
Van de spuit naar het klimaat is het motto en soms is het om te huilen als je ziet wat er allemaal gebeurt.
De burgers van Nederland raken stap voor stap al hun vrijheden kwijt.
Wij zullen een klimaat dictatoriaal bewind tegemoet kunnen zien, waarbij de burgers zullen leven zoals in de de Hunger Games maatschappij.
De bestuurlijke elite echter woont in de Hunger Games in het Capitool en heeft alles in overvloed.
Zij kunnen en mogen dingen waarvan de opgesloten mensen in de Districten alleen maar kunnen dromen.
Iemand die al doet alsof de Hunger Games op dit moment al werkelijkheid zijn geworden is Frans Timmermans.
Zondag was Frans prominent aanwezig bij de klimaatmars om de mensen ervan te overtuigen dat ze echt op hem moeten stemmen, omdat anders de planeet gedoemd is.
Echter, de dag ervoor was ome Frans even naar Malaga op een neer gevlogen voor een belangrijke bespreking met linkse leiders.
Rick Nieman vond dat vreemd:
Het stoort Rick dat Frans voor één dagje op en neer is gevlogen naar Málaga. “Krijgt u niet heel veel gemor uit uw GroenLinks-achterban om voor één dagje op en neer te vliegen? Vliegen wordt toch echt, ook in uw eigen programma trouwens, behoorlijk in de ban gedaan. ‘Vliegen mag niet, vliegen is slecht voor het milieu.’”
Maar, voor Frans is zoiets heel gewoon.
Frans praat eromheen: “Veel van de bestaanszekerheid heeft te maken met inkomen en kijk naar de plannen die wij presenteren! Niemand gaat er meer op vooruit dan bij ons.”
Vraag: wie houdt hier nou wie voor de gek? pic.twitter.com/df3OWTYjGm
— Coen Vermeeren (@coenvermeeren) November 13, 2023
Iemand schreef daarover het volgende:
Timmermans ten voeten uit. Eerst even met de jet op en neer naar Malaga. Als tussendoortje een halve veestapel verorberen. Om vervolgens aan te sluiten bij een klimaatmars.
Ga lekker iemand anders voor de gek houden!
Nu zal die foto van Timmermans in dat bericht met die enorme maaltijd waarschijnlijk niet zijn genomen tijdens zijn vlucht naar Malaga, maar het gaat om het idee.
Het idee dat de psychopaten die iedere keer opnieuw door het Nederlandse volk worden gekozen, net zo arrogant zijn en zich net zo gedragen als de inwoners van het Capitool in de Hunger Games films.
Zij leven in een wereld vol met privileges en luxe.
De burgers in de Districten zijn gevangen en kunnen van afstand toekijken.