Waar je ook kijkt, overal zie je slachtoffers van de overheid en dat noemen ze dan een democratie. Of je nu kijkt naar de Groningers, de boeren of de toeslagenouders, allen zijn ze slachtoffer van de staat en er zullen nog veel meer volgen.
Het gebeurt nooit van de ene op de andere dag. Het is een proces dat heel geleidelijk verloopt, een proces waarbij de overheid steeds meer macht naar zich toetrekt en steeds minder doet wat de burgers willen.
In de gedrukte Telegraaf van vandaag staat een klein artikel met de kop: Groningers ziek van overheid.
Het volgende is in dat artikel de conclusie na de eerste dag van de openbare verhoren van de parlementaire enquêtecommissie aardgaswinning Groningen.
De overheid wordt diep gewantrouwd, speelde volgens gedupeerden een kwalijke rol bij de afhandeling van schadegevallen en maakte Groningers letterlijk ziek.
Precies dezelfde conclusie kan je trekken bij de slachtoffers van de toeslagenaffaire. Deze zouden snel worden geholpen, maar het omgekeerde is waar. Mensen die jarenlang letterlijk kapot zijn gemaakt door de dienst, komen opnieuw in een oeverloos traject terecht.
Wij weten uit eerste hand dat in sommige gevallen mensen nu nog slechter af zijn dan voordat ze ‘hulp’ kregen aangeboden. Ook weten we dat er binnen het team dat de afhandeling moet doen sommigen letterlijk doodziek zijn over de besluiten die hogere machten nemen over de dossiers.
De boeren tellen niet meer mee, want er zijn grotere belangen in het spel en dus maakt de overheid hen vakkundig kapot. De eerste boer is al het slachtoffer geworden van de onteigening door de staat.
De eerste landonteigening sinds de aangekondigde stikstofplannen van de overheid lijkt een feit te worden. Rechtbank Den Haag heeft op 17 juni in een rechtszaak aangespannen door melkveehouder Gert Hogendoorn tegen gemeente Krimpenerwaard, hem in het ongelijk gesteld. Hij wordt gedwongen zijn land te verkopen om plaats te maken voor natuurgebied.
Dan zien we verder dingen zoals het feit dat de staat jarenlang bewust de zorg heeft afgeschaald en dringende boodschappen van het RIVM heeft genegeerd waardoor de coronamaatregelen in het leven geroepen konden worden.
Het is keer op keer hetzelfde verhaal. Burgers die strijden tegen een onzichtbare, ongrijpbare macht die hen in naam van de democratie kapot maakt.
In een normale democratie kiezen de burgers mensen die hen vertegenwoordigen om als staat, als overheid een aantal zaken voor hen te regelen. Zaken die in het belang zijn de mensen die hen hebben gekozen.
In werkelijkheid stemmen mensen niet op volksvertegenwoordigers, maar op politieke partijen. Partijen die onderdeel vormen van kartels die worden aangestuurd en gecontroleerd door buitenlandse entiteiten.
Zo wordt geclaimd dat het volk bepaalde besluiten heeft genomen, hetgeen een pertinente leugen is.
Wij hebben al meerdere keren uitgelegd hoe het mogelijk is dat het WEF kan bepalen welke wetten er wel of niet in ons land worden aangenomen.
Nu gaan de boeren terecht massaal protesteren tegen het feit dat ze kapot worden gemaakt door de overheid. Het is voor hen duidelijk dat er een andere agenda moet zijn, want een boer net over de grens in Duitsland heeft geen enkel probleem.
Natuurlijk hebben ze helemaal gelijk en speelt er een andere agenda. De boer moet verdwijnen uit de nieuwe geplande megastad en moet in het kader van het Kalergiplan plaatsmaken voor woonkazernes.
En dan, als bij toverslag verschijnt er een nieuwe politieke partij die precies is wat de boeren zoeken.
Net zoals er de vorige eeuw een door de vrijmetselaars opgerichte politieke partij verscheen toen de arbeiders zich begonnen te roeren.
Pas, als er een eind wordt gemaakt aan het systeem van politieke partijen zal er eindelijk iets veranderen. Gebeurt dat niet dan loopt het volk van de ene naar de andere politieke vangnet partij en kan het monster staat ongehinderd verder gaan met het verwoesten van levens.