Het is duidelijk dat de asielcrisis in ons land gierend uit de hand loopt.

De kosten stijgen fenomenaal, Kijkduin lijkt de druppel en de gehate verspreidingswet wordt gezien als enige oplossing.


Wir schaffen das is een bekende slagzin van de Duitse bondskanselier Angela Merkel die ze lanceerde op 31 augustus 2015, tijdens het hoogtepunt van de Europese vluchtelingencrisis. 

Nederland heeft duidelijk gemaakt tijdens de Tweede Kamerverkiezingen wat ze absoluut niet willen.

Wat ze niet willen is een voortduren van het Kalergiplan zoals dat door de werkelijke machthebbers in de achtergrond 100 jaar geleden is bedacht.

De situatie in Kijkduin afgelopen weekend is een soort katalysator geweest die ervoor heeft gezorgd dat de woede bij een deel van de bevolking tot het kookpunt is gestegen.
Er bevinden zich op dit moment 23.000 asielzoekers in de noodopvang zoals hotels en cruiseschepen. Hierdoor zijn de totale kosten voor de asielopvang verdubbeld naar 1,5 miljard euro per jaar.

Het eind is nog lang niet in zicht, want de stroom blijft vooralsnog doorgaan en de mensen die wel een verblijfsvergunning hebben gekregen zitten ook vast, want er zijn niet genoeg woningen.

Er bestaan daarom plannen om ook deze 16.000 zogenaamde statushouders onder te brengen in hotels.

Als dit plan doorgaat, dan zal dit nog veel meer kwaad bloed zetten, want Nederlanders die geen huis kunnen krijgen zoeken het maar lekker zelf uit.

De COA ziet als enige korte termijn oplossing dan ook de gehate spreidingswet.

De wet die ervoor zorgt dat gemeenten kunnen worden gedwongen asielzoekers op te nemen en die de burgemeester heel veel macht geeft.

Alles is aan deze wet vergaand, maar Artikel 7 en 8 zijn denk ik de meest vergaande. De burgemeester zou niet alleen lege kantoorpanden kunnen vorderen, maar ook je eigen woonhuis/huurhuis incl inventaris, en jou gijzelen.

De Tweede Kamer heeft vorige maand deze wet aangenomen en het woord is nu aan de Eerste Kamer.

Of de wet ook door de Eerste Kamer komt, blijft echter spannend. In de Eerste Kamer zijn nu 37 senatoren tegen en 36 voor. Het standpunt van 50Plus en OPNL is straks doorslaggevend. Beide fracties hebben nog geen standpunt bepaald, laten zij desgevraagd aan het ANP weten.

De druk op de Eerste Kamerleden wordt groot, heel groot.

Door de verkiezingsuitslag en de gebeurtenissen van de afgelopen dagen lijkt de kans dat deze gehate spreidingswet alsnog wordt aangenomen alleen maar groter geworden.