Er verschijnen berichten dat de Nederlander gemiddeld beschikt over een buffer van ruim 150.000 euro.

Daarentegen heeft 14 procent van onze landgenoten te maken met enige vorm van voedselnood.

Nederland is een land waar de tegenstellingen steeds groter lijken te worden.

De rijken schijnen steeds rijker te worden en de armen steeds armer.

Naast de rijken zijn er ook nog wat men noemt ‘de welgestelden’. Misschien niet echt rijk, maar een grote groep die toch wel beschikt over behoorlijke financiële middelen waardoor het gemiddeld financieel bezit in ons land aanzienlijk is.

Nederlanders hebben het meeste geld achter de hand van alle inwoners in de Europese Unie. De gemiddelde buffer is dankzij spaargeld, beleggingen en pensioenopbouw opgelopen naar 152.520 euro, blijkt uit een rapport van Allianz Trade.

Daarentegen bedraagt de gemiddelde financiële reserve van een inwoner in Portugal slechts 888 euro.

Tegelijkertijd zie je de volgende berichten.

Het Rode Kruis becijfert in nieuw onderzoek dat meer dan 450.000 mensen in Nederland kampen met ’verborgen voedselnood’. Het Rode Kruis ’is geschrokken van het hoge aantal’ en pleit voor oplossingen en maatregelen om de nood te lenigen, laat ze dinsdag weten.

De mensen om wie het gaat hebben nadat ze onvermijdelijke rekeningen hebben betaald te weinig geld over. Sommigen slaan zelfs maaltijden over om hun kinderen maar te eten te geven. Het Rode Kruis stelt dat er door de overheid wel gepraat wordt over nood en bestaanszekerheid, maar dat het probleem nog even groot blijkt.

En dan komen we uit bij het magische woke en WEF woord ‘inclusiviteit’.

De verschillen in ons land beginnen dermate groot te worden dat er bij ons nu niet bepaald sprake is van ‘inclusiviteit’.

Veel mensen zijn door armoede buitengesloten en hebben zelfs niet genoeg te eten terwijl anderen van gekkigheid niet meer weten wat te doen met hun geld.

Als we dan even teruggaan naar de doestellingen van de nieuwe wereldregering zoals die door de paus in 2015 zijn gelanceerd, dan zien we in de praktijk de volgende verkooppraatjes:

De Sustainable Development Goals (SDG’s), zijn zeventien doelen om van de wereld een betere plek te maken in 2030. Ze zijn een mondiaal kompas voor uitdagingen als armoede, onderwijs en de klimaatcrisis.

Als nummer 1 hebben we de volgende

SDG 1) Maak overal een einde aan armoede in al zijn vormen.

Deze is door ons in 2015 als volgt vertaald:

Gecentraliseerde banken, IMF, Wereldbank, Federale Reserve om alle financiën onder controle te houden, een digitale wereldmunt in een maatschappij zonder contant geld.

Ook Nederland zal en moet ‘inclusief’ (=communistisch) worden ter voorbereiding van de komst van de wereldregering.

Misschien over tien jaar nog eens kijken wat het gemiddeld vermogen van een Nederlander is?