en zo hebben ze elkaar beter leren kennen, maar het ‘Tecklenburg-verhaal’ stamt pas van 1997. Toen zijn José, Ellie en ik pas op onderzoek gegaan. José en ik zijn nog een keer naar Eindhoven geweest om afscheid te nemen van Tonny, die terminaal was. Een lieve zachte man trof ik aan... en ook zijn broer. Ik ben die dag ook nog op bezoek geweest bij onderzoeker en schrijver Wim Zitman, maar dat is een geheel ander verhaal. Tonny was dus de geliefde ridder die omkwam in de ‘Slag bij Ane’. José rouwde en trouwde tien jaren later in Tecklenburg.


xxx

Delen van de burght in Tecklenburg


xxx


xxx


xxx

Nog even in het kort: Verloop van de Slag

Door Enne Koops uit Historiek: De slag vond plaats op 28 juli 1227 bij Ane. De Drenten schoten met pijlen, gebruikten speren en in de moerasgebieden, op korte afstand, hun zwaarden. De Slag bij Ane begon vanuit Drents perspectief goed, waardoor - aldus een middeleeuwse kroniek - de soldaten van de bisschop in paniek raakten en op de vlucht sloegen. Door de hitte - het was behoorlijk heet die dag - raakten de militairen snel uitgeput en kwamen ze vast te zitten in het moeras, waar een aantal militairen in wegzakte. De soldaten van de bisschop zaten als ratten in de val en waren een makkelijke prooi voor het leger van Rudolf van Coevorden. Het middeleeuwse geschrift Narracio beschreef de Slag bij Ane als volgt:

‘Als ze [de bisschoppelijke soldaten] tegen de vijand oprukken, zakken onze voorste gelederen meteen langzaam weg in het stinkende, dode moeras, waarin ze tenslotte door het gewicht van hun wapenuitrusting geheel wegzinken. Van verre met pijlen en speren en van dichtbij met het zwaard slachtten de Drentse onmensen hen af als vee. Rudolf en zijn mannen echter, niet tevreden met de moordpartij, springen op hun paarden en achtervolgen de hele dag, tot aan het vallen van de avond, de vluchtende schepen en mannen langs de Vecht. Velen grijpen ze, ze nemen ze gevangen en doden hen’.


xxx

Mogelijke plaats van de Slag


xxx

De Drenten kregen Otto II levend te pakken. Ze sneden zijn tonsuur (kruin/bovenkant van het hoofd) af - met huid en al -, en hakten met bijlen en zwaarden op Otto II in. Toen Otto dood was, dat duurde vermoedelijk niet zo heel lang, gooiden ze zijn lichaam in de moerassen bij Ane, waar het wegzonk. Gijsbrecht II van Amstel (1175-1230), een prominente ridder die aan bisschoppelijke zijde meevocht, raakte zwaargewond en viel in handen van Rudolf van Coevorden. Net als de graaf Gerard III van Gelre (1185-1229). Beide werden later door Rudolf vrijgelaten. Ze ontvingen een vrijgeleide om bij de keuze van een nieuwe bisschop aanwezig te kunnen zijn. Rudolf van Coevorden boekte militair en politiek gezien een succes: hij verkreeg de volledige macht in Coevorden en in andere delen van Drenthe. Maar de Drentse vreugde was slechts van korte duur. Het jaar erop viel de opvolger van bisschop Otto II, Wilbrand van Oldenburg (1175-1233), op zes plaatsen Drenthe binnen en stelde orde op zaken. Hij versloeg de Drenten onder andere bij Peize.

Gevolgen van de Slag bij Ane

Het gebied Drenthe stond feitelijk vanaf de Slag bij Ane (1227) op de kaart. Meerdere plaatsen, zoals de stad Assen, Ommen, Hardenberg en Gramsbergen, hebben hun ontstaan te danken aan de Slag bij Ane. In Assen werd midden 13e eeuw het vrouwenklooster Maria in Campis gevestigd, een klooster (dat eerst in Coevorden stond) ter ere van de uiteindelijk overwinning van bisschop Wilbrand. Omdat Zwolle de kant van bisschop Otto II had gekozen, kreeg zij stadsrechten. Wilbrand nodigde Rudolf van Coevorden uit op kasteel Hardenberg om vredesonderhandelingen te voeren, maar eenmaal daar zette hij Rudolf gevangen en werd Rudolf geradbraakt. Vervolgens werd Rudolfs lichaam op een spies tentoongesteld aan het volk. Hardenberg en Gramsbergen werden na de Slag bij Ane stedelijke versterkingen. Beide versterkingen moesten het gebied ‘Oversticht’ namens de bisschop helpen verdedigen. Ten slotte kreeg ook Hasselt in 1252 stadsrechten als dank voor de inzet van vier Hasseltse ridders in de Slag bij Ane.

Kort na de slag...

Toen na 't sneuvelen van bisschop Otto II van der Lippe het Domkapittel te Utrecht bijeenkwam om een nieuwe bisschop te kiezen, lieten de graaf van Gelre en de heer van Amstel zich in de vergadering brengen om de keuze van Willebrand, bisschop van Paderborn, te ondersteunen. Deze werd gekozen. Gelre en Amstel waren beiden bij Ane door de Drenthen gevangen genomen en op hun erewoord vrijgelaten. Hun wonden waren nog niet genezen. Bisschop Willebrand ontsloeg Amstel en Gelre van hun gegeven woord en zette de oorlog met wisselend resultaat voort, tot hij uiteindelijk Rudolf van Coevorden door list in handen kreeg en ter dood liet brengen. Drenthe kwam hierdoor overigens niet weer geheel in zijn macht.

Het onderstaande is uit een artikel over Gerard V (1207-1229), Graaf van Gelre en Graaf van Zutphen (www.graafschap-middeleeuwen.nl).

Als gevolg van de verloren Slag aan de Ane zijn vele edelen en ministerialen uit de Gelderse en Stichtse gebieden gesneuveld. Aangezien sommigen van hen concurrenten zijn van de graaf in de strijd om de macht betekent dit een versterking van zijn positie. Ondanks het feit dat hij de slag dus verliest, komt Gerard V er uiteindelijk op het thuisfront als winnaar uit. Graaf Gerard V is woest om de onwaardige behandeling die heer Rudolf in Hardenberg als gevolg van de Slag aan de Ane is aangedaan. Waarschijnlijk mede ingegeven door zijn verzaakte erewoord. Hij dreigt zelfs Utrecht met een oorlog. Voordat het zo ver komt, overlijdt graaf Gerard V in 1229, twee jaar na de Slag aan de Ane, waarschijnlijk ten gevolge van de verwondingen die hij aldaar opliep. Zijn vrouw, Margaretha van Brabant, komt in 1231 te overlijden. Gerard V ligt samen met haar begraven in de O.L.Vrouwe Munsterkerk in Roermond. Uitgerekend de stad die door hun huwelijk zo vreselijk heeft geleden tijdens de keizertwisten. Gerard V wordt in 1229 opgevolgd door zijn minderjarige zoon Otto II, die dus mede door de nasleep van de Slag aan de Ane zijn grip op de huidige Achterhoek zal vergroten.

Evert Jan Poorterman

Delen tekst zijn overgenomen uit de Statenvertaling van het Nederlands Bijbelgenootschap Haarlem - 1987 (350 jaren Statenvertaling 1637-1987). Ik dank Carolus Verhulst; oprichter van Uitgeverij Mirananda te Wassenaar, voor het uitgeven van Sitchin's boek en voor zijn bijdrage als vertaler van de tekst, mijn ouders, mijn gidsen en onderzoekers en schrijvers als Immanuel Velikovsky, Erich von Däniken, Robert Charroux, Zecharia Sitchin, Alan Alford, Ernst Gideon, Iman Wilkes, de schrijvers danwel samenstellers van het Oera Linda Boek en tal van andere pioniers zoals Jan van Gorp (Iohannes Goropius Becanus, geboren te Hilvarenbeek, 1518-1572), Simon Stevin van Bruggen (Brugge, 1548-1620), Berend Willem Hietbrink (Maastricht 1943-...), Hylke Welling (1933 - ...), Michel de Nostradame (St. Rémy, 1503-1566), Pieter van der Meer en Alex Onbekend en Ansi mijn mentor en taalmeester en anderen die mij inspireerden...

Voor vragen en/of suggesties kun je Evert Jan rechtstreeks mailen op evertjan(apestaart)niburu.co

EVERT JAN POORTERMAN/NIBURU.CO

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl