We hebben sinds het begin van dit jaar te maken met een stroom aan dode bankiers.

De overeeenkomst tussen hen is dat ze allemaal en vaak op vrij jonge leeftijd een onnatuurlijke dood sterven. Van wat lijkt op zelfmoord tot regelrechte moord.

Talloze mensen hebben zich ondertussen afgevraagd wat het zou kunnen zijn waardoor deze mensen plotseling en voortijdig sterven.

Nu, volgens een recent artikel bij Wall Street on Parade zou dit wellicht iets te maken kunnen hebben met levensverzekeringen.

Wij concentreren ons nu voornamelijk op de vreemde sterfgevallen die dit jaar hebben plaatsgevonden, maar het schijnt dat er zich al sinds begin vorig jaar een aanzienlijk aantal “verdachte” sterfgevallen hebben voor gedaan.

Dan blijkt vervolgens dat vier megabanken op Wall Street (JP Morgan, Bank of America, Citigroup en Wells Fargo) voor een totaalbedrag aan ongeveer 680 miljard Dollar hebben lopen aan levensverzekeringen, afgesloten op naam van (ex)werknemers en die in geval van overlijden zullen uitkeren aan de bank, niet aan de nabestaanden. Velen van hen weten niet eens dat er een verzekering is afgesloten op hun naam/leven.

Wanneer men navraag wil doen bij de Amerikaanse financiële autoriteit over hoe het nu eigenlijk zit met die polissen en de banken, is het antwoord dat dit “handelsgeheim” is en men hierover geen openheid van zaken hoeft/wil geven.

Als je bijvoorbeeld kijkt naar een bank als JP Morgan dan is het statistisch gezien bijna onmogelijk dat er in de afgelopen vijf maanden een gelijk aantal van hun werknemers een onnatuurlijke dood sterven. Alle 5 waren zonder uitzondering jonge mensen van in de 30 die statistisch gezien minimaal 80 jaar oud hadden moeten worden. Van drie van deze doden, in de bloei van hun leven, wordt gezegd dat ze van gebouwen naar beneden zijn gesprongen.

Alle grote banken hebben enorme bedragen verzekerd via wat men noemt BOLI, Bank Owned Life Assurance. Dat wil zeggen polissen die bij de dood van de werknemer uitbetalen aan de bank. Zelfs wanneer zij de bank verlaten om bijvoorbeeld elders te gaan werken, blijven de polissen gewoon van kracht. Banken controleren dan ook regelmatig de burgerlijke stand om te kijken of er voormalige werknemers zijn overleden zodat ze kunnen incasseren.

Onderzoek heeft uitgewezen dat JP Morgan bijvoorbeeld 10,4 miljard aan BOLI bezittingen in de boeken heeft staan. Dit is echter de nominale waarde, wat ze in het Engels "face value" noemen. In werkelijkheid zijn de bedragen die hiermee gemoeid zijn nog vele malen groter.

Volgens een BOLI expert, Michael D. Myers, kun je die nominale waardes minimaal met tien vermenigvuldigen en afhankelijk van welke financiële instrumenten (derivaten) zijn gebruikt, de uitkomst ervan nog eens een keer met twee of drie. Als we die laatste factor op twee houden dan hebben we het in het geval van alleen JP Morgan over een bedrag van 200 miljard Dollar.

Zoals in een stuk van de Nederlandse Bank staat, gebruiken levensverzekeraars derivaten om het renterisico te verminderen op hun polissen. (Financiële derivaten zijn beleggingsinstrumenten die hun waarde ontlenen aan de waarde van een ander goed, zoals aandelen en olie. Het andere goed wordt in het jargon de onderliggende waarde genoemd. De voornaamste soorten derivaten zijn opties, futures, swaps en forwards. Men gebruikt financiële derivaten om risico's te verkleinen of juist te speculeren.)

Een andere naam die men ook wel gebruikt voor derivaten zijn “weapons of financial mass destruction”. Het zal dan ook geen toeval zijn dat de omgekomen JP Morgan bankiers zich voornamelijk bezighielden met de handel in dit soort derivaten.

We hebben dus de krankzinnige situatie dat een dode werknemer of ex werknemer dood veel meer waard is voor de bank dan levend. Wie weet met de toenemende druk op de financiële sector waren er bankiers die op het punt stonden publiek te maken wat er gebeurt? Dan wordt het ineens dubbel interessant voor de bank als de persoon in kwestie dood is in plaats van levend .

Niet alleen kan hij zijn mond niet meer opendoen, hij levert dood ook nog eens een klein fortuin op voor de bank. Vanwege het struktureel doorverkopen van risico’s in de vorm van derivaten worden er uiteindelijk en onherroepelijk een aantal partijen slachtoffer vanwege deze doden bij JP Morgan, want zij zullen moeten uitkeren en niet zo zuinig ook.

Zijn er onder de andere dode bankiers misschien die het slachtoffer zijn geworden van de verzekeringsfraude van JP Morgan? Hebben zij gedreigd dit soort schandalige praktijken aan de grote klok te hangen, mogelijk zelfs in de hoop de dans te ontspringen, en moest hen daarom het zwijgen worden opgelegd?

De financiële belangen zijn fenomenaal. We praten over verzekerde bedragen voor werknemers van alléén de vier eerder genoemde banken die meer dan het dubbele zijn van de totále Nederlandse begroting voor 2014 vertegenwoordigen(!).

Bekend is ook dat banken geld nodig hebben om aan te kunnen tonen dat ze voldoende reserve in kas hebben om klappen te kunnen opvangen. Allerlei wereldwijde controles zoals de aankomende stress test in Europa bijvoorbeeld, dwingen hen daartoe.

De vele dode bankiers zijn absoluut geen toeval en dat financiële instellingen over lijken gaan weten we ook. Als je dan de bedragen ziet die deze sterfgevallen opleveren dan is dit misschien wel de richting waarin een oplossing voor dit raadsel gezocht moet worden. Ironisch hieraan is dat deze zieke sector die de hele wereld in totale ellende en chaos stort, kennelijk van binnenuit nu zichzelf vernietigt.

Bron:

Wallstreet on Parade