Democratie is de ergste vorm van regering, zei Winston Churchill eens, met uitzondering van elke andere vorm van regering. Alle vormen van regering zijn even slecht, maar democratie lijkt de beste optie bij gebrek aan beter.

Democratie werkt niet, zo blijkt. Moeten we de politici en corporaties de schuld geven? Mensen stemmen in feite zelf op de professionele leugenaars, toch?

Uiteindelijk gaat het democratische proces enkel om wie het snelste wint aan populariteit. De kiezers steunen onherroepelijk de wetgevers die op dit ogenblik de beste plannen hebben, ongeacht de gevolgen voor de lange termijn. Stemmen is met andere woorden een wedstrijd gebaseerd op de korte termijn. Niet geheel verrassend stemmen kiezers op de persoon die op dit moment het meeste te bieden heeft.

Het is cruciaal om dit simpele economische feit te erkennen: Geen regering kan iets aan een persoon aanbieden zonder het eerst van een ander te nemen. Dus hoe meer bevoegdheden en voordelen een regering biedt, hoe meer het van anderen in beslag moet nemen om aan de beloften te kunnen voldoen.

Hierdoor ontstaat een neerwaartse spiraal van toenemende schuld. Vroeg of laat raakt het geld van de regering, wat van anderen wordt geleend, een keer op.

Maar dat maakt geen einde aan het stemgedrag. Politiek leiders worden tegen elkaar opgezet en uiteindelijk gaat het erom wie het beste leugens kan vertellen. Een partij die stelt dat het land diep in de schulden zit krijgt minder stemmen dan een kandidaat die van mening is dat er niets aan de hand is en dat iedereen erop vooruit gaat.

De juiste aanpak is impopulair

Moeilijke beslissingen zijn per definitie impopulaire beslissingen. Moeten we minder consumeren? Moeten rijke corporaties meebetalen? Hogere belastingen? In een open democratie worden impopulaire besluiten vrijwel nooit gesteund door de meerderheid van de kiezers. Dat komt omdat de meeste mensen egoïstisch zijn. Ze maken zich veel meer zorgen om hun eigen opbrengsten dan de toekomst van hun kinderen of kleinkinderen. De kiezers stemmen daarom vaak voor hun eigen belangen dan voor die van het land of de Aarde als geheel.

Te veel mensen hebben hun hand in de koektrommel. Te veel kiezers zijn afhankelijk van de regering voor inkomen en veel te veel rijke corporaties zijn geheel afhankelijk van de regering voor het behoud van hun monopolie en hun subsidies. Big Pharma zou bijvoorbeeld zo’n 90 procent inkrimpen wanneer de overheid de industrie niet langer zou ondersteunen.

Wellicht zou een slimme bevolking helpen. Dit blijkt in de realiteit vaak niet het geval. Veel mensen begrijpen niet hoe een nationale schuld werkt of willen het niet begrijpen. Het zijn de consumenten van de korte termijn want zo zijn ze getraind. Zo denken ze. Zo berekenen ze. En zo stemmen ze.

Je zou de bevolking kunnen leren over vrijheid, fiscale verantwoordelijkheid en het belang van de lange termijn, maar dat zou een culturele verschuiving betekenen waar tenminste twee generaties voor nodig zijn. Mensen willen alleen maar meer en ze willen het nu. Je kunt die manier van denken niet in één dag veranderen.

Het eindresultaat is ineenstorting

De mainstream korte termijn denkers begrijpen het niet. De reden waarom zij het niet begrijpen is omdat zij het probleem zijn. Zij stemmen zonder te denken op professionele leugenaars in plaats van mensen die problemen oplossen. John F. Kennedy was wellicht de laatste Amerikaanse president die probeerde de waarheid te vertellen maar ze schoten hem dood omdat hij te veel vragen stelde over de Federal Reserve en andere onderwerpen.

Verkiezingen zijn nu komedies, het zijn niet eens meer reality shows. En de mainstream media vertolken de rol van komedie nieuwsbron van de komedies op televisie. Wat de mainstream media publiceren over gezondheid, de economie of wereldnieuws bevat vrijwel geen feiten meer. Ze nemen de gefabriceerde stukken en officiële misleidingen over die ontworpen zijn om de kiezers te amuseren terwijl mensen achter de schermen de economie plunderen voordat het systeem ineenstort.

Lessen om te leren

De ineenstorting is al in gang gezet. Het grotere plaatje is dat het experiment van democratie is mislukt. Het is nog niet voor iedereen duidelijk omdat slechts weinigen lange termijn denkers zijn. Democratie werkt niet wanneer je kiezers korte termijn denkers zijn die niet kunnen rekenen en die alleen geïnteresseerd zijn in hoeveel ze zelf hebben.

Wanneer het systeem ineenstort vragen de geschokte en verbijsterde mensen zich af: “Hoe kon dit gebeuren? Alles ging toch zo goed...” Maar het ging niet goed. Het meeste was een grote leugen, maar leugens kunnen niet altijd blijven bestaan.

Het is nu zaak te wachten tot het systeem implodeert om vervolgens een betere oplossing te bedenken voor de bevolking en een collectieve toekomst te creëren.

Wellicht is het tijd om af te stappen van het idee dat kiezers stemmen op ‘volksvertegenwoordigers’ en dat wordt gekozen voor soevereine burgers die op een geheel andere manier denken. Wie zegt dat we een overheid nodig hebben? Zouden we niet veel vrijer, gezonder, rijker en blijer zijn wanneer we geen regering zouden hebben?

Bron: Naturalnews.com

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl