Wanneer een bepaalde ramp langdurige gevolgen heeft voor de mensheid, spreken wij soms over jarenlange effecten.
Voor zover ons bekend is het nu de eerste keer dat wetenschappers praten over de gevolgen van de ramp met de kerncentrale in Japan/Fukushima in 2011 en daarbij de woorden “tot het einde der tijden” gebruiken.
Je kunt stellen dat journalisten van de mainstream-media die bewust géén eerlijke berichten over Fukushima publiceren, misdadigers zijn. Omdat ze willens en wetens de bevolking in het ongewisse houden over iets dat misschien wel de grootste ramp ooit voor de mensheid zal blijken te zijn.
Een klein stukje uit een artikel van enkele weken geleden:
Het is nu 2017, bijna 6 jaar na de ramp, en de straling die op dit moment wordt gemeten in het gebouw van reactor nummer 2 is 530 sievert per uur. Dit is meer dan 100 keer de hoeveelheid straling die nodig is om een mens binnen een korte tijd te doden.
Wanneer een mens wordt blootgesteld aan een straling van 5 sievert gedurende een korte tijdsperiode, dan heeft deze 50 procent kans om te overleven. Een mens kan 5 sievert op jaarbasis aan, maar wanneer je binnen een periode van 60 seconden wordt blootgesteld aan 5 sievert, dan zal je vrijwel zeker doodgaan. (Redactie: Daarnaast is het ook nog eens geen prettige dood).
De gesmolten brandstofstaven die deze straling veroorzaken zijn volgens de berichten door een gat in de bodem van de ruimte waarin ze zich bevonden verdwenen en niemand weet waar ze op dit moment zijn. Dit betekent dat ze op het punt staan om in contact te komen met het grondwater of water van de oceaan, als dit al niet al gebeurd is.
Met smeltende brandstofstaven neemt ook het risico van wat men noemt nuclear fuel criticality toe. Dit betekent dat de dodelijke radioactieve elementen kunnen exploderen in de open atmosfeer. Het complete leven op het noordelijk halfrond wordt bedreigd en de mainstream media zwijgen hierover in alle toonaarden.
Een bekende onderzoeker en iemand die zich al heel lang met de ramp met Fukushima bezighoudt, is Dr. Helen Caldicott.
Zij zei op 13 februari 2017 het volgende:
“Het water dat onder de beschadigde reactoren door stroom zorgt ervoor dat de drie gesmolten kernen onder water komen te staan en dat als gevolg daarvan het water zeer radioactief wordt wanneer het haar weg vervolgt naar de nabij gelegen oceaan.
Iedere dag sinds dit ongeluk gebeurde, stroomt er 300 tot 400 ton water de oceaan is waarbij talloze isotopen zoals Cesium 137, Strontium 90, Tritium, Plutonium, Americium en nog zo’n 100 andere varianten in de oceaan terechtkomen, waarbij deze elementen zich verderop in de voedselketen sterk zullen concentreren, wat blijkt uit tonijn, zalm en andere vissoorten die aan de Amerikaanse westkust worden gevangen, want zij bevatten een aantal van deze radioactieve elementen. Via de Fukushima kerncentrale zal radioactief water in de oceaan blijven stromen tot het einde der tijden”.
De volgende video is van enkele weken geleden en geeft een meer dan treurig beeld over de stand van zaken in de Stille Oceaan voor wat betreft de verschillende vissoorten.
Volgens de bekende nucleaire expert Arnie Gundersen gokken de Japanners op het feit dat de Stille Oceaan zo groot is dat alle radioactieve materiaal daardoor voldoende zal verdunnen. Gundersen is het daar absoluut niet mee eens en zegt: “Er zullen mensen doodgaan, ongeacht hoe laag de straling is. Het veroorzaakt schade op celniveau en kanker. Dus, als je het uitspreidt over een groot wateroppervlak, dan zal de concentratie verminderen, maar aan de andere kant zullen er dan miljarden mensen worden blootgesteld hieraan, omdat zij aan de rand van deze grote plas wonen. Dus, al is de concentratie minder, de aantallen van de bevolking die blootgesteld worden zijn veel groter en dus zal je kankergevallen krijgen, dat is onvermijdelijk”.
Hoelang men er nog in zal slagen om de desastreuze gevolgen van deze enorme ramp voor de mensheid verborgen te houden, weten we niet. Vroeg of laat zal ook de massa ontwaken, maar tegen de tijd dat dit gebeurt, zijn waarschijnlijk alle wateren van deze planeet besmet met radioactief materiaal.
In dat kader krijgt de uitdrukking van Dr. Caldicott een nog meer sinistere klank: “tot het einde der tijden”. Misschien is dat wel dichterbij dan we denken.