Nog steeds wordt het bestaan van de planeet Nibiru afgedaan als een sprookje en dat deze niet echt bestaat.

Echter, wetenschappelijk onderzoek toont aan dat het wel degelijk iedere 3.600 jaar raak is op aarde en dat we daar nu opnieuw mee te maken krijgen.



Wanneer informatie maar genoeg wordt onderdrukt, dan vergeet de mensheid op een gegeven moment dat het misschien toch nog allemaal iets anders in elkaar steekt dan dat de reguliere media ons voorspiegelen.

Vraag een doorsnee iemand uit die wereld naar de planeet Nibiru en ze zullen gegarandeerd naar hun voorhoofd wijzen en zeggen dat je ze compleet ziet vliegen, omdat duidelijk is dat die planeet niet bestaat. Het is een broodje aap verhaal, want ook NASA zegt dat

Hierna volgt een klein deel uit een eerder artikel om aan te tonen dat er een tijd was dat wetenschappers en andere onderzoekers er heel anders over dachten.

We leven in spannende tijden, waar steeds meer aanwijzingen boven water komen dat er zich wel degelijk een soort mini zonnestelsel in de buurt van onze zon bevindt, ondanks alle ontkenningen van NASA.

Wij zijn ook kort van geheugen, want iedereen is vergeten dat er de vorige eeuw meerdere gerespecteerde wetenschappers waren die ervan overtuigd waren dat de planeet Nibiru met haar metgezellen bestond en dat deze een vreemde ellipstische baan door ons zonnestelsel aflegt.

xxx

Twee wetenschappers die er als het ware uitspringen zijn de astronomen Muñoz Ferrada en Dr. Robert Harrington.

Wij hebben eerder uitgebreid geschreven over Ferrada, waaronder het volgende:

Bij ons in de Westerse wereld hebben waarschijnlijk maar weinig mensen gehoord van Carlos Muñoz Ferrada.

Hij was een Chileense astronoom die in 2001 op 92-jarige leeftijd is overleden en die misschien wel de belangrijkste aanwijzing ooit heeft gegeven voor het bestaan van de planeet Nibiru, of Hercolubus zoals deze soms ook wordt genoemd.

Ruim 43 jaar voordat de infrarode Iris telescoop van NASA in 1983 een onbekende planeet had ontdekt volgens een artikel in de Washington Post, sprak Ferrada hier al over. Dat is zefs ruim 36 jaar voordat in 1976 het beroemde boek van Zecharia Sitchin “De Twaalfde Planeet” verscheen.

Muñoz Ferrada werd beroemd in Chili toen hij op 19 januari 1939 een zware aardbeving voorspelde in zijn land voor 24 januari dat jaar. Op het moment dat hij de lezing gaf, geloofde geen mens in het publiek hem, maar toen op 24 januari 1939 Chili inderdaad werd getroffen door een zeer zware aardbeving die aan tienduizenden mensen het leven kostte, was het een ander verhaal.

De tweede wetenschapper die eruit springt is Dr. Robert Harrington, in de jaren tachtig en begin jaren negentig hoofdastronoom van de US Naval Observatory. Ook deze astronoom was ervan overtuigd dat er een onbekende planeet in ons zonnestelsel moest zijn, omdat dit de enige logische verklaring was voor de verstoringen van omloopbanen van planeten in de buitenste regionen van ons zonnestelsel.

Dr. Harrington stierf plotseling onder mysterieuze omstandigheden, net toen hij op punt stond om in Nieuw Zeeland opzienbarende ontdekkingen bekend te maken in 1993.

In 1991 vertrok Harrington voor NASA met een telescoop naar Nieuw Zeeland om van daaruit de naderende planeet Nibiru vast te leggen. Hij verbleef daar in totaal bijna twee jaar en alles wat hij aan beeldmateriaal produceerde werd doorgestuurd naar Washington. Volgens mensen die hem kenden stond Harrington in januari 1993 op het punt wereldkundig te maken wat hij had ontdekt.

Echter, hoewel Harrington tot dan toe niets gemankeerd had, werd bij hem een zeldzame vorm van slokdarmkanker geconstateerd en was hij vreemd genoeg binnen enkele dagen dood. Wat zijn de kansen dat een gezonde man die in Nieuw Zeeland fysiek vrij zwaar werk verrichtte, binnen enkele dagen overlijdt aan kanker? De vrouw van Harrington, Betty, is er heilig van overtuigd dat haar man werd vermoord. Direct na de dood van Harrington werd de telescoop snel weggehaald of zoals een collega het omschreef, "almost before he was cold".

Vanaf dat moment was het eigenlijk voorgoed over met de berichtgeving rond de planeet Nibiru, althans wat de officiële kanalen betreft.

In de volgende video die is opgenomen in 1990 zie je Dr. Harrington in gesprek met de bekende onderzoeker en auteur Zecharia Sitchin.


Onze columnist Evert Jan Poorterman is een fervent aanhanger van Secharia Sitchin en zijn theorieën over dit onderwerp zijn te lezen in de honderden artikelen die inmiddels van hem op deze website zijn verschenen.

Nu is er echter een uitgebreid artikel verschenen aan de hand van onderzoeker en auteur Pierre Lescaudron die stelt dat hij, gebaseerd op al zijn onderzoek de afgelopen jaren, zeker is van twee dingen.

Het eerste waar hij zeker van is, is dat er geen sprake is van een planeet.

Ook Lescaudron heeft het boek De Twaalfde Planeet van Sitchin gelezen en wat er bij hem niet in wil, is dat hier sprake is van een planeet. Met een elliptische omloopbaan zoals dit object klaarblijkelijk heeft, vertoont het alle eigenschappen van een komeet, want planeten bewegen zich niet op die manier door een zonnestelsel. Natuurlijk wordt er ook gezegd dat Nibiru geen planeet is, maar deel uitmaakt van een mini zonnestelsel bestaande uit een aantal planeten die op hun beurt weer draaien om de ster Nemesis en dat geheel beweegt zich dan weer door ons zonnestelsel. Evert Jan Poorterman echter houdt vast aan het feit dat Nibiru een ster is.

Voor Lescaudron is het desalniettemin zeker dat hier sprake is van een komeet-achtig object dat een aantal elektrische krachtlijnen doorkruist op haar weg door ons zonnestelsel. Hiermee komt hij dan ook meer in de richting van de theorie van Carloz Muñoz Ferrada zoals hierboven beschreven.

xxx

Het tweede waar Lescaudron zeker van is, is datde Soemeriërs uitgebreide kennis bezaten van astronomie en dat wanneer zij spreken over een cyclus van 3.600 jaar, ze dit niet uit hun duim zogen.

Uit eerder onderzoek van Lescaudron bleek dat de periode van zo'n 14,400 jaar geleden een heftige was op aarde. Er gebeurden allerlei zaken zoals een plotselinge daling van temperatuur en het uitsterven van een groot deel van de diersoorten op aarde.

De sterke daling van temperaturen werd veroorzaakt door aan abnormale hoeveelheid CO2, methaan, calcium en vooral zwavel. Een ander vreemd verschijnsel dat zich toen voor deed was een stijging van de zeespiegel met ongeveer 20 meter in een paar eeuwen tijd. Dit is merkwaardig, want het wijst op het smelten van ijs, terwijl er toch sprake was van aanzienlijke afkoeling door alle troep die er in de lucht zweefde en het zonlicht blokkeerde. 

Voor een deel kan die uitstoot in de lucht zijn veroorzaakt door heftige vulkaanuitbarstingen zoals wij die nu ook weer kennen, maar het kan ook worden veroorzaakt door de passage van een komeet-achtig object.

Lescaudron was al uitgekomen op die periode van 14.400 jaar geleden voordat hij zich verdiepte in de theorie van Sitchin en wat hem opviel was dat dit getal een veelvoud is van 3.600 (4 maal). Hij vond dit dermate frappant dat hij ook de tussenliggende periodes ging onderzoeken.

Tot zijn verbazing deden zich dezelfde verschijnselen voor als hierboven omschreven zo'n 3.600 jaar geleden, we komen dan uit op zo'n 1.600 jaar voor Christus. Bovendien is voor deze periode vrij nauwkeurig vast te stellen dat dit een tijd was van heftige vulkaanuitbarstingen. Ook weten we uit de Chinese geschiedschrijving dat er zich rond die tijd opvallend veel kometen en vuurbollen in de lucht voor deden. Opvallend is dat de Chinezen niet spreken van drie dagen duisternis, maar van drie dagen dikke mist. Volgens Lescaudron is er voldoende bewijs voorhanden om de gebeurtenissen in die tijd te beschrijven als een komeet gerelateerde gebeurtenis.

Om een lang verhaal enigszins beperkt te houden: Ook 7.200 en 10.800 jaar geleden deden zich vergelijkbare gebeurtenissen voor en ook deze zijn volgens Lescaudron te herleiden naar een komeet gerelateerde gebeurtenis.

Het is een zeer uitgebreid artikel waarin Lescaudron dit alles beschrijft, onderbouwd met allerlei wetenschappelijk bewijs en statistieken en/of grafieken.

Zijn eindconclusie is dat er iedere 3.600 jaar absoluut een interactie plaatsvindt tussen een komeet en de aarde en dat dit tot behoorlijk dramatische gevolgen kan leiden.

Wanneer deze theorie inderdaad klopt, dan is nu ongeveer het moment aangebroken waarop dit fenomeen zich gaat herhalen en als een teken dat dit steeds dichterbij komt, noemt Lescaudron de nogal spectaculaire toename van het aantal vuurbollen in de lucht.

Op het volgende plaatje zie je die spectaculaire toename van het aantal vuurbollen zoals waargenomen door de American Meteor Society in de periode 2011 tot en met oktober dit jaar.

xxx

Wie denkt dat kometen helemaal geen kwaad kunnen, raden wij aan het hiernavolgende deel te lezen uit een eerder artikel dat gaat over de theorie van wat men noemt "the electric universe".

Veel zal afhangen van of de oude bestaande theorieën dat een komeet niets anders is dan een vieze ijsklomp, kloppen. Is dat inderdaad het geval dan zal het een spectaculaire vertoning aan de hemel worden, maar daar houdt het dan ook mee op.

ison

Echter, als de theorie van “the electric universe” correct is dan zou deze komeet voor heel onaangename verassingen op aarde kunnen zorgen.

Waar het op neerkomt is dat het zonnestelsel een ingewikkeld web van elektrische velden genereert waarvan de zon de belangrijkste dynamo is in het systeem. Terwijl sommige wetenschappers en onderzoekers het bewijs voor een elektrisch universum beginnen te onderkennen, blijven de grootste promoters van dit concept de wetenschappers achter de website thunderbolts.info.

Zoals Mel Acheson vertelt, “De ontdekking dat het “gas en stof” (nog een vaak herhaald en foutieve gedachte) waaruit hemellichamen zouden bestaan in feite plasma is, geeft een aantal recht toe recht aan antwoorden voor deze “totaal onverwachte” structuren. Elektrische stromingen in plasma hebben de neiging om filamenten te vormen. Deze hebben de neiging zich te verdikken tot kabels of buizen en kunnen elektriciteit over grote afstanden “versturen”.

Binnen de grootschalige filamenten kunnen weer kleinschaligere worden opgewekt, wat weer leidt tot een hiërarchie van gekoppelde circuits die “power” (energie) kunnen leveren aan (hemel)lichamen. Fluctuaties in de verschillende eigenschappen van de filamenten (dichtheid, temperatuur, ionisatie en dergelijken) kunnen instabiliteit veroorzaken en allerlei vreemde effecten.

De straling veroorzaakt door deze instabiliteit kan groter zijn dan de energie die lokaal beschikbaar is, waardoor astronomen soms verbaasd uitroepen: “Er is veel meer materiaal van die ster geworpen dan wij verwacht hadden”. Het elektrische universum is een intrigerend concept en er bestaat veel ondersteunend bewijs voor. Alhoewel het niet alle interacties tussen planeten en sterren verklaard, doet het dat wel voor heel veel. Terwijl verder onderzoek naar deze theorie gaande is en men tests uitvoert die moeten aantonen dat de zon elektrisch is en er via magnetische velden een interactie bestaat met planeten en kometen, raast C/2012S1 verder richting zon.

De wetenschappers van thunderbolts.info hebben een nieuwe documentaire gemaakt, waar zij het volgende over zeggen:

"Wij geloven dat een kritische beschouwing van de bestaande theorie over kometen een belangrijke invloed kan hebben op het menselijk begrip van deze uitzonderlijke hemellichamen. Het kan veel verder gaan dan alleen maar de wetenschap over kometen, het kan een herbezinning veroorzaken over de zon, de planetaire geschiedenis en nog veel meer.

Wij leven in een elektrisch universum en het eigenzinnig gedrag van kometen biedt een uniek inzicht in de rol van geladen deeltjes en geëlektrificeerd plasma door de hele kosmos. Wij vragen hulp door te vragen aan andere geleerden en invloedrijke centra om de feitelijke inhoud van deze film te bestuderen. Gedurende de eerstvolgende 60 tot 90 dagen zullen wij alle kritische opmerkingen overwegen, voordat we overgaan tot het editen van de definitieve versie. Wij zijn ervan overtuigd dat essentiële feiten die nu worden bevestigd door vooraanstaande onderzoekers er zorg voor zullen dragen dat wetenschappelijke instituten niet nog langer vast zullen houden aan theorieën die al veel te lang werden uitgeroepen tot gevestigde wetenschap".

Degene die eigenlijk aan de wieg stond van de “the electric universe” theorie is de wetenschapper James Mc Canney. Deze astrofysicus is er ook heilig van overtuigd dat er inderdaad een mini zonnestelsel bestaat waarvan de onbekende planeet Nibiru deel uit maakt.

Hij verwacht dat we het nodige spektakel zullen krijgen aan het eind van dit jaar omdat er een unieke uitlijning is van een aantal planeten met de komeet ISON. Hierdoor zullen we misschien wel letterlijk gigantisch vuurwerk tussen deze hemellichamen zien, met de aarde precies in het midden.

Tel daarbij op dat op dat moment het zonnemaximum in de huidige zonnecyclus is bereikt en daarmee alle ingrediënten aanwezig zijn om mee te maken wat volgens McCanney onze voorvaderen ook zagen. Iets wat zij noemden “De Rode Hand van de Dood” en die kwam vlak voor de grote overgang.


En tenslotte nog een tip die we van een lezer ontvingen (dank!):

Beste mensen: Leest openbaring 8, verzen 8-11. Dat is excact wat er plm. 3.500 jaar geleden gebeurd is en zeer binnenkort weer gebeurt. En de oorzaak is van de rode aarde in Afrika , Australië en de rest van de wereld. Leest ook het hele boek Openbaring, dat binnenkort zijn letterlijke vervulling beleeft.
Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl