drinkwater tekort nederland We horen weer dezelfde kreten als ten tijde van de nep coronapandemie.

Kreten zoals ‘gedragsverandering’ en boetes voor mensen die zich niet aan de regels houden.



Eén van de volgende wapens die ingezet zullen worden om tot een nieuwe communistische (wereld) maatschappij (New World Order) te komen is naast voedsel vooral ook water.

Water is een elementaire levensbehoefte en wanneer er een tekort aan water ontstaat, dan kunnen overheden voor de zoveelste keer ‘maatregelen’ afkondigen.

Geen maatregelen om het geconstateerde probleem op te lossen, maar maatregelen om het gedrag van burgers te veranderen en waar nodig te bestraffen.

En zo kan dat wij opeens te maken krijgen met het Nationaal Plan van Aanpak Drinkwaterbesparing.

Waarom moeten wij drinkwater besparen?

De langdurige periodes van droogte van voorgaande jaren en de groeiende knelpunten bij het realiseren van tijdige capaciteitsuitbreiding door drinkwaterbedrijven leiden tot brede (media)aandacht en agendering van de toekomstige beschikbaarheid van drinkwater. De verwachting is dat de totale drinkwatervraag in Nederland door bevolkings- en economische groei in 2030 groter zal zijn dan in 2020. In 2030 is jaarlijks ongeveer 100 miljoen m3 meer productiecapaciteit benodigd.

Als er al een probleem zou zijn, dan wordt dit veroorzaakt door een overheid die de sluizen in het kader van het Kalergiplan wijd open blijft houden, waardoor wij tot 2030 met een tsunami aan asielzoekers te maken zullen krijgen.

De megastad Nederland moet blijven groeien totdat er ongeveer 40 miljoen mensen wonen, het liefst in een soort Chinese konijnenhokken met een ‘zorgzame overheid’ die deze burgers 24/7 in de gaten zal houden.

In werkelijkheid hebben wij geen problemen met water, zoals Vitens ons ooit vertelde voordat ze die informatie weer snel weghaalden omdat het niet in de grote agenda past.
In het Nationaal Plan van Aanpak Drinkwaterbesparing staat onder andere dat een doorsnee inwoner van ons land op dit moment 134 liter water per dag gebruikt.

Dat is dan klaarblijkelijk veel te veel, want het moet worden teruggebracht tot 100 liter per dag.

Men wil dit bereiken door de burger bewust te maken van het feit dat er een drinkwaterprobleem is en men wil die besparing bereiken door gedragsverandering.

Dat is hetzelfde verhaal wat te horen kregen over niet werkende schadelijke mondkapjes. Ook die hadden geen enkel nut, maar waren bedoeld om een gedragsverandering tot stand te brengen.

Men hoopt dat de burgers deze waarschuwing ter harte zullen nemen, maar voor de zekerheid wordt er toch overwogen om een extra prikkel in te zetten.

Die prikkel is het duurder maken van water dat wordt verbruikt bovenop de vastgestelde norm van 100 liter per persoon.

Met andere woorden: Iedere burger heeft zijn/haar rantsoen water en wanneer men daar overheen gaat volgt een straf in de vorm van een hogere prijs.

Dit is de zoveelste variant van het social credit systeem, dat nu stapsgewijs onze maatschappij binnendringt.

Goed gedrag wordt beloond en bij slecht gedrag volgt straf.

Het is tenslotte aan de overheid om te bepalen hoelang en hoe vaak burgers mogen douchen.

Waar het werkelijk om gaat wordt vermeld door de Telegraaf die zegt dat waterbedrijven weinig of geen urgentie voelen bij het slaan van extra waterputten en de bal liever bij de burgers neerleggen.

Zoals bekend staan alle grote bedrijven onder grote invloed van organisaties zoals het WEF en worden daarom gedwongen de gehate 2030 Agenda te volgen.

Het heeft allemaal niets te maken met een tekort aan water, het heeft alles te maken met de zoveelste dwangmaatregelen om het gedrag van burgers te sturen.