Duitse wetenschappers hebben een apparaat ontwikkeld dat je een bepaalde richting op laat gaan zonder dat je er zelf iets van merkt.
Dit wordt uiteraard gebracht als goed nieuws voor verdwaalde oudjes, maar in de handen van overheden wordt dit een machtig wapen.
Duitse wetenschappers hebben een apparaat ontwikkeld waarvan ze zeggen dat het mensen zal helpen met navigeren door onbekend terrein zonder de noodzaak om iedere keer op een kaart te kijken. Dit gebeurt door het stimuleren van hun spieren waardoor ze van richting veranderen zonder dat ze zich daar zelf van bewust zijn.
Dit geactiveerde navigatiesysteem dat ook wel Human SatNav wordt genoemd, is ontwikkeld door wetenschappers van de universiteiten van Hannover, Stuttgart en München. Het wordt omschreven in een document dat is vrijgegeven op een mens-computer conferentie (CHI 2015) in Seoel in Zuid Korea.
Volgens de ontwikkelaars voorziet dit systeem in een bepaald activatiesignaal waardoor de gebruiker ervan gevrijwaard is zelf na te hoeven denken. Ze hebben geen zorgen omtrent hun eigen navigatie.
“Wanneer ik Google Maps gebruik om ergens naartoe te navigeren dan haal ik ieder moment mijn mobiel tevoorschijn om dit te controleren”, zegt onderzoeker Max Pfeiffer. Dit element willen we uit het navigatieproces halen door alleen maar te zeggen: Ga erheen en je eindigt op die plek.
De onderzoekers stellen een scala aan mogelijkheden voor omtrent manieren waarop dit apparaat gebruikt kan worden. Zoals het helpen met navigeren van toeristen zonder dat ze worden afgeleid door bezienswaardige objecten of voor het leiden van brandweerlieden door brandende gebouwen. Het zou mensen kunnen helpen die elkaar voor het eerst ontmoeten op een publieke plek of het zou gekoppeld kunnen worden aan datingsites, waar vreemdelingen elkaar ook voor het eerst ontmoeten.
Pfeiffer noemt nog een aantal voorbeelden: “Stel je voor dat bezoekers in een sportstadium of een theater op deze manier naar hun plaatsen worden geleid. Het kan oudere mensen die letterlijk de weg kwijt zijn weer helpen om thuis te komen”.
“Zo kan men bijvoorbeeld lange afstandslopers op verschillende dagen langs verschillende paden laten lopen, waardoor de sport gevariëerder en plezieriger wordt”, zei Pfeiffer. ”Nieuwe varianten van teamsport kunnen op deze manier worden bedacht, waarbij de coach de bewegingen van het team kan beïnvloeden”.
Op dit moment bestaat de Human SatNav alleen als een prototype. Het is onlangs getest op 18 mensen van leeftijden tussen de 18 en 27 jaar. Er was een voor de test draagbare versie van het apparaat bevestigd aan het been van de deelnemer, zodat het kleine elektronische stroomstootjes kon afgeven en hierdoor de spier kon stimuleren die de binnenkant van de knie verbindt met de bovenkant van het dijbeen. Het systeem werd gecontroleerd via een Bluetooth mobiele telefoon. De onderzoekers hopen dat in de nabije toekomst het apparaat direct gekoppeld kan worden aan een GPS navigatiesysteem.
Wanneer het is geactiveerd is de elektrische stroomstoot bedoeld als een voorzichtig rukje naar of links of rechts, afhankelijk welke kant de deelnemer op moet. Volgens de onderzoekers is die stroomstoot zo klein dat je er nauwelijks iets van merkt.
Echter de deelnemers aan het onderzoek meldden dat de verandering in richting in feite gebeurde zonder dat ze zich ervan bewust waren wat ze deden. Sommigen meldden een soort kietelen. De deelnemers werden met succes door een park gestuurd dat vol lag met obstakels, een oneffen grondoppervlak, zonder dat ze ook maar één keer naar beneden hoefden te kijken.
Sommigen kwamen met bezwaren aangaande de gevaarlijke effecten die geassociëerd worden met het opgeven van de eigen navigatiecontrole aan een ander of een door computersoftware gestuurd iets. Zo kan het apparaat iemand bewust door een grote plas laten lopen of op iemand stappen die op de grond ligt.
Het apparaat scheen ook niet te werken voor alle 18 deelnemers. “Voor sommigen had het heel weinig of geen effect op de richting waarin ze liepen”, schreven de onderzoekers. De reden dat het niet voor allen even goed werkte, kan te maken hebben met de manier waarop het apparaat aan het lichaam was bevestigd of één of meerdere andere nog onbekende oorzaken.
Uiteraard wordt op de conferentie in Seoel alleen gewezen op de positieve mogelijkheden van een dergelijk apparaat. Waar met geen woord over wordt gerept is dat een dergelijk middel in handen van overheden een machtig wapen zou zijn om mensenmassa’s te beheersen.
We praten hier natuurlijk nog over een ruw prototype. Als de ontwikkeling daarvan eenmaal verdergaat, zullen ongetwijfeld ook overheden op de stoep staan met een verzoek tot produktie van voor hen bruikbare versies van dit apparaat.
Dat zal dan écht niet gebruikt worden om te zorgen dat verwarde oude mensen weer veilig thuis komen. Wél om grote protesterende massa’s die bijvoorbeeld richting centrum van een grote stad gaan, om te buigen en ervoor zorgen dat ze letterlijk en zonder dat ze het zelf merken met een kluitje in het riet worden gestuurd.
Bron:
The Watchers Adorraeli