We weten dat er mensen zijn die in contact zijn geweest met buitenaardsen. Er zijn er echter weinigen die een jaar lang te gast zijn geweest op een buitenaardse basis.

Degene die dit overkwam moest beloven om 40 jaar lang zijn mond te houden. Het verhaal van Robert, een boer uit Frankrijk.


Gedurende een periode van enkele maanden werd een boerderij in Zuid Frankrijk geplaagd door lichten die bleven verschijnen. Er verschenen ’s avonds lichtbollen en deze omringden het huis waar de 20-jarige Robert woonde met zijn ouders en zijn grootmoeder. Grote lichtbollen bewogen over de grond, leken te doven en dan weer op te lichten en voegden zich uiteindelijk bij een groot rechtopstaand verticaal ”iets” in de vorm van een kogel. Ze leken intelligentie te bezitten.

Op een avond toen de jonge boer in een overmoedige bui was, probeerde hij met zijn auto zo’n bol te raken. Er ontstond een race over een afstand van verschillende kilometers. Robert kon de bol niet inhalen. Er verscheen een vliegende schotel. De temperatuur ging omhoog. De vliegende schotel met twee koepels bovenop, kwam naar beneden. Robert zag binnen twee figuren en verloor toen zijn bewustzijn.

Gedurende de dagen die volgden voelde Robert zich geweldig moe en had last van nachtmerries. Hij sliep twintig uur per dag gedurende een periode van drie maanden.

Bezoek 1967-1968:

Twee jaar lang kreeg Robert regelmatig ’s nachts bezoek in zijn slaapkamer. Buitenaardse wezens liepen door de muren en omringden zijn bed. Robert was verlamd van angst. De bezoekers waren groot, blond, dun en met lange armen. Ze waren gekleed in een soort strakzittende metaal-achtige overalls die open waren bij de nek en pols met daaromheen een brede riem.

Ze stelden zichzelf voor als wetenschappers uit een ander zonnestelsel. Ze namen een bloedmonster en vertelden Robert dat ze geïnteresseerd waren in zijn genetische structuur. Gedurende de twee jaar die volgden werd Robert geestelijk en fysiek voorbereid en kreeg bijvoorbeeld instructies voor een soort yoga-achtige oefeningen.

Een man die zichzelf voorstelde als de Gids gaf aan Robert de bijnaam Roro. De bezoekers maakten onderdeel uit van de Galactische Federatie die de verantwoording hadden om het leven op planeten die bewoond waren, zoals de aarde, te bewaken. Aan het eind van de twee jaar durende nachtelijke trainingen werd Robert uitgenodigd om met de vreemdelingen mee te gaan naar hun basis, overigens gewoon op onze aarde, en te fungeren als donor voor genetisch materiaal wat nodig was om een afgelegen planeet te bevolken. Er werd hem verzekerd dat voor alles gezorgd zou worden en dat hij geen enkel gebrek aan iets zou hebben.

Januari 1969, vertrek naar de basis in de Himalaya:

Er landde een ruimtevaartuig in een veld naast de boerderij. Het was een groot, plat schip, meer dan 20 meter lang met een koepel. Het zag er rood uit zoals heet ijzer en was omringd door een geel oranje wolk. Het landde zonder de grond te raken. Er ging een deur open en de Gids verwelkomde hem. Het schip vertrok zonder bemerkbare beweging en Robert was gespannen. De Gids liet hem de wand zien die doorzichtig was geworden en Robert dacht dat hij de stad Marseille zag. Ze vlogen op een hoogte van 40.000 meter. De trip duurde minder dan een uur en toen kwamen ze aan bij een ondergrondse basis in het Himalayagebergte.

Nadat hij de rest van de nacht had geslapen in een kamer met ronde muren kreeg hij ’s morgens koffie die precies zo smaakte als die die zijn moeder altijd voor hem maakte. Hij kreeg een soort overall van zacht strakzittend materiaal en werd voorgesteld aan twee vrouwen die zichzelf Bioloog en Etnoloog noemden.

In de kamer was een apparaat in de vorm van een oog wat een soort 3D televisie was waardoor hij alles kon zien en horen wat er bij hem thuis gebeurde, inclusief de gesprekken van zijn ouders. Het eten op de basis was eenvoudig en gezond, water en granen, vergezeld van een soort knikkers die smaakten als vlees. Hij at zijn maaltijd op zijn kamer, in het gezelschap van de Gids en de twee vrouwen.

Ze namen hem mee op een rondleiding door de grot die in feite een basis bleek te zijn welke uit meerdere verdiepingen bestond en zich bevond op 1000 meter onder de grond. De basis was omringd door een magnetische gordel die de het isoleerde en beschermde tegen aardbevingen.

Er waren ontelbare kamers. Een lift ging naar een platform in de buitenlucht waar hij ’s avonds naartoe mocht, maar wel onder begeleiding. De omgeving was ruw terrein omgeven door met sneeuw bedekte bergtoppen. De Gids liet hem zien hoe hij een boom kon verpulveren met een apparaat in de vorm van een bal die hij altijd bij zich droeg.

De ruimteschepen naderden de basis via een soort trechteringang verderop in de vallei en kwamen dan in een tunnel terecht. Vervolgens kwamen ze in een immense hangar waar de schepen en het onderhoudspersoneel gestationeerd waren. Robert mocht vrij rondlopen over de basis, met uitzondering van bepaalde gebieden. Op een dag probeerde hij een kamer binnen te gaan waar zich nucleaire, magnetische en elektrische velden bevonden. Hij werd als het ware door een onzichtbare muur teruggeduwd.

Dagelijks leven op de basis:

Robert kwam onder de hoede van de Bioloog die hem uitlegde wat er van hem werd verwacht: een regelmatige spermadonatie. En zo geschiedde het elke twee dagen.

Er waren gesprekken tussen de Gids en de Etnoloog over de beschavingen op onze aarde. Ze waren in het bijzonder geïnteresseerd in ons gedrag en hoe wij de planeet behandelen. Ze gaven Robert veel advies over zijn fysieke en mentale gezondheid. Hij kreeg regelmatig instructie over Yoga. Ondanks dat de buitenaardsen de vrije wil van de mensheid accepteerden, waren ze bezorgd over de nucleaire gevaren en zou het mogelijk zijn voor hen om in te grijpen als de situatie uit de hand dreigde te lopen.

Robert merkte dat er een ontspannen sfeer van vrede en harmonie heerste op de basis. De bewoners schenen het heden en de toekomst volledig onder controle te hebben. Alles was tot in het kleinste detail gepland. Orde en discipline was het motto. Robert hoorde dat hun beschaving 20.000 jaar voor liep op die van ons. Ze legden hem uit hoe het universum in elkaar zit en ook hoe de interstellaire communicatie verloopt.

Vergadering van de Galactische Federatie:

Op een zeker moment werd Robert door de Bioloog uitgenodigd om een vergadering te komen observeren. De kamer was uitgerust met een grote ovalen tafel en hij zag tot zijn verbazing dat de gasten, allemaal wezens van verschillende rassen, zich rond de tafel materialiseerden. De mensen die in 3D verschenen gingen in discussie met andere gasten over de zonnen en de bewegingen van ruimteschepen tussen de planeten.

De Gids gaf Robert ook informatie over de tijd, ruimte en de magnetische energie die nodig was om te kunnen reizen. Ook vertelde hij hem dat hij in staat was om vier- tot vijfhonderd jaar te leven voordat hij zijn lichaam moest veranderen en dat de dood niet bestond. Het enige wat van belang was de eeuwige evolutie van de ziel. Het lichaam is slechts een container.

Oktober 1969, ontmoeting met een straaljager:

Gedurende zijn verblijf in de basis werd Robert uitgenodigd om mee te gaan op een excursie naar Frankrijk aan boord van een ruimteschip. Er waren 7 personen aan boord: De Gids, de Bioloog, de Etnoloog, de gezagvoerder en twee piloten. Het was een rond gevechtsruimtevaartuig met een doorsnee van 30 meter. Op een bepaald moment verscheen er een Franse Mirage III straaljager op het scherm op de binnenwand van het ruimteschip. Het ruimteschip dook onder en naast de Franse jet en Robert kon de piloot zien in de cockpit die zijn hoofd draaide en naar het ruimteschip keek.

Ook kon hij de piloot en zijn instrumentenpaneel zien op een scherm en zelfs een stukje van de registratie van het vliegtuig was zichtbaar: FB. Latere onderzoeken bevestigen de aanwezigheid van Mirage III straaljagers op de luchtmachtbasis van Dijon. Men heeft getracht de piloot op te sporen om te getuigen, maar dat is helaas niet gelukt.

Oktober 2005: Onthullingen op de Europese UFO-conferentie:

Op de eerste Europese UFO conferentie in Chalonsen in de Champagne streek in Frankrijk in oktober 2005, onthulde Robert zijn verhaal. De Gids had hem gevraagd zijn verhaal 40 jaar lang geheim te houden. Robert gelooft dat hij een buitenaards implantaat in zijn rug heeft. Tijdens de conferentie is hij door een ander contactee met paranormale gaven onderzocht en deze vond iets onder de huid van Robert. Iets wat een elektrisch signaal afgaf in de handen van de therapeut, gevolgd door een intense vibratie in zijn rug. Robert wil niet dat het implantaat wordt verwijderd.

Als we eenmaal genoeg vooruitgang hebben geboekt met de Maan, Mars en nog verder, dan moeten we met open geest onze ontdekkingstocht vervolgen zonder iets te willen veroveren. De Gids heeft mij verteld dat ze ons observeren. En als ze merken dat astronauten agressieve bedoelingen hebben dan zullen ze worden tegengehouden. "Als jullie komen, kom dan in vrede en met goede bedoelingen, eerlijk en bescheiden. Zo niet, dan zullen we jullie tegenhouden".

Alle gesprekken die we gevoerd hebben op de basis komen weer terug. We hebben nog een lange weg te gaan voordat we ons kunnen bevrijden van de slavernij. En natuurlijk moeten we niet alles verwerpen, maar die dingen houden die goed voor ons zijn. Het zal nog wel even duren voordat we onze egoïstische en egocentrische denkwijzen kunnen laten varen.

Het is goed om UFO-onderzoek te doen. De algemene denkwijze over dit onderwerp verandert nu snel. De geheimen beginnen zich langzaam te openbaren. Het is goed om geleidelijk steeds verder te gaan. Als de meerderheid van de planeet zover is, dan bestaat de mogelijkheid tot een ontmoeting volgens de Gids.

Wordt vervolgd

Bron:

UFO Digest

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl