Analyse FOXP2-gen indicatie dat sterrenkindschedel niet menselijk is

Het Starchild Project weet inmiddels 13 jaar dat de sterrenkindschedel toebehoorde aan een wezen dat niet geheel menselijk was. Wellicht was het helemaal niet menselijk.

Ten eerste komen de fysieke eigenschappen van de schedel niet overeen met die van een menselijke schedel. Moderne wetenschappers verklaarden dat ‘de natuur tot alles in staat is’. Maar dat blijkt niet het geval.

De natuur gedraagt zich volgens regels die worden opgesteld door de unieke genetische code van elke soort. Vijftig ooggetuigen kunnen zeggen dat iemand een misdaad heeft gepleegd, maar als het DNA dat weerspreekt wordt er niet geluisterd naar de getuigen. DNA domineert de rechtbanken omdat het de wiskunde van biologie is.

Het menselijk genoom bevat kleine variaties. Er zijn bijvoorbeeld duidelijke verschillen tussen kleine pygmeeën en lange Watusi, maar beide volken zijn onmiskenbaar menselijk.

Het Starchild Project is erin geslaagd een fragment van een FOX-gen uit de schedel te halen. FOX- of Forkhead Box-genen hebben een grote invloed op de ontwikkeling van een individu en daarom is de tolerantie voor mutaties erg laag. Ze zijn derhalve goed geschikt voor het opstellen van evolutionaire stambomen.

FOXP2-gen

De geneticus van het project heeft uit de schedel een fragment van een zogenoemd FOXP2-gen geïsoleerd. FOXP2 wordt bij de mens verantwoordelijk geacht voor het spraakvermogen, ontwikkeling van het brein, de longen, motoriek en de communicatie tussen zenuwcellen.

Van de 2.594 baseparen van het normale FOXP2-gen bevat het fragment 211 baseparen die uit het centrum van het gen afkomstig zijn. Die 211 baseparen zouden in principe exact overeen moeten komen met de baseparen in FOXP2-genen van hedendaagse mensen.

56 verschillen

Tussen de 211 baseparen van het FOXP2-fragment uit de sterrenkindschedel en dezelfde baseparen van FOXP2-genen in mensen zijn maar liefst 56 verschillen aangetroffen. Wanneer een compleet gen met 2.594 baseparen zou worden geïsoleerd kan men dus tot 700 variaties verwachten.

Als bijvoorbeeld een FOXP2-gen van een resusaap met dat van een mens wordt vergeleken zullen slechts twee baseparen verschillend zijn. Bij een muis zijn dat er 20, bij een hond 27 en bij een olifant 21.

Alhoewel dit een indicatie is dat de schedel verre van menselijk is moet worden opgemerkt dat het gaat om voorlopige resultaten. Ze kunnen dus niet worden gezien als absoluut bewijs. Maar vooralsnog wijst alles erop dat de sterrenkindschedel toebehoorde aan een niet-menselijk wezen.

Bron: Starchildproject.com

Gerelateerd: DNA-analyse: starchild schedel heeft buitenaardse oorsprong

Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl