Anunnaki, ònze Goden - deel 308 - Veel schrijven, nooit antwoord...

Dit is een reeks artikelen waarin Evert Jan Poorterman ons meeneemt op een fascinerende ontdekkingsreis.

Over de komst van een ster en vooral zijn bewoners die al sinds 445.000 jaren álles, maar dan ook écht alles op onze planeet bepalen.




Ik wind me nog wel eens op...

en dan klim ik in de pen en schrijf ik een e-mail/brief naar een redactie. Ditmaal naar de redactie van AstroBlogs (Arie Nouwen en Olaf van Kooten, 14 september 2013, 00:44 uur). Dat is een ‘blog’ van en voor geïnteresseerden in astronomie. Het zijn bijna ‘wetenschappers’ en zo gedragen ze zich ook! Ze zetten zich af tegen in hun ogen ‘nieuwe lezers die een kritisch woord hebben op... en over...’ en kapselen die meteen in zoals een Spin een Vlieg in het web vangt en omwind met spinrag. Levend gevangen en levend geketend... als smakelijk hapje voor later. De ‘nieuwelingen’ zijn geen smakelijk hapje voor de redactie van AstroBlogs, maar worden wel ingekapseld en monddood gemaakt... en min-of-meer van de blog verdreven! In een reactie aan hen, stuurde ik ook een e-mail/brief mee, gericht aan een ‘wetenschapsjournalist’ van De Stentor.

evert jan poorterman niburu.co
Hier gaan heel serieuze mannen achter schuil... en die houden niet van aannames, gedaan door amateurs/leken (die zij zelf ook zijn), maar aannames van wetenschapsjournalisten en echte wetenschappers, mogen natuurlijk wel! Dus omhoog likken en naar omlaag trappen is hun credo, ook al zijn het je eigen soortgenoten...

Reactie op uw artikel...

Geachte redactie/Ralf Vandebergh,

DE MAAN IS OOK EEN BEETJE AARDE
(de Stentor van zaterdag 22 juni 2013 – Spectrum/Wetenschap)

Ik heb al vaker gereageerd op de artikelen van wetenschapsjournalist Servé Vaessen, maar die gaf geen sjoege tot nu toe. Hoewel ik me voel als een bokser die zich sufslaat op de zandzak en moe en bezweet neerzit, terwijl de zandzak nabungelt, bleef ik me positief opstellen in de hoop dat Sergé Vaessen iets meepikte van hetgeen ik schreef. Nu zie ik een eerste? artikel van uw hand en neem ik aan dat Sergé Vaessen op vakantie is of dat u zijn opvolger bent. Mogelijk en hopelijk ook bent u beter aanspreekbaar dan uw voorganger. De bekendste wetenschapsjournalist op uw terrein is natuurlijk de arrogante bal Govert Schilling. Hij gaf (ergens in 1999/2000) een lezing in de Openbare Bibliotheek in Apeldoorn en na afloop vroeg ik hem of hij bekend was met het fenomeen PlanetX. Dat was hij niet, althans in zoverre, dat hij er wel van gehoord had maar deze in zijn opinie niet bestond. Allemaal lariekoek. Hij kwam net van een internationaal Congres over Sterrenkunde in de Verenigde Staten van Amerika en daar had hij er ook niets over gehoord; ook niet in de wandelgangen!

evert jan poorterman niburu.co

Ik bekijk meestal zijn TV-programma’s en hij lijkt me geen onaardige vent, maar wel een ietwat naïeve vent...

Schilling wil niks weten over die vermeende planeet, die overigens een ster is! Hij schreef er echter wel een boek over; ‘De jacht op PlaneetX’ (uitgegeven in 2007 door Fontaine Uitgevers). In dat boek besteedt hij slechts de pagina’s 102-105 en 107 aan de Amerikaanse onderzoeker Zecharia Sitchin en de zelfde pagina’s + pagina 108 ook aan het fenomeen Nibiroe (Nibiru). Zecharia Sitchin kwam in 1976, nà zeven-en-twintig jaren van onderzoek, transcriberen, vergelijken en vertalen, uit met zijn boek; ‘The Twelfth Planet’. Het werd een bestseller in Amerika (omdat dit boek op de fondsenlijst van een verzendhuis werd geplaatst). Schilling moet niets hebben van Sitchin en diens volgers, die allemaal in complottheorieëen geloven en er alles bijslepen om het bestaan van Nibiru geloofwaardig te maken. Hij mag van mij in al zijn onnozelheid deze gedachten koesteren, maar er zo geringschattend over de schrijven vind ik niet zo fideel. In uw artikel, gebaseerd op de bevindingen van astronomen neem ik aan, kom ik toch wel vreemde zaken tegen. Die bevindingen zijn niet altijd wetenschappelijk onderbouwd, bemeten en becijferd. De bevindingen zijn ook vaak aannames.

Onze Maan zou eerder uit ‘aards’ materiaal gevormd zijn in plaats van materiaal uit de planeet Theia. Dat leek onwaarschijnlijk want de ‘aarde’ draaide in het begin van haar bestaan veel te langzaam om haar as (om na de botsing voldoende materiaal weg te kunnen slingeren). Dat is dus een aanname en geen wetenschappelijk verantwoord onderzoeksresultaat. Ik ga er van uit dat onze planeet roteerde, maar ook dat deze amper of niet roteerde. Ook het samenklonteren van ‘brokstukken’ tot één bol lijkt me niet zo aannemelijk. De genoemde ‘wetenschappers’ fantaseren er dapper op los, maar het hele en enige echte scheppingsverhaal van ons zonnestelsel is terug te vinden in het Enoema Elisj (Enuma Elish). Dat is een epos op zes kleitabletten, abusievelijk vertaald tot de zes ‘scheppingsdagen’ van de HEERE GOD. Ik wil graag mijn inzichten met u delen betreffende het jaar, de maanden, weken en dagen, de uren, minuten en seconden alsook het ontstaan van ons stelsel, zoals de Soemeriërs en Sitchin ons dat aanreiken, aangevuld met mijn inzichten, deels gebaseerd op mijn taalontdekking in 1999. Hier gaat’ie dan!

evert jan poorterman niburu.co

De meeste planeetdeskundigen denken dat de Maan ontstaan is toen in het vroege zonnestelsel een planeet zo groot als Mars - de hypothetische planeet genaamd Theia - tegen Gaia/Terra botste en uit het weggeslingerde materiaal de maan ontstond. Probleem van dat model is dat de Maan voor het grootste gedeelte zou moeten bestaan uit materiaal van de impactor, van Theia dus. Maar wat heeft het onderzoek opgeleverd van de maanstenen die met de Apollo-missies terug werden gebracht: dat de samenstelling van de Maan op die van de aarde lijkt. Japanse onderzoekers komen nu met een nieuw model en dat zou een oplossing voor dit probleem brengen. In het model van Shun-ichiro Karato (et al) gaan ze er niet van uit, zoals eerder werd gedacht, dat Gaia/Terra en Theia ten tijde van de botsing beiden een vaste gestolde korst hadden, maar dat de proto-Gaia/Terra nog een oceaan van magma aan de buitenkant had. Theia daarentegen was wel al gestold.

HET ONTSTAAN - Zoals vele zonnestelsels heeft de onze ook twee sterren. Onze ster de Zon is een vaste ster, een starre ster zeg maar en de tweede ster, de tweede zo(o)n is een beweeglijke ster. Dat is hij al sinds zijn komst 4,1 miljard jaren geleden. Volgens de oude Soemeriërs was er eerst de Zon (door hen Apsoe genoemd - AP.SU en ook AB.SU>, wat mij juister lijkt... wat vertaald werd als de afgrond/diepte en bekend als de Abyss - allemaal lulkoek natuurlijk. AB SU> betekent letterlijk; ‘aanbedene-suiden’, ofwel de Zon wordt door de bewoners van de tweede ster aanbeden. Hij is voor hen ver weg, in het zuiden - vanuit hun standpunt en positie - en hij is het huis van evenwicht. De Zon houdt ons stelsel in balans... US BA), uit haar werden Moemoe (Mercurius) en Tiamat geboren. Daar opvolgend werden de planeten Venus en Mars geboren (Lahamoe en Lahmoe), daarna de reuzenplaneten...

Jupiter (Kishar) en Saturnus (Anshar) en uit de laatste werden ook Urnanus (Anoe) en Neptunus (Ea) geboren. Als een soort kettingreactie. Pluto was er toen nog niet. Ons zonnestelsel was toen af... of niet?! Nee! Er moest nog iets gebeuren en dat is ‘actie en reactie’, ofwel het HeelAl (ook bekend als Universum en Kosmos en minder als Alhimheid of Pi) is gebaat bij ongelukken en botsingen. Toen ogenschijnlijk ons stelsel gereed was, kwam er uit de buitenruimte een op ramkoers geraakte vuurbrakende jonge ster in onze richting. Zijn baan werd door de aantrekking van onze ster de Zon afgebogen en zo koerste hij naar het centrum van ons stelsel. Tijdens het passeren van Neptunus en Uranus kwamen uit zijn binnenste vier satelieten en toen hij de reuzenplaneten Saturnus en Jupiter voorbijging, werden nog eens drie satellieten geboren (in de bijbel is sprake van zes – die engelen worden genoemd).

evert jan poorterman niburu.co

evert jan poorterman niburu.co

evert jan poorterman niburu.co

Soemerisch rolzegel maakte deze afdruk in klei... met naar zeggen van Zecharia Sitchin linksboven een voorstelling van ons zonnestelsel, met... één planeet meer dan wij nu kennen en hebben.

Zijn opponent is de planeet Tiamat. Zij maakt ook satellieten of ‘monsters’ aan en Kingoe (KIN GU> = kind van de Stier) is de grootste. Dan naderen de twee opponenten elkaar met hun legers... en slaan twee van de ‘engelen’ in in de zachte buik van Tiamat. Zij doden haar onmiddellijk. Alle levens-essentie, voor zover aanwezig, wordt levenloos en gedood. Tollend en aangeslagen blijft Tiamat achter. Groggy en wankelend vervolgt zij haar baan. Al haar ‘monsters’ zijn verslagen en werden de losgeslagen kometen van ons zonnestelsel. Tot op de dag van vandaag. Bij de tweede ontmoeting (kennelijk was de jonge ster een blijvertje...) was het de ster zelf die Tiamat uitschakelde. Hij ‘spleet haar als een mossel’, zeggen de oude Soemerische teksten. Eén helft werd verbrijzeld en vormde uiteindelijk de astroïdengordel. De andere helft werd door een derde ‘engel’ weggeketst naar een nieuwe baan om de Zon.

Dit is feitelijk de ‘schepping van Hemel en Aarde’. Twee posities of banen om de Zon. De overgebleven helft van Tiamat werd weggeketst naar een baan tussen Venus en Mars in. De ‘engel’ God’s viel mee naar ‘aarde’ lezen we in de bijbel. Dit was de strijd van Lucifer en God. God is de naam van de jonge ster en Lucifer werd de naam van de overgebleven helft van Tiamat, nu ten onrechte ‘aarde’ genoemd. Want aarde is de baan om de Zon en niet de naam van onze planeet. Wij werden door de Soemeriërs Ki genoemd (de weggekiepte planeet) en door de oude Grieken Gaia (= chaos – klopt wij komen voort uit chaos, hemelstrijd/botsing). Tiamat werd door de ster ‘afgestreken’ als een lucifer. Eén helft werd afgestreken en de rest werd onze planeet. De overgebeleven helft trok weer samen tot een mooie ronde planeet. Delen van de oud korst vormen de continenten en zodoende passen die stukken zo mooi in elkaar. Tijdens het samentrekken en rondworden werd het restant van de oude korst uiteengetrokken en ontstonden de losse continenten.

evert jan poorterman niburu.co

evert jan poorterman niburu.co

Nibiru is de naam van een fictieve planeet die tot ons zonnestelsel zou behoren, maar slechts eenmaal om de 3600 jaar ons zonnestelsel effectief betreedt en doorkruist. De theorie werd verzonnen door pseudowetenschapper Zecharia Sitchin, en de planeet wordt vaak ook geassocieerd met Planeet X in tal van complot-theorieën. Het concept van ‘Planeet X’ bestaat al sinds het einde van de 19e eeuw, toen wetenschappers theorieseerden dat er een nog niet ontdekte planeet zou bestaan die zich voorbij Neptunus bevond. Op dat moment werd Pluto er (nog) niet bijgerekend als planeet, dus zou Planeet X in feite de negende planeet geweest zijn en niet de tiende. De X stond aanvankelijk dus niet voor het Romeinse cijfer 10, zoals dit veel later wel het geval zou zijn (van Hoaxwiki).

evert jan poorterman niburu.co

Overgebleven restant van de planeet Tiamat die als een ‘Mossel werd gespleten’ en door een derde Engel God’s werd weg geketst naar een nieuwe baan om de Zon. Lucifer viel ‘naar aarde’ en kreeg een nieuwe baan tussen de planeten Venus en Mars! Lucifer nam in haar val ‘een Engel God’s mee’... Aarde is dus de naam van de baan om de Zon en NIET van de planeet waarop wij wonen. Dat moet Lucifer zijn en dat mag Gaia zijn en/of Terra... een naam die verwijst naar de rode kleur van de planeet Tiamat en de oude rode korst die op alle continenten van onze planeet nog te vinden is!

evert jan poorterman niburu.co

evert jan poorterman niburu.co

Terracotta... de roestrode kleur van veel delen van de oude korst van de planeet Tiamat. Nu planeet Lucifer...

Lucifer in mijn ontdekte oertaal Kwando wordt LU KI PE HE RE>, met de betekenis; ‘dienstbaar-kieper-persen-heftig-regelmaat’, ofwel Tiamat/Lucifer was dienstbaar (ondergeschikt) aan de kieper (degene die Tiamat halveerde en wegketste), de perser, de hevige en regelmatige perser (want hij zou terugkomen en voor eeuwig blijven). Het was dus niet Lucifer die opklom naar de troon van God, zoals de bijbel ons wil wijsmaken, nee het was de jonge vuurbrakende ster die opklom naar de troon van de leidende planeet in ons stelsel; Tiamat. Hij ging de confrontatie met haar aan, onttroonde haar door haar leiderschap af te nemen, halveerde haar en ketste de overgebleven helft weg. Vanaf dat moment ontstond op de beide lichamen leven. Evolutie ving aan op de ster met zijn vier planeten (engelen) en op Gaia/Ki met zijn vaste begeleider KIN GU (onze Maan)... want de Maan ging met ons mee toen we weggeketst werden. Maan in oertaal wordt MA AN>, met de betekenis; ‘maat-hemel’, ofwel zijn maat…

zijn formaat werd in de Hemel bepaald. Dat was toen hij uit de buik van Tiamat kwam. Hij is dus ook ons ‘Hemelmaatje’… Omgekeerd is het NA AM betekent; ‘daag-garant-lichaam’, ofwel zijn kansen een planeet te worden met levensverwachtingen waren verkeken… E AG GUD, met de betekenis; ‘stier-uitdraven’, ofwel ‘wilde stier’ en ook ‘aanstormende stier’ of losgeslagen stier. Aangezien in vele talen letters inwisselbaar zijn zoals de L en de R (denk aan de Chinees met zijn L voor de R - ‘asseblief 1 Spa lood’...). Zo schijnt er een meer te zijn Indonesië met de naam Lago Bilu... en als ik de L richting B verschuif staat er Bliu (blauw) en zo gaat het met de letters V en B. Zitten naast elkaar op het QWERTY-toetsenbord! en leiden tot verschillen in uitspraak en taal. Denk aan ons woord ‘leven’, dat de Duitsers schrijven als ‘leben’. Dat zijn gewoon tikfouten op het toetsenbord, want de typewriter en het toetsenbord zijn ‘anunnaki-uitvindingen’...

Zo zijn meer letters inwisselbaar. Ook de G en de K en zo is GU> (goe - stier) ook KU (koe - rund). Dus één van de vele vele namen van deze tweede ster is GUD/GOD omdat hij de kenmerken krijgt van een wilde losgeslagen stier... als hij ons zonnestelsel binnenkomt. De aantrekking van de andere planeten en die van de Zon, de zogenaamde ‘gravitatiekrachten’, mede veroorzaakt doordat de tweede ster met de wijzers van de klok mee om de Zon draait en wij - alle andere planeten - tegen de wijzers van de klok indraaien. Het veroorzaakt ook geweldige ontladingen zodat GOD in de Hemel tiert, loeit, bromt en dondert. Vooral de uitwisseling met Jupiter zorgt voor geweldige bliksems en donders. Jupiter/Wodan staat ook bekend om zijn bliksems en donders en wetenschappelijk onderzoek wees uit dat de donders en bliksems op Jupiter duizenden malen krachtiger zijn dan die op onze planeet. Als de tweede ster in de astroïdengordel verschijnt (de Hemel) zullen we hier dus de enorme ontladingen kunnen horen, ondanks de 300 miljoen kilometer afstand!

Deze GUD is dus de Vader, de Heer der Hemelen, de Hemelse Vader, de schepper van ‘Hemel en Aarde’, maar niet de schepper van het Universum. Wel van ons kleine universum; ons eigen zonnestelseltje. GUD/GOD is dus een regionaal fenomeen en een kleine ster. Een reizende ster ook... en hij doet over één volle ronde om de Zon dan ook maar liefst 3600 jaren. Wij worden niet oud genoeg zijn laatste voorbijgang te herinneren en de machthebbers hebben er alles aan gedaan de sporen uit te wissen. Momenteel komt hij er aan, na een afwezigheid van 3600 jaren. Vandaar de grote veranderingen op onze planeet; het omslaan van het weer/klimaat, de steeds toenemende natuurrampen enzovoorts. GUD die ook Jezus is, werd geboren in de Krabnevel in de Orion-Nevel in het Orion-sterrenstelsel. Dat vinden we terug in het verhaal van de geboorte van Jezus. Zou die al hebben geleefd dan was het onmogelijk dat hij in een tochtige krakkemikkige stal geboren werd… want zijn ouders Jozef en Maria waren Essenen.

Essenen waren ontwikkelde mensen die samen een ‘broederschap’ vormden. Jozef was geen timmerman, maar een ambachtsman. Een opgeleide vakkundige man, maar we mogen ‘ambachtsman’ ook zien als lid en deelgenoot van een organisatie (Essenen) te vergelijken met de Rosenkruisers en de Vrijmetselaars. Waar komt het verhaal van Jezus’ geboorte dan vandaan?! Uit de sterrenkunde! Teken op een leeg vel bovenaan in het midden een ster (de ster van Bethlehem) en eronder twee sterren en uit elkaar. Je hebt nu een driehoek. Daaronder drie sterren verdeeld over de breedte van het vel (de drie Koningen) en helemaal onderaan twee sterren en uit elkaar (de herders). Je hebt nu een gestyleerde tekening gemaakt van het Orion-sterrenstelsel met de ster van Bethlehem, Jozef en Maria, de drie Koningen en de twee herders. Hun herdershond (ster Sirius) kan er niet op. Onder de drie Koningen bevindt zich de kribbe met kindeke Jezus. In het echt bevindt zich daar de Orion-Nevel, de ‘kraamkamer van jonge sterren’.

Nou het lijkt me duidelijk; het hele Jezus/God/Vader/Zoon-verhaal is gewoon sterrenkunde en vertelt het verhaal van de geboorte van een jonge ster, die uiteindelijk deel wordt van ons zonnestelsel. En van die ster of van één der planeten komen de mythologische en bijbelse goden (de goden uit de ‘antieke’ oudheid). Alle oude volken, alle oude culturen en samenlevingen wisten van het bestaan van deze tweede ster en ook van het bestaan van de ‘goden’. Wezens van een andere planeet uit ons eigen... euh nee uit een ander zonnestelsel - dat op zijn beurt weer deel uitmaakt van ons zonnestelsel. Een mini-stelsel in een stelsel is het eigenlijk. De naam Jezus wordt in Kwando, de door mij (her)ontdekte oertaal SHE ZU US> ofwel; ‘gerstezaadje-zoekt-huis’, in andere woorden ‘zaadje zoekt huis’ een plek om vruchtbaar te worden. Kindeke Jezus zoekt (op ramkoers door de ruimte) een plek om te wortelen en leven te schenken en dat gebeurde ook; in ons stelsel. Planeet Gaia werd levensvatbaar en evolutie ving aan... en ook op de ster of op zijn planeten ving het leven aan.

Amerikaanse onderzoekers kwamen tot de ontdekking dat onze planeet eerst ‘levenloos’ was en er toen opeens leven aanving. Zij stellen dat de eerste 600 miljoen jaren hier alles rustig en kalm was. Aangezien onze planeet geschat wordt op een ouderdom van 4,7 miljard jaren kunnen we stellen dat de ‘botsing’ plaatsvond rond 4,1 miljard jaren geleden. Omgekeerd wordt Jezus dan SU U ZET E H(A) ES/SE in oertaal betekent ‘stralen’ en ook glimmen, glanzen, fonkelen en schitteren en vinden we terug in het Engelse ‘radiant’. Omgekeerd wordt het AR<, met de betekenis; 'rood', bloed, arbeiden, inspannen, blozen en roestrood of 'arranje' (oranje - denk aan ranja-limondade)... want deze tweede ster is een rode dwergster. Hij is even roestrood als Mars (omdat Mars bestoven is met rood stof van de botsing en de latere passages van de tweede ster...). Dat oranjerode stof vinden we ook in de atmosfeer van Jupiter; alleen Jupiter is zo groot dat je het amper ziet. Elke 3600 jaren bij het verschijnen van de tweede ster in de astroïdengordel kunnen we bij ongunstige constellatie last krijgen van meteorietenregens en rood stof in de atmosfeer.

Denk aan het verhaal van Mozes en de Exodus - de eerste 'plaag' van Egypteland was, dat de wateren rood en bitter werden'... en de naam van de Rode Zee is echt niet zomaar gekozen! Er is veel te vertellen over deze ster en als de arrogante Schilling nou eens de moeite nam Sitchin's boeken beter te lezen en vooral te begrijpen, zou hij zich heel anders uitlaten. Het is een domme vlerk, met een grote bek en een klein verstand. Jammer altijd dat dergelijke publieke figuren de trend zetten en overal opduiken. Maar ja de drollen komen altijd bovendrijven nietwaar?! De beschrijvingen van de oude Soemeriërs zijn ons aangereikt door de archeologen en de assyriologen of soemeriologen, de kenners van het 'spijkerschrift' van de kleitabletten. Daar zitten net zulke hotemetoten tussen als bij de astronomen, dus kijken zij anders dan amateurs of leken zoals Sitchin en ik dat doen. Sitchin kwam tot andere vertalingen, maar wordt verguisd door de 'echte' kenners. Nogal wiedes; de assyriologen/soemeriologen keken er 80 jaren overheen en Sitchin kwam met andere vertalingen…

zoals ik in 1999 kwam met de bewering dat de teksten op de kleitabletten in steno zijn geschreven (kan er meer informatie op uiteraard!) en dat de Soemerische taal verwant is aan het Nederlands! Hebben ze 140 jaren overheen gekeken. Het is ook niet leuk dat als je gestudeerd hebt en meent veel te weten, dat een knul uit Brummen beweert dat het Nederlands de oudste taal van de mensheid is... en afkomstig is van de 'goden'. Zowel Zecharia Sitchin als ik zitten op het goede spoor en we trekken ons niks aan van brulboeien als Schilling, hoewel het wel frusterend is dat zo veel domheid de kans krijgt zich te ventileren terwijl de mensen die werkelijk wat kunnen en weten, geen kans maken… en daarmee de mensheid in onwetendheid houden. Dat is niet onze keus, maar wel die van de machthebbers (mag niet geloven in complottheorieën). Zij houden het systeem in tact middels de Universitaire bolwerken, hun professoren, doctoren en navolgers als Schilling. Ralf Vandenbergh ik hoop dat ik u heb kunnen raken en interesseren voor Zecharia Sitchin. Doe er uw voordeel mee zou ik zeggen (eerste boek is het beste).

DE TELLING – Vóór de zondvloed (ergens tussen 8.887 en 8.864 jaren voor de jaartelling) draaide onze planeet exact in 360 dagen om de Zon. Het jaar kende 12 maanden van 30 dagen en elke maand had 5 weken van 6 dagen en het jaar had dus 60 weken. Nà de zondvloed hingen wij op de kop en scheef en was ook de afstand tot de Zon verandert of… week de rotatiesnelheid af van eerder. Zodoende moesten de 'goden' nieuwe berekeningen maken. Het was de godheid Toth die op een jaar uitkwam van 52 weken van elk 7 dagen. De mensheid, slaven van de goden, kregen die dag er helemaal gratis en voor niks bij! Ze hoefden zelfs die dag niet te werken! maar moesten die dag wel god(en) danken en eren. Toth kon alleen door 52 weken van 7 dagen in te stellen het dichts komen bij het jaar van 365,25 dagen per jaar. Toth was/is ook de man van het getal 52; van het kaartspel van 52 kaarten, als bouwer van de Grote Piramide met zijn hellingsvlakken van 51/52 graden en van het metaal Tellurium met atoomgetal 52... en als herberekenaar van de tijd – zie de Maya-kalender. In een Nibiru-jaar zitten exact 3600 Gaia-jaren.

Dat is 3600 x 365,25 = 1314900 dagen. Vóór de zondvloed telden we 360 dagen in een jaar, dus; 3600 360 = 1296000 dagen in een jaar. Verschil is 1314900 - 1296000 = 18900 dagen... gedeeld door 365,25 is dat 51,75 jaren en gedeeld door 360 is dat 52,5 jaren, afgerond op 52… Die Maya's waren geen dommerikken en zij wisten dat onze planeet en afwijking vertoond van afgerond 52 jaren tenopzichte van de tijd van vóór de vloed en er na! Zo deelden de goden ook het jaar, de maanden, weken en dagen in en zelfs de uren, minuten en seconden. Allemaal afgestemd op hun ster, die de slinger is van het 'uurwerk' dat wij ons zonnestelsel noemen! Kijken we naar de rotatietijd van de planeet Jupiter, dan weten we dat zijn omloop 11,86 'aarde'jaren is. Even rekenen; 11,86 x 365,25 = 4331.865 : 360 = 12.032958 ofwel afgerond 12 jaren. Alle planeten in ons stelsel zijn deel van de 'klok' en zullen bij zuivere herberekening op heel andere 'omloopwaarden' uitkomen. Die zijn zuiver te noemen.

Met vriendelijke groet,

Evert Jan Poorterman

Delen tekst zijn uit de Statenvertaling van het Nederlands Bijbelgenootschap Haarlem - 1987 (350 jaren Statenvertaling 1637-1987). Ik dank Carolus Verhulst; oprichter van Uitgeverij Mirananda te Wassenaar, voor het uitgeven van Sitchin's boek en voor zijn bijdrage als vertaler van de tekst, mijn ouders, mijn gidsen en onderzoekers en schrijvers als Immanuel Velikovsky, Erich von Däniken, Robert Charroux, Zecharia Sitchin, Alan Alford, Ernst Gideon, Iman Wilkes (1936-2018), de schrijvers danwel samenstellers van het Oera Linda Boek en tal van andere pioniers zoals Jan van Gorp (Iohannes Goropius Becanus, geboren te Hilvarenbeek, 1518-1572), Simon Stevin van Bruggen (Brugge, 1548-1620), Berend Willem Hietbrink (Maastricht 1943-...), Hylke Welling (1930-2020), Michel de Nostradame (St. Rémy, 1503-1566), Pieter van der Meer en Alex Onbekend en Ansi mijn mentor en taalmeester en anderen die mij inspireerden...

Voor vragen en/of suggesties kun je Evert Jan rechtstreeks mailen op evertjan(apestaart)niburu.co

Voor een overzicht van alle artikelen in deze serie, klik hier

EVERT JAN POORTERMAN/NIBURU.CO
Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl