Het afgelopen jaar stond in het teken van het ontdekken van steeds meer nieuwe planeten en het eindelijk toegeven dat onze zon een tweelingbroer of -zus heeft.

Dit alles vormt onderdeel van de conditionering van de bevolking om ze langzamerhand vertrouwd te maken met het feit dat we binnen niet al te lange tijd vreemde dingen aan de lucht kunnen zien.



Jarenlang zijn wij uitgemaakt voor gestoorde aluhoedjes omdat wij schreven over een onbekende planeet of planeten in ons zonnestelsel.

Over hoe NASA begin jaren tachtig bekendmaakte dat er inderdaad een vreemde indringer bestond in ons zonnestelsel en dat dit de reden was voor de verstoringen in de omloopbanen van de buitenste planeten van ons zonnestelsel. Hoe eigenlijk pal daarna alle informatie over de planeet Nibiru werd bestempeld als iets dat door gekke complotdenkers is bedacht en hoe vanaf dat moment overal ter wereld druk is begonnen met het bouwen van enorme ondergrondse steden.

Maar, omdat zowel de tekenen aan de hemel als ook op aarde steeds beter zichtbaar worden, is met ingang van vorig jaar de tijd gekomen dat de bevolking vertrouwd gemaakt moet worden met het feit dat er weleens onbekende planeten bij ons in de buurt kunnen zijn.

Zo werd vorig jaar de berichtgeving vooral gedomineerd door de ontdekking van een tot dan toe onbekende planeet.

Begin januari verschijnen er berichten over een onbekende Planet 9 in de mainstream-media:

Planeet negen (Engels: Planet Nine) is een veronderstelde grote planeet die zich in het buitenste gedeelte van het zonnestelsel - ver buiten de baan van Neptunus - zou bevinden.[3] Een hypothetische planeet zou de verklaring kunnen zijn voor het opmerkelijke gedrag dat een aantal Transneptunische objecten in het buitengebied van de Kuipergordel vertoont. Konstantin Batygin en Michael Brown, wetenschappers aan de Caltech Universiteit, kondigden op 20 januari 2016 hun ontdekking aan, die gebaseerd is op dynamische modellen, en niet op visuele waarnemingen.

Deze planeet zou er in de ruimte dan ongeveer als volgt uit zien:


planeet 9xxx

Deze Planet 9 moet niet worden verward met de planeet Nibiru. Er bestaat al snel de nodige verwarring met namen die worden gebruikt en planeten die worden bedoeld.

Deze verwarring ontstaat grotendeels omdat we niet praten over één enkele planeet, maar een soort mini-zonnestelsel, waarbij de kern wordt gevormd door de donkere zogenaamde binaire tweelingplaneet van onze zon. Dit is wat men nu in de mainstream-media noemt Planet 9.

Om die Planet 9 cirkelen een aantal andere planeten, waarvan Nibiru er één is.

Natuurlijk weten astronomen al veel langer van het bestaan van deze binaire tweelingplaneet van onze zon (Nemesis) en het bestaan van Nibiru.

Vanaf ongeveer midden jaren tachtig komt er geen enkele verdere informatie meer naar buiten over de toen al ontdekte planeet Nibiru. Eén van de redenen was dat de elite tijd nodig had om zich voor te bereidden en in alle rust kon gaan beginnen met het bouwen van enorme ondergrondse schuilplaatsen. Het laatste wat ze daarbij konden gebruiken, was een wereldbevolking die in paniek raakte vanwege de nadering van een onbekende planeet.

Dit feit heeft ook aan talloze astronomen het leven gekost, want de planeet Nibiru moest hoe dan ook een geheim blijven.

Nu begint dat geheim langzamerhand onmogelijk gehouden te kunnen worden omdat meer en meer mensen planeten aan de lucht waarnemen die er niet horen te zijn.

Volgens Nancy Lieder en de Zeta’s is de bekendmaking van Planet 9 onderdeel van de totale Disclosure betreffende Nibiru, die gefaseerd zal gebeuren en waarbij de “ontdekking” van Planet 9 de eerste is.

Wat er in feite gebeurt, is dat we weer teruggaan naar de situatie zoals die in 1983 was:


planeet 9xxx

Waar in 2016 het accent lag op het ontdekken van "een onbekende planeet", zo lag dat in 2017 op het "ontdekken" dat onze zon wel degelijk een tweelingbroer of -zus heeft, ook iets dat altijd systematisch naar het rijk der fabelen werd verwezen:

Misschien dat er niet alleen aan de hemel een extra lichtpuntje wordt ontdekt door veel mensen, maar hopelijk ook dat er bij hen eindelijk een lichtje gaat branden over hoe ze systematisch zijn voorgelogen en bedonderd de afgelopen veertig jaar.

Er wordt nu via de mainstream wetenschap met een hoop bombarie iets bekendgemaakt wat voor ons oud nieuws is, heel oud nieuws.


xxx

Bovenstaande is afkomstig van een website waar ze denken het allemaal te weten, Scientas, waar ze verder schrijven:

Maar hoe kan het dan dat onze zon alleen is? Simpel. Ook onze zon was ooit een dubbelster, maar is van zijn broertje gescheiden. “Wij stellen dat er inderdaad lang geleden een Nemesis (zie kader, red.) geweest moet zijn,” vertelt onderzoeker Steven Stahler.

Dan weten ze verder te vertellen dat astronomen meer dan 40 jaar geleden met het idee kwamen dat er een Nemesis zou bestaan, maar dat die nooit is gevonden. We praten dan volgens Scientas over de periode van ergens midden jaren zeventig.

In werkelijkheid is er al veel langer bekend dat onze zon een donkere tweelingster heeft. Dit nieuws werd al in 1940 bekendgemaakt door de Chileense astronoom Muñoz Ferrada zoals wij al schreven in een artikel van jaren geleden:

Het was het jaar na de beruchte aardbeving in Chili, 1940, dat Ferrada voor het eerst sprak over wat hij toen noemde “een komeet-planeet”. Volgens Ferrada was het een gigantische planeet die echter de ecliptische omloopbaan van een komeet volgt, vandaar de naam cometa-planeta op zijn Spaans. Wat heel bijzonder is, Ferrada zegt dat het een planeet met een staart is.

Deze planeet draait om een verre “zwarte zon”, wat een soort zusterplaneet van onze zon is en die zich op een afstand van 32 miljard kilometer bevindt.

Volgens de Scientas fabeltjeskrant kwamen zo’n veertig jaar geleden astronomen met het idee dat er een Nemesis zou moeten bestaan, maar dat die nooit werd gevonden.

Dat is een keiharde leugen.

Die astronomen kwamen niet zomaar met "het idee" van deze donkere ster met bijbehorende planeten. Deze werd in 1983 door de infrarood telescoop IRAS van NASA ontdekt, zoals te zien is in het volgende deel uit een artikel van januari vorig jaar:

De wereld heeft meestal een kort en vaak ook een nogal selectief geheugen. Zo kan het gebeuren dat alles en iedereen afgelopen week in staat van opwinding verkeerde vanwege de ontdekking of liever gezegd de berekening van een nieuwe planeet in ons zonnestelsel.

In 1983 verscheen het volgende artikel in The Washington Post:


nibiru artikel washington post

Het grote verschil met het verhaal van astronomen nu en het verhaal toen is dat het in 1983 wel degelijk werd waargenomen.

Wat niet in het gedrukte artikel stond, maar nog wel steeds online staat bij de Washington Post, is het volgende stukje:

The mystery body was seen twice by the infrared satellite as it scanned the northern sky from last January to November, when the satellite ran out of the supercold helium that allowed its telescope to see the coldest bodies in the heavens. The second observation took place six months after the first and suggested the mystery body had not moved from its spot in the sky near the western edge of the constellation Orion in that time.

Een observatie via een telescoop is een iets ander verhaal dan: astronomen kwamen met het idee.

Niets gebeurt bij toeval in onze maatschappij en beide zaken, de ontdekking van een nieuwe onbekende planeet en het feit dat onze zon een tweelingbroer of -zus heeft, zijn stappen die nu absoluut nodig zijn om een volkomen slapende bevolking nu toch langzamerhand een beetje wakker te schudden.

Maar, ook weer niet te veel, want diezelfde bevolking moet wel zo lang mogelijk gewoon blijven doorwerken en daarom moeten ze straks niet schrikken wanneer er prominent een tweede zon aan onze hemel prijkt.

De video hieronder gaat nog wat verder in op een aantal zaken zoals de overeenkomsten tussen wat er nu gebeurt en ook de eindtijd zoals die onder andere wordt beschreven in de bijbel. Hoe de aarde steeds langzamer gaat draaien en dat daardoor de verschillen tussen de seizoenen klaarblijkelijk minder worden.

Op de vraag wanneer dit minizonnestelsel dan de aarde zal passeren, kan niemand eigenlijk een zinnig antwoord geven. Het enige dat we met zekerheid weten, is dat allerlei natuurfenomenen maar ook gevoelens van mensen heftiger worden en dat eigenlijk ook voor het eerst, in 2017, verschillende waarnemingen zijn geweest met blote oog van een planeet naast/achter de zon.

In dat kader zal 2018 ook ongetwijfeld weer een rollercoaster jaar worden, waar de gebeurtenissen elkaar in sneltreinvaart zullen opvolgen.

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl