Je mag het eigenlijk niet zeggen in dit land, maar feit is dat de machthebbers een enorm voordeel behalen uit de dood van Anne Faber.
De bevolking schreeuwt om maatregelen en wat een "toeval" dat de Eerste Kamer in januari gaat beslissen over de wet die verplichte zorg regelt.
De zaak Anne Faber blijft de gemoederen bezighouden en wel omdat bepaalde partijen hier heel veel voordeel uit zullen halen. Qui bono.
Partijen die bijvoorbeeld absoluut willen dat de nieuwe wet voor de verplichte geestelijke gezondheidszorg in januari van aankomend jaar door de Eerste Kamer wordt aangenomen. Dat dit eraan zat te komen schreven wij al eerder.
De partijen die de nieuwe wet graag doorgang zien vinden, hebben er veel belang bij dat er grote onrust ontstaat in de maatschappij, dat de bevolking doodsbang is voor loslopende gestoorden en dat nu natúúrlijk die nieuwe wet moeten worden aangenomen. En ieder lid van de Eerste Kamer die tegen durft te stemmen zal een enorme volkswoede over zich afroepen.
Ongeacht wat je verder vindt van de bizarre moordzaak van Anne Faber zijn dat de gevolgen:
Zo is er nu te lezen:
De petitie die is gestart na de dood van Anne Faber (25) uit Utrecht is in een week tijd ruim 400.000 keer getekend. In de petitie wordt een onderzoek naar het „falend rechtssysteem in de zaak van verdachte Michael P.” geëist. Vorige week vrijdagavond stond de teller nog op ruim 258.000.
„Wij roepen hen die verantwoordelijk zijn, onder anderen het ministerie van Veiligheid en Justitie, ter verantwoording en eisen een verklaring”, staat in de petitie. „Tevens eisen wij een onderzoek naar kliniek Aventurijn Forensische Psychiatrie Altrecht en willen een verslag van de werkwijze en het beleid binnen de kliniek.”
De verplichte geestelijke gezondheidszorg en vooral de verplichte dwangverpleging/behandeling is een heet hangijzer:
Blok stelde het „onwenselijk” te vinden als daders geen tbs krijgen doordat zij weigeren mee te werken aan onderzoek naar hun psyche. Er was al een wet in de maak die dit moet helpen voorkomen. De Eerste Kamer kijkt begin 2018 naar dat wetsvoorstel, aldus Blok.
Wat een onvoorstelbaar groot "toeval".
De moord op Anne Faber en de volksoproer waarbij wordt geschreeuwd om verplichte behandeling wordt toevallig geregeld in een nieuwe wet die klaarligt en die toevallig in januari de ultieme goedkeuring kan krijgen door de Eerste Kamer.
Deze wet die zal worden goedgekeurd volgens het principe problem-reaction-solution, zal onze maatschappij voorgoed veranderen op een wijze zoals bijvoorbeeld 9/11 dat ook deed.
De elite heeft haar feestje met Anne Faber en haar dood wordt gelijk ook gebruikt om een soort volksoproer te ontketenen door als schuldige een gevaarlijke psychopaat aan te wijzen. Dat is het probleem. De reactie is voorspelbaar en komt dan ook vanuit het volk dat massaal een petitie ondertekent om dit voor eens en voor altijd goed te regelen. De oplossing ligt allang klaar en deze gebeurtenis was het laatste zetje dat nodig was om de publieke opinie zodanig om te buigen dat geen enkel Eerste Kamerlid die nog langer carrière wil maken het in zijn of haar hoofd haalt om het nieuwe wetsvoorstel niet goed te keuren.
Wat wordt er zoal geregeld in die nieuwe wet die toevallig in januari de ultieme goedkeuring kan krijgen:
De Wet verplichte GGZ maakt verplichte behandeling van mensen met ernstige psychische problemen mogelijk. Momenteel is slechts gedwongen opname mogelijk. Deze gedwongen behandeling kan ook – anders dan nu het geval is – bij de cliënt thuis plaatsvinden. De Wet verplichte GGZ maakt het ook mogelijk mensen met psychische problemen al in een eerder stadium gedwongen te behandelen. Zo krijgen zij eerder en beter de zorg die ze nodig hebben. Nu moet nog gewacht worden tot het gevaar zo ernstig is dat het alleen door gedwongen opname weggenomen kan worden. Hierdoor blijven mensen vaak te lang verstoken van zorg.De Wet verplichte GGZ maakt hier een einde aan. Ook kan in crisissituaties gestart worden met behandelen voordat een maatregel is afgegeven. De nieuwe Wet verplichte GGZ verbetert de mogelijkheid om zorg op maat te bieden. Hierdoor draagt deze wet ook bij aan de ondersteuning van personen die verward gedrag vertonen. Cruciaal in het wetsvoorstel is de betere samenwerking tussen de GGZ, hulpverleners, gemeenten, politie en Openbaar Ministerie. Ook belangrijk is de sterkere rol voor de familie, zo worden zij betrokken bij het opstellen van het zorgplan.
Nieuwe dwangopname en dwangbehandeling wet: van BOPZ naar WVGGZ
Met de wijziging van het wetsvoorstel krijgt naast de geneesheer-directeur ook het Openbaar Ministerie een centrale rol in het proces voor de verlening van gedwongen zorg. In het verzoek aan de rechter bundelt de officier alle relevante informatie, bijvoorbeeld over de zorg die nodig is, over de naasten en familie of een eventueel strafrechtelijk verleden. Deze wijziging maakt het mogelijk dat relevante informatie beter gedeeld kan worden tussen partijen, zoals zorgverleners, gemeente of politie en justitie. De wijziging zorgt ook voor een betere aansluiting met de Wet zorg en dwang en met de Wet forensische zorg. …”Met de huidige BOPZ wet kunnen mensen alleen verplicht worden opgenomen, maar niet verplicht worden behandeld. Dit verandert in de nieuwe wet en men kan zelfs met die behandeling beginnen voordat er een rechter aan te pas komt.
Het wordt allemaal verpakt in mooie en geruststellende woorden, maar wat het betekent in de praktijk is dat wanneer je bijvoorbeeld de classificatie hebt gekregen zoals Maud Oortwijn, PGE (Potentieel Gevaarlijke Eenling), ze jou op ieder gewenst moment van de straat kunnen plukken en zonder dat er een rechter aan te pas komt kunnen beginnen met "behandelen".
Wat kan die verplichte zorg zoal inhouden:
'Onvrijwillige zorg' is zorg waartegen de cliënt of zijn vertegenwoordiger zich verzet en die bestaat uit:
- het toedienen van vocht, voeding en medicatie en medische controles/handelingen;
- beperken van de bewegingsvrijheid;
- insluiten;
- toezicht houden op de cliënt;
- onderzoek aan de kleding of het lichaam;
- onderzoek van de woon- of verblijfsruimte op middelen die het gedrag beïnvloeden en op gevaarlijke voorwerpen;
- controleren op de aanwezigheid van middelen die het gedrag beïnvloeden;
- beperkingen in de vrijheid om het eigen leven in te richten, waardoor de cliënt iets moet doen of nalaten (inclusief het gebruik van communicatiemiddelen);
- beperkingen in het recht op het ontvangen van bezoek.
Het bovenstaande is het ultieme wat je een ander mens kun aandoen. Het ontnemen van iedere vrijheid, zowel van lichaam als geest, verpakt in het woord "zorg". Iemand opsluiten en geestelijk kapotmaken door het toedienen van chemische psychotrope "medicijnen" wordt niet geclassificeerd als marteling en een ultieme schending van de mensenrechten, want we noemen het zorg.