Transhumanisten geloven dat de tijd is gekomen voor de mens om controle te nemen over zijn eigen evolutie.
Zij zijn ervan overtuigd dat we de nieuwste technologieën kunnen gebruiken om de “fouten” in het menselijk ras te herstellen en daarmee uiteindelijk afscheid kunnen nemen van ziekte, armoede en oorlog.
Zou jij graag het gezichtsvermogen van een adelaar willen hebben? Zou jij graag binnen enkele minuten een complete bibliotheek in je hersenen willen kunnen downloaden? Zou jij niet graag al die genetische ziektes in je familie kwijt willen raken? Zou jij niet graag 500 jaar of langer willen leven?
Transhumanisten beloven dat al deze dingen binnen niet al te lange tijd mogelijk zullen zijn, als we bereid zijn om een aantal nieuwe opties te omarmen. Zij voorzien een toekomst waarbij er bij ons allemaal een serie kleine nanobots rondlopen die allen zijn verbonden met internet en waarbij wij allemaal tot op een bepaalde hoogte genetisch zijn gemanipuleerd.
Het gaat al zover dat een prominente transhumanist heeft verklaard dat hij denkt dat uiteindelijk ieder mens ontworpen zal worden op een computer. Uiteindelijk is het doel om een sterk verbeterde versie van het menselijk ras te produceren die een nieuwe gouden eeuw voor de planeet zal inluiden.
Op welk punt echter houden wij op mens te zijn als we onszelf gaan verbinden met dieren, machines en vreemde nieuwe technologieën?
En als het gat over vreemde technologieën dan is dat niet overdreven. Navogende is wat een transhumanist zegt over wat de toekomst voor ons betekent:
“Net zoals met alle radicale sociale bewegingen zal er weerstand optreden. Transhumanisten zijn tenslotte geïnteresseerd in een aantal bizarre dingen: het uploaden van hersenen, het oneindig leven door levensverlengende wetenschap, jezelf biohacken om cyborg lichaamsonderdelen te installeren en het creëren van kunstmatige intelligentie.”
Nog niet zolang geleden waren de enigen die over cyborgs spraken de science fiction fanaten. Vandaag de dag sprekenechter de transhumanisten erover dat wij cyborgs worden alsof het al een vaststaand feit is. Het klinkt alsof we in deze zaak helemaal niets in te brengen hebben.
Wanneer je een aantal recente berichten leest dan lijkt het daar ook wel op. Zoals een bericht op Vice waarin melding wordt gemaakt van het feit dat de volgende stap is dat er hersenimplantaten gebruikt zullen worden. Kleine computerchips die direct in de hersenen zelf worden ingebracht. Tot nu toe zijn deze chips alleen gebruikt bij patiënten die lijden aan Parkinson’s en andere neurologische condities zoals Alzheimer.
Wetenschappers spelen nu met hersenimplantaten met meer fysieke doeleinden zoals het controleren van kunstledematen en het terugbrengen van bepaalde motorieke functies in verlamde ratten.
Zij zeggen wel dat dit nog in de kinderschoenen staat. Binnen niet al te lange tijd zullen deze chips worden ingebracht bij gezonde mensen en verbonden worden met internet.
Het Amerikaanse leger is via Darpa al druk doende met het ontwikkelen van chips die kunnen worden ingebracht bij soldaten zodat deze, wanneer ze ziek of gewond zijn, ter plekke kunnen herstellen van allerlei condities variërend van geestelijke problemen tot reuma.
Uiteraard vinden de wetenschappers die al deze nieuwe technologieën uitvinden dat ze fantastische dingen doen voor de mensheid. In veel gevallen is dat ook zo, maar waar ligt het punt waarop we de gevarenzone binnengaan?
Een onlangs gehouden onderzoek onder professionals in de leeftijd van 18 tot 50 jaar wees uit dat een kwart van hen graag hun hersenen direct met het internet zouden willen verbinden.
Ondertussen gaat de wetenschap verder met het vermengen van mensen met dieren. Er worden genetische gemodificeerde koeien gemaakt met menselijk DNA, we laten menselijke levers groeien in ratten en we experimenteren met mens-muis hybriden met eng grote breinen.
Wanneer we dit soort combinaties creëren, wat maken we dan eigenlijk? Zijn het dieren? Zijn het mensen?
En waar trekken we de grens? Zullen we op een dag wezens hebben die door de stad lopen, die 50 procent menselijk zijn en 50 menselijk dierlijk?
Hoe zit het met hen die geen onderdeel willen vormen van dit soort toekomst?
Zal er ruimte zijn voor mensen die niet genetisch gemodificeerd willen worden en niet gemengd worden met dieren en technologie.
Of wordt het een kwestie van overheden die deze technieken zullen omarmen en mensen dwingen bepaalde genetische “tekortkomingen” te overwinnen door het verplicht laten implanteren van chips? Iets wat er bijvoorbeeld voor kan zorgen dat je autoriteit niet langer in twijfel trekt.
Sommige transhumanisten zijn van mening dat diegenen die zich niet zullen aanpassen, zullen uitsterven, simpelweg omdat ze niet in staat zullen zijn om te overleven in de nieuwe wereld die zich aftekent.
Andere transhumanisten geloven dat om een gelukkige wereld te creëren zonder ziekte, armoede en oorlog, het nodig is om de “inferieure” mensen te “verwijderen”.
Waar alle transhumanisten het in ieder geval over eens zijn, is dat de toekomst hen toebehoort en niet ons.
Is dat waar? Staat de mensheid op de drempel van een grote stap vooruit of zullen deze nieuwe technieken de deuren openen naar een “grote duisternis”?
Bron: