Waarom is het zo belangrijk wat anderen over ons denken?

 bang voor wat anderen denken Vanaf ons prille begin maken wij ons druk over wat onze soortgenoten van ons denken.

Dit omdat we vanaf een vroege leeftijd worden geïndoctrineerd dat wij ons moeten voegen, erbij moeten horen en bovenal gehoorzamen.



Het volgende kwamen we tegen op het Telegram kanaal van een dame die Laura Aboli heet.

Zij schrijft daar het volgende:

De grootste gevangenis waarin wij leven is de angst over wat anderen over ons denken.

De vraag is, waarom is dat zo? Waarom hechten wij zoveel waarde aan wat andere over ons denken? Dit gaat zelfs zover dat wij niet bereid zijn om zelf te denken en te doen wat we willen.

Vanaf dat we een jaar of drie/vier zijn gaan we naar school en wat leren wij daar vanaf de allereerste dag? We leren hoe wij ons moeten voegen, erbij horen, volgen en vooral gehoorzamen.

Voordat we zelfs maar een kans hebben gehad om in vrijheid te bedenken wie wij eigenlijk zijn, worden we in het gezelschap van anderen geplaatst en constant met hen vergeleken.

Als we opgroeien, moeten en willen wij erbij horen, waardoor onze onze persoonlijkheid zich ontwikkeld als een mengsel van wie wij zijn met wat anderen van ons hebben gemaakt of willen dat wij zijn of van ons verwachten te zijn.

Door de druk van soortgenoten en indoctrinatie, wordt onze essentie bedolven door zoveel lagen dat wij er niet achter komen wie wij zijn.

Maar, iedereen om ons heen schijnt van ons te houden omdat wij zijn geworden tot wat we zijn gemaakt, dus waarom zouden we ons druk maken?

Wij zijn opgegroeid met het krijgen van complimenten voor het volgen van de normen en regels. We krijgen schouderklopjes voor het meedoen en gehoorzamen. We meten onszelf met onze soortgenoten, die op hun beurt dezelfde behandeling hebben ondergaan als wij. En zolang je je maar aan de sociale regels houdt is het leven goed, toch?

Het is veilig en wij zijn vanaf kind verslaafd geraakt aan die veiligheid, want iedere keer als we zeiden wat we werkelijk dachten of dingen anders wilden doen, kregen we problemen.

In een wereld waar ego nog steeds de drijvende kracht is achter de meeste van onze besluiten en acties, is het gecomplimenteerd worden, het applaus, de acceptatie en de lof van anderen meer belangrijk geworden dan wie wij werkelijk zijn.

De meeste mensen weten eigenlijk helemaal niet wie ze zijn want ze zijn het resultaat geworden van het systeem en ze beseffen dat niet eens. Dat is de psychologische gevangenis die ze voor ons hebben gebouwd. Dat is de matrix.

Ik heb vaak gezegd dat hoe het zoeken van de wereld waarin je leeft je uiteindelijk naar de waarheid zal leiden van wie je zelf bent.

Als je je begint met dingen af te vragen, te twijfelen, te vragen, te kijken en te zoeken, dan begin je ook in te zien dat er lagen van deceptie rondom je leven zijn geweven. Hierdoor zal je op een gegeven moment ook erkennen dat er lagen van decepties binnen in jezelf zijn ontstaan.

Het is tijd om die lagen weg te pellen. Het is tijd om uit die gemeenschapscomfortzone te stappen, de zone die de werkelijk jou heeft verborgen en gevangengehouden.

Je mond open durven doen en te zeggen wat je denkt zonder angst te hebben over wat anderen daar van vinden is niets anders dan dat jij de sleutel tot de kooi in handen hebt en eruit kunt stappen.

Vrijheid is niet iets wat anderen jou toekennen, vrijheid is iets waar je mee geboren bent, maar wat je hebt weg gegeven en dus kan ook alleen jij die vrijheid terug halen.

Zeg wat je denkt, ontdek wie je bent en dat gewoon durven zijn, zijn de eerste stappen naar je vrijheid.
Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl