Voor een willekeurige toeschouwer komt de plotselinge dood van voormalig minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (1994-2002) en oud-minister van Staat, Els Borst, over als een vreemd verhaal.

Ondanks een hulpverlener die zegt dat haar gezicht zodanig was toegetakeld dat haar neus niet meer zichtbaar was, ging de politie niet uit van een misdrijf.

Al direct na de bekendmaking van haar dood begint deze affaire een zweem van geheimzinnigheid te krijgen, met berichtgeving die niemand echt logisch in de oren kan klinken. Hiermee wordt de deur naar speculatie over het hoe en waarom wagenwijd opengezet.

Er wordt gemeld dat ze afgelopen maandagavond is gevonden door een vriendin(nen)/buurtgenoot die haar aantrof(fen) in een plas bloed en dat ze geen natuurlijke dood is gestorven. Dat betekent effectief: ongelukkig gevallen of vermoord.

Ook nadat er afgelopen woensdag sectie is verricht op haar lichaam, weet men nog niet met zekerheid te vertellen of Els Borst is vermoord of dat het een ongeluk was. Dan, zaterdag, verschijnt er ineens een groot artikel op de voorpagina van de Telegraaf, 's Neerlands doofpotkrant, waarbij door een anonieme hulpverlener zou zijn gezegd dat zij zwaar was toegetakeld.

Er staat letterlijk: “Ik zag dat mevrouw Borst haar knokkels aan beide handen kapot waren en ze had een hoofdwond. Haar neus was door de klap niet meer zichtbaar”. Dan staat er in hetzelfde artikel dat de politie in eerste instantie niet uit ging van een misdrijf. Tuurlijk, en Geert Wilders wordt de volgende paus.

Een oude vrouw met veel kennis over bepaalde zaken, die met een volkomen toegetakeld gezicht wordt gevonden in een plas bloed in/bij haar eigen garage, is echt niet overleden omdat ze toevallig is gestruikeld. Die is vermoord, iets wat de politie waarschijnlijk direct of zeker binnen een uur na de ontdekking al wist. Waarom dan al die geheimzinnigheid? Waarom wordt er niet gewoon gezegd dat oud Minister Els Borst is vermoord? Waarom weer al die leugens en tegenstrijdige verhalen?

Dit betekent simpelweg dat er een goede reden moet zijn dat dit spel zo wordt gespeeld. Dat er meer aan de hand is dan een verdwaalde Bulgaar die toevallig net op dat moment besloot om in te breken in het huis van Els Borst en haar voor een korst brood vermoordde.

Alleen al het feit dat er wordt gelogen en er tijd wordt gekocht, wijst erop dat de werkelijke reden voor de moord op Els Borst was dat ze uit de weg geruimd moest worden. De enige vraag die dan rest “Waarom moest Els Borst verdwijnen en voor wie zou ze een gevaar kunnen opleveren?”.

Uiteraard is dat op dit moment beargumenteerde speculatie, maar is het niet aannemelijk dat een vrouw zoals zij tegen het einde van haar leven misschien bepaalde zaken bekend wilde maken? Dingen die ze gedaan heeft of weet van had en waar ze mogelijk spijt van heeft? Was ze misschien bezig met haar memoires of een dagboek waar bepaalde onthullingen in zouden komen te staan?

Als dat het geval is dan is het goed om binnen dit kader te kijken naar het verhaal van klokkenluider Ad van Rooij.

Deze ingenieur voert, gesteund door anderen, al sinds 1987 strijd tegen de Nederlandse overheid in verband met de massale vergiftiging van de bevolking door een samenwerkingsverband tussen (lokale) overheden en commerciële bedrijven in wat wordt genoemd een collusie. (collusie is: een heimelijke verstandhouding om het opsporen van strafbare feiten te belemmeren; een samenspanning van ambtenaren tot het plegen van ambtsdelicten).

Van Rooij heeft een email gestuurd naar misdaadverslaggever John van den Heuvel met het verzoek binnen zíjn onderzoek naar de moord op Els Borst ook zijn verhaal goed te lezen en mee te nemen in zijn beschouwingen en bevindingen.

Iets waar Els Borst aan meewerkte middels valsheid in geschrifte, volgens Ad van Rooij, was het volgende:

"Na goedkeuring door de Tweede Kamer rukt o.a. het bedrijf Hickson Garantor B.V. te Nijmegen op. Zij halen zeer hoog problematisch gevaarlijk afval op bij de metaalindustrie en ertssmelterijen hetgeen financieel zeer lucratief is.

Het alternatief, het eeuwig opslaan van dat uiterst gevaarlijk afval kost immers te veel geld. Vervolgens wordt dit uiterst gevaarlijk afval geschikt gemaakt om daarmee hout te impregneren. Daarna dient Hickson Garantor B.V. hiervoor een aanvraag in bij het College voor de toelating van bestrijdingsmiddelen (CTB) onder de naam "superwolmanzout-Co".

Het CTB moet hiervoor toelating verlenen. Zij mogen deze toelating namelijk alleen maar toetsen binnen de reikwijdte van de bestrijdingsmiddelenwet, zijnde de productiefase en gebruikersfase van het bestrijdingsmiddel, dus tot op het moment dat de houtimpregneerbedrijven het in het hout hebben geperst.

Na de toelating wordt dat uiterst gevaarlijk afval onder de naam "superwolmanzout-Co" voor zo'n 5 gulden winst per liter verkocht aan Nederlandse houtimpregneerbedrijven. Deze Nederlandse houtimpregneerbedrijven persen schoon hout tot aan de kern toe vol met dit uiterst gevaarlijke afval en maken daarmee het nieuwe product "geïmpregneerd hout". Via dit nieuwe product heeft het collusienetwerk intussen geheel Nederland vergiftigd met enorme hoeveelheden uiterst kankerverwekkend "arseenzuur" en "chroomtrioxide". Alleen al gemeten aan arseen wordt er 10 maal de dodelijke dosis per Nederlander per jaar over Nederland uitgespreid".

Voor wie het hele verhaal van Ad van Rooij wil lezen, staan onder dit artikel een aantal links.

Samengevat komt het erop neer dat (lokale) overheden voordelen hebben bij het niet hoeven opslaan/opruimen van zwaar vergiftigde stoffen omdat die door een commerciëel bedrijf worden weggehaald. Een organisatie die dit vervolgens weer gebruikt om hout te impregneren wat weer op  grote schaal voor vergiftiging zorgt van de bevolking. Voormalig Minister Els Borst speelde volgens Van Rooij een belangrijke rol in deze affaire die tot op de dag van vandaag klaarblijkelijk nog voortduurt.

Stel dat Els Borst van plan was om over deze situatie uit de school te klappen, dan had dit een schandaal kunnen veroorzaken wat zijn weerga niet kent, maar ook met dramatische juridische consequenties voor de betrokkenen want volgens het zogenaamde Pikmeerarrest:

"Kan de (lokale) overheid zelf strafrechtelijk worden vervolgd? Pikmeer 1 en 2 (1996, 1998). De gemeente Boarnsterhim dumpt vervuild baggerslib in het Friese Pikmeer. Reinigen is te duur. De vervolging van een gemeenteambtenaar keurt de Hoge Raad echter af. Net als de centrale overheid zijn ook lokale overheden strafrechtelijk immuun. Dat leidt tot opschudding in het parlement. Waarna in Pikmeer 2 die beslissing wordt ‘gepreciseerd’. Lokale overheden blijven immuun voor de strafrechter als het om typische overheidshandelingen gaat. Maar bij handelen namens de overheid door private partijen of in publiek-private samenwerking, kan vervolging wel".

Mocht Els Borst inderdaad van plan zijn geweest om bepaalde onthullingen te doen, mogelijk inzake bovengenoemde kwesties waarin zij volgens Ad van Rooij een belangrijke rol speelde, dan zou het leed voor een groot aantal bestuurders in dit land niet te overzien zijn geweest. Wie weet nam ze de verkeerde mensen in vertrouwen over haar voornemens?

We moeten bovendien ook niet vergeten dat deze oude staatsdame veel kennis had over de handel en wandel van farmaceutische bedrijven. Zelfs Bolkenstein probeerde haar in te schakelen om besluiten van haar departement over prijzen en toelating van medicijnen bij te sturen, in een voor farmareus MSD aantrekkelijke richting. Stel dat ze daar, ergens in de farmawereld, in de weg zat?

Wij vonden persoonlijk de televisiereactie van de machtigste vrouw van 2013 en minister op dezelfde stoel als Els destijds, Edith Schippers, erg gemaakt en ongevoelig. Zij zegt hierin zelf ook dat Els nog heel actief was op medisch-ethisch vlak. Dat betekent dat ze inderdaad nog heel invloedrijk was. Schippers vertelt dat ze regelmatig nog overleg had met Els.... Weet zij misschien meer? De machtigste vrouw van 2013 die zonder blikken of blozen de complementaire gezondheidszorg en natuurgeneesmiddelen wegzet als kwakzalverij zal niet gemakkeijk "samenwerken" met een machtige, invloedrijke vrouw als Els Borst. En belangenverstengeling vanuit haar positie met de farmaceutische industrie is een feit als je weet dat haar man, Sander Spijker, invloedrijk is in de medische sector. En er bovendien al een akkerfietje is geweest in die zin in de crisis rond het Slotervaartziekenhuis in Amsterdam, waarbij en Edith en Sander vanuit verschillende belangen betrokken waren. Toch onhandig als je dan 's avonds in hetzelfde bed kruipt..... of juist heel handig?

Het blijft uiteraard op dit moment speculeren naar het motief van de moord, maar het is zeker de moeite waard om ook het verhaal van Ad van Rooij goed te bestuderen, niet in het minst omdat het onderwerp maar bij heel weinig Nederlanders bekend is.

Bronnen:

Actueel Gezondheid
Alarm uw wordt vergiftigd
NRC
NOS
Gedrukte Telegraaf