Bij voetbalwedstrijden tussen landen blijkt dat sport allesbehalve verbroedert, maar eerder andersom werkt.

Dir werd bij sommigen gisteren heel erg duidelijk na de wedstrijd van Nederland tegen Turkije.



Er stond gisteren veel op het spel met de wedstrijd Nederland tegen Turkije.

Hoewel Erdogan wel aanwezig was, vond onze koning het verstandig om daar maar niet zijn gezicht te laten zien.

Niet koning Willem-Alexander, niet premier Dick Schoof, maar staatssecretaris Vincent Karremans (VVD, sport) vertegenwoordigt de Nederlandse regering zaterdag bij de kwartfinale op het EK voetbal tegen Turkije.

We kennen inmiddels de uitslag en natuurlijk waren de druiven zuur voor het Turkse elftal, vooral ook omdat ze op zich een hele goede prestatie leverden en als het iets anders was gelopen, dan hadden zij gewonnen.

Natuurlijk reageren Turkse supporters teleurgesteld, maar wat sommigen opmerken ging dat hier en daar ook gepaard met complete haat richting Nederlanders.

Hieronder volgt het verhaal zoals iemand dat plaatste op sociale media.

Een verhaal dat laat zien dat er heel veel onderliggende haat smeult bij in ieder geval een deel van de Turkse inwoners in dit land.

Aan het eind is een korte video geplaatst die dit fenomeen laat zien, maar in hoeverre dit representatief is voor de Turkse gemeenschap is niet duidelijk. Waarschijnlijk is de meerderheid gewoon teleurgesteld en verder niet.

Wat dit voorbeeld laat wel zien dat sport helemaal niet verbroedert en er daardoor zelfs hele lelijke dingen naar boven komen die de maatschappij niet bepaald goed doen.

Hier volgt het verhaal zoals dat op X verscheen:

Nederland-Turkije.
The morning after.

Blijdschap en plezier maakten hier gisteren al snel plaats voor verdriet en woede. Zelfs één avond feest en trots is ons niet gegund.

Dertig jaar lang heb ik mijn stinkende best gedaan om verbinding te zoeken, mezelf en mijn eigen gevoelens en rechten stelselmatig noodgedwongen wegcijferend. Aan mij zou het niet liggen! Ik werd een absolute pro in zelfcensuur, relativeren en vergoelijken. Ja, ik deugde zoals deugen bedoeld is!

Maar dat is geweest. Guess what! Het lag en ligt niet aan mij. Het ligt aan middeleeuws tribalisme, reliwaanzin, groepsdenken, chronisch gebrek aan emotieregulatie en frustratietolerantie, kuffārfobie, diep geïnternaliseerde haat en agressie bij deze medeburgers.

Deze mensen haten mij, u en verreweg de meeste van de bijna 200 nationaliteiten, die ook al jaren in deze stad wonen. Ze haten bij uitstek ook die mensen van dezelfde afkomst, die wél prima integreren. Die zijn er gelukkig ook. Misschien haten ze die nog wel het állermeest. In ieder geval genoeg om ook hun reputatie te verzieken, dag in dag uit.

Ik haat niet. Nooit gedaan. Maar ik ben het zat om gehaat te worden én om vervolgens net te moeten doen alsof het een godsraadsel is waar dat toch door komt. Ik ben hun grenzeloze racisme spuugzat. Nooit zal ik het nog accepteren.

En kom niet aan met dat eeuwige perfide slachtofferschap. Het is heel simpel: je moet jezelf niet keer op keer in de voet blijven schieten, om vervolgens te zitten janken en glashard te beweren dat eigenlijk een ander de trekker overhaalde. Van die 200 nationaliteiten pakken verreweg de meeste groepen de kansen in deze mooie meritocratie. Daaraan ligt het dus niet.

Stop de gaslighting. Stop de eeuwige impliciete dreiging met geweld aan de ene kant en met de racismekaart aan de andere kant. Stop deze waanzin.

Groet, een kankerNederlander.

PS Donder alsjeblieft op naar het land waar je zo van houdt. Ik betaal graag mee. Thanks!