Zal het Openbaar Ministerie eindelijk door de mand vallen? (Update)

Als het Openbaar Ministerie in ons land het op jou gemunt heeft, dan kun je van alles verwachten.

Dat heeft dan vervolgens ook weinig meer met recht te maken, maar alles met het in stand houden van doofpotten.




Update: 31 mei 2019

In het originele artikel hieronder staat het verhaal van Micha Kat en de kwestie rond de onterechte afname van zijn DNA. In het artikel staat ook uitgelegd waarom het onterecht is en dat de advocaat van Kat, Thijs Srapel, daarom het OM heeft gesommeerd om deze eis te laten vallen en zo niet, dan zal er een kort geding worden aangespannen tegen de staat.

De reactie van het OM is ondertussen binnen en zoals eigenlijk al verwacht, geven ze geen duimbreed toe, wat betekent dat er binnenkort een Kort Geding zal volgen wat heel interessant zal zijn.

Origineel artikel: 16 mei 2019

In ons land heeft het Openbaar Ministerie (OM) de taak verdachten aan te klagen en te vervolgen bij de rechtbank.

De politie voert het onderzoek uit en vervolgens worden de resultaten overgedragen aan het OM dat dan moet bepalen of iemand wel of niet wordt vervolgd.

De uiteindelijke leiding van het OM ligt bij het Ministerie van Justitie en Veiligheid, maar in de praktijk ligt dit bij de hoogste ambtenaar van het ministerie. 

De ambtelijke leiding over het ministerie is in handen van een secretaris-generaal.

Als je dan bedenkt dat de nog altijd van kinderverkrachting verdachte, maar nooit veroordeelde Joris Demmink tien jaar lang (2002-2012) secretaris-generaal was van dit ministerie, dan begrijp je hoe gemakkelijk het is voor zo’n man om bepaalde zaken, inclusief zijn eigen misdaden, in een doofpot te stoppen.

Ditzelfde ministerie is verantwoordelijk voor de afname van DNA bij veroordeelde misdadigers. Binnen dit OM hebben ze dan allerlei procedures om te kunnen bepalen of ze wel of niet DNA gaan afnemen.

Wanneer ze dat wel doen, moet in ieder geval aan een aantal criteria worden voldaan. Het idiote in dit land is, dat wanneer het OM heeft besloten dat ze wel DNA willen afnemen, je dat eerst moet toestaan en pas daarna bezwaar kunt maken.

Probleem is dan dat ze al wel je DNA in handen hebben en zoals we hebben gezien met boer Jasper Steringa in de Marianne Vaatstra zaak is het dan vervolgens heel simpel om iemand aan een lijk te koppelen.

Hoe dit scenario werkelijkheid kan worden is door ons uitgebreid beschreven in een artikel uit 2016 over Micha Kat, de voormalig en bekeerde mainstream journalist, die je met recht een luis in de pels van het OM kunt noemen.

Nog steeds verblijft Kat in het buitenland omdat het OM aast op zijn DNA in verband met eerdere veroordelingen op basis van door hem gedane verbale en schriftelijke uitlatingen.

Het soort misdrijven waarvoor geen enkele reden is om DNA af te nemen en wel om de volgende reden:

De tweede mogelijkheid om verweer te voeren is gelegen in artikel 2 lid 1 onder a en b van de Wet DNA. Hierin is namelijk bepaald dat er geen DNA hoeft te worden afgestaan als redelijkerwijs aannemelijk is dat het bepalen en verwerken van uw DNA-profiel, gelet op de aard van het misdrijf of de bijzondere omstandigheden waaronder het misdrijf is gepleegd, niet van betekenis zal kunnen zijn voor de voorkoming, opsporing, vervolging en berechting van strafbare feiten door de veroordeelde.

Wanneer Kat in de toekomst hetzelfde soort misdaden zou begaan, dan weet iedereen hem onmiddellijk te vinden en is er dus geen enkele opsporing nodig. Een telefoontje naar hem om op een politiebureau te verschijnen voor een verhoor is alle opsporing die nodig is en er is dus geen enkele reden voor DNA afname. Doordat ze nog steeds gebrand zijn om Micha's DNA in bezit te krijgen, er lopen zo'n 10.000 veroordeelden rond waar niet naar getaald wordt en die veel zwaardere delicten hebben gepleegd, maken ze het hem ook onmogelijk om zijn andere rechtszaken bij te wonen en dat is een schending van een in de wet verankerd basis mensenrecht.

In situaties zoals deze is het dan gebruikelijk dat er vrijgeleide wordt verleend zodat eigen zaken bijgewoond kunnen worden. Justitie weigert ook deze vrijgeleide iedere keer weer, terwijl artikel 6 van het Europees verdrag voor de Rechten van de Mens glashelder is over dat dit tegen de rechten van Micha ingaat.

De Nederlandse overheid weigerde dit recht op te nemen in onze grondwet en heeft na aandringen van de Eerste kamer toen alsnog een voorstel ingediend in 2016 en tot op heden is de kwestie in behandeling. Den Haag vindt het kennelijk terecht de Europese rechten die in die zin wel zijn geformuleerd en vastgelegd, te negeren. Hoe de wind waait waait mijn rokje zullen we maar zeggen.

In de zaak van Kat die nu al jaren loopt lijkt nu eindelijk beweging te komen. Zijn advocaat, Thijs Stapel, heeft nu het OM gesommeerd om de eis voor DNA afname te laten vallen en wanneer ze dat niet doen hij hen, oftewel de staat, zal dagvaarden in een kort geding.

Dit wordt een meer dan interessante zaak: Uiteraard wil het OM, of beter gezegd zij die het OM aansturen, er alles aan doen om het DNA van Kat te bemachtigen zodat ze hem in de tang hebben. Op het eerstvolgende moment dat hij echt te lastig wordt hoeven ze alleen nog maar een lijk te vinden en klaar is Kees.

Echter, nu worden ze gedwongen of om dat besluit in te trekken of met goede redenen te komen waarom zij denken toch dit DNA nodig te hebben.

De brief van Stapel naar het OM is hier te lezen en we blijven de zaak volgen.
Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl