Wormgaten. Ga één van deze tunnels binnen door de ruimtetijd en enkele ogenblikken later ben je bij Pluto of wellicht in het Andromedastelsel op miljoenen lichtjaren hier vandaan.
Een team van Duitse en Griekse natuurkundigen heeft nu aangetoond dat je wormgaten kunt bouwen zonder dat je daar materie voor nodig hebt. Ze kunnen uit het niets worden geopend.
Dat brengt de ontdekking van een wormgat in de ruimte een stuk dichterbij. Beschavingen die veel verder zijn dan de onze reizen mogelijk al door galactische systemen van wormgaten. Uiteindelijk leren we ze ook zelf te gebruiken als poorten naar andere universa.
Einstein-Rosen brug
Een wormgat, ook bekend als een Einstein-Rosen brug, is een korte weg in het universum om sneller naar een ander punt in de ruimte te reizen dan je normaal zou doen met de snelheid van het licht.
In 1955 toonde de Amerikaanse natuurkundige John Wheeler aan dat het mogelijk is om twee gebieden in ons universum met elkaar te verbinden wat intergalactisch reizen een stuk sneller zou maken.
Instabiel
Het probleem met de wormgaten van Wheeler en Einstein is dat ze instabiel zijn. Stuur een enkele foton door het wormgat en er ontstaat gelijk een waarnemingshorizon waardoor het gat dichtklapt.
Kip Thorne van CalTech kwam in 1987 op verzoek van de Amerikaanse astronoom Carl Sagan met een model voor een stabiel wormgat. Het bleek dat de mond van een wormgat kon worden opengehouden door materiaal met een negatieve energie. Dergelijk materiaal werkt afstotend waardoor de mond van het wormgat fysiek wordt open gedrukt.
Hogere dimensies
Burkhard Kleihaus en zijn collega’s Jutta Kunz van de Universiteit van Oldenburg in Duitsland en Panagiota Kanti van de Universiteit van Ioannina in Griekenland hebben wormgaten verkend met behulp van de vijfdimensionale Einstein-Gauss-Bonnet-theorie.
Als extra dimensies of hogere dimensies op compacte wijze over elkaar zijn gelegd wordt duidelijk waarom we ze niet allemaal direct kunnen waarnemen. Kleihaus en zijn collega’s hebben ontdekt dat je geen materiaal met een negatieve energie nodig hebt om een wormgat te openen. Je hebt zelfs helemaal geen materie nodig.
Het team van Kleihaus ziet wormgaten als een manier om twee gebieden in verschillende universa met elkaar te verbinden. Met de opkomst van de snaartheorie speculeren theoretici dat ons universum met haar drie dimensies van ruimte een 3-braan is die in de hogerdimensionale ruimte zweeft. Er kunnen volgens hen ook universa zijn met vier, vijf of meer branen.
Intergalactische metro
Kleihaus is met zijn team zo ver dat fotonen en subatomische deeltjes gemakkelijk door wormgaten kunnen reizen. Om een mens heelhuids door een wormgat te krijgen moet de mond echter licht gebogen en tientallen of honderden lichtjaren in doorsnee zijn. Dat maakt dergelijke wormgaten met telescopen relatief gemakkelijk te vangen.
Kleihaus en zijn collega’s willen nu de mogelijkheden onderzoeken om verschillende delen van ons universum middels wormgaten met elkaar te verbinden. Wellicht bestaat er op dit ogenblik wel een intergalactische metro die de Melkweg verbindt met Andromeda, de Grote Magelhaense Wolk of de Draaikolknevel.
Bron: Newscientist.com
Gerelateerd: