Dat overheden burgers bespioneren wordt altijd uitgelegd als iets dat goed is voor de samenleving, zoals het bestrijden van misdaad.De resultaten van die spionageactiviteiten worden bewaard in enorme databases waarvan de meesten geen flauw benul hebben dat die bestaan.
In een normale wereld zou er een kleine overheid bestaan die volledig ten dienste zou staan van de burgers.
Een soort faciliterende club die de wensen van de burgers ten uitvoer zou brengen en de bevolking steunen waar nodig.
Bij ons zijn overheden inmiddels veranderd in buitenlandse entiteiten. Het is niet meer onze overheid die bepaalt wat er gebeurt. Dit wordt gedaan door partijen in het buitenland en bovendien partijen die niet door ons zijn gekozen.
Het zijn de Europese Commissie en het WEF waar men besluiten neemt over onze toekomst.
Omdat dit natuurlijk een bizarre situatie is en een kwestie van tijd voordat ook de laatste slapende burger dit doorheeft, moeten onze overheden wel de vinger aan de pols houden.
Ze moeten weten wat er leeft onder de bevolking, welk deel van het volk nog slaapt en welk deel helemaal doorheeft wat er werkelijk gebeurt.
Daarom doen overheden aan spionage. En dat niet bij vreemde landen zoals altijd het geval is in films, maar spionage van de eigen burgers.
Uit het boek 1984:
Winston Smith is een man rond de 40 die in Londen woont. Hij is onderdeel van de outer party (middelklasse) waar hij als recidivist werkt voor de Ministry of Truth. Hij woont in een klein appartement dat een telescreen heeft die niet alleen de hele dag lang beelden uitzendt, maar ook een ingebouwde camera en microfoon heeft waarmee de staat hem bespioneert.
Ons land:
Je twittergeschiedenis kan worden gebruikt door de Belastingdienst. Die heeft op grote schaal persoonlijke gegevens van belastingbetalers – waaronder uitingen op sociale media – van internet gehaald, in een computersysteem opgeslagen en gebruikt bij fraudebestrijding. pic.twitter.com/FnjFVIBOIA
— Henk Krol (@HenkKrol) September 14, 2023
Zonder dat twitteraars het weten, verzamelt de overheid hun berichten om reacties te peilen op het beleid. Onder meer het ministerie van sociale zaken, de Belastingdienst en de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) gaan op die manier te werk, blijkt uit een rondgang van Trouw en IT-vakblad AG Connect. Volgens deskundigen is deze werkwijze problematisch, omdat gebruikers ten onrechte niet worden geïnformeerd.
Bovenstaande is dan wat bekend is. Wie weet zijn er nog talloze instanties van de overheid die overal informatie verzamelen zonder dat de betrokkenen daarvan op de hoogte zijn.
De NVWA verzamelt met de tweets ook IP-adressen en biografische gegevens van Twitterprofielen.
Dat ze veel meer over je weten dan je denkt, blijkt uit het volgende antwoord dat Hugo de Jonge gaf op vragen in de Tweede Kamer:
Daar reageert De Jonge op dat hij wel „iets” kan zeggen over de kenmerken van deze ongevaccineerden. „We weten vrij goed waar ze wonen, vrij precies. Per postcode weten we waar ze wonen. En we weten vrij goed wat de redenen zijn waarom ze zich niet laten vaccineren.”
Dat is waar we mee te maken hebben. Een overheid die alles wil weten over wat je doet, met wie je dat doet, waarom je het doet, hoe je dat doet en waar je dat doet.
Wees daarom voorzichtig met dingen die je op sociale media plaatst. Alles wat je daar schrijft wordt in principe opgeslagen en kan later tegen je worden gebruikt.
Sociale media zijn prachtige bronnen van informatie voor overheden die niet willen dat hun bevolking de waarheid gaat ontdekken.
Waarheid is vergif en daarom nog even terug naar Winston uit het boek 1984:
Op zijn werk moet hij dagelijks krantenartikelen uit het verleden aanpassen zodat zij bij het nieuwe beleid passen van de partij. Als de staat bijvoorbeeld besluit om iemand te liquideren moet hij alle artikelen aanpassen zodat het lijkt alsof die persoon nooit heeft bestaan.
De waarheid is gevaarlijk en daarom dank voor alle mensen die ons steunen om ondanks alles toch de waarheid naar buiten te brengen.