Wat gebeurt er als de Duitse motor gaat haperen?

Het is zoals dikwijls het geval is, enkelen zien wat er gaat komen en de meerderheid heeft geen flauw benul.

Ongeveer een maand geleden schreven wij al dat Duitsland zich op de rand van een recessie bevindt, maar wat betekent dit voor de rest van Europa?





Tot voor kort hield eigenlijk helemaal niemand rekening met het feit dat de Duitse economische motor wel eens zou kunnen haperen. De Duitsers zijn er tenslotte altijd en net zoals ze in blessuretijd altijd winnen met voetbal, zo is ook de sterke Duitse economie onverwoestbaar.

Echter, zoals we een maand geleden schreven, lijkt het dat die Duitse economie toch echt begint te haperen en zelfs dicht tegen een recessie aan zit.

En dat wordt nu verder bevestigd. Het gaat economisch niet goed met Duitsland en wat erger is, de vooruitzichten zien er ook niet rooskleurig uit en de grote vraag is dan ook wat voor gevolgen dat zal hebben voor de rest van de Eurozone.

Er is een einde gekomen aan een periode van negen jaar, waarbij de Duitse economie alleen maar groeide. Het afgelopen jaar, 2018, was al moeizaam waarbij Duitsland met rasse schreden haar handelsoverschot zag krimpen. Dat betekent voor Duitsland dat er meer wordt geïmporteerd dan geëxporteerd. Er zijn een aantal oorzaken hiervoor, waarvan één de door Donald Trump gestarte handelsoorlogen over de hele wereld. Conflicten tussen Amerika en China en Amerika en de EU op handelsgebied hebben de beruchte Duitse motor een flinke dreun gegeven.

We hebben in het vorige artikel al gezien hoe Duitsland vorig jaar de slechtste cijfers liet zien sinds de crisis in 2008, waardoor investeerders nu huiverig beginnen te worden, omdat ze een recessie zien naderen. Helaas zal dit jaar, 2019, daarin weinig verbetering brengen. De verwachtingen worden iedere keer naar beneden toe bijgesteld en op papier laten ze dan nog een kleine plus zien, omdat anders iedereen gaat panikeren.

De situatie zal nog erger worden door een aantal andere factoren, zowel interne als externe.

Om te beginnen de ECB uiteraard die is gestopt met het bijdrukken van zo goed als gratis geld voor banken (de economie stimuleren noemen ze dat). Per 1 januari van dit jaar is dat gebeurd en dat betekent dat waar ze eerst geld de markt in pompten, ze er nu langzaam maar zeker geld gaan uithalen. Dat noemen ze dan normaliseren. Het is dezelfde strategie die hun collega’s in Amerika bij de Federal Reserve volgen en ook daar begint de economie aan alle kanten te haperen.

Tijdens onze gesprekken onlangs met de voormalige Stanley Morgan topbankier Mads Palsvig in Kopenhagen, gaf deze aan niet te verwachten dat de centrale bankiers tien jaar na de 2008 crisis de markt opnieuw zullen laten crashen. Dit, omdat de markt bij lange na (nog) niet is hersteld van die dreun. Dat dus die klap dusdanig hard zou aankomen dat er geen enkel zicht op herstel zou zijn. Laten we hopen dat hij gelijk heeft, maar vooralsnog zijn de vooruitzichten voor Duitsland niet rooskleurig en dus ook niet voor ons.

Want, afgezien van de hierboven al geschetste problemen heeft Duitsland er nog een aantal. Eén daarvan is het enorme tekort aan geschoold personeel en dat is voor bedrijven nu al een obstakel om verder te kunnen groeien. Het duurt op dit moment gemiddeld 100 dagen voordat een vacature voor geschoold personeel in Duitsland wordt gevuld. Dit probleem wordt snel groter. Op dit moment is er een tekort van 3 miljoen geschoolde werkkrachten en dat zal tegen 2040 naar verwachting gestegen zijn tot 3,3 miljoen. Dit heeft dan weer alles te maken met de lage geboortecijfers van Duitsland en het feit dat men nu begint in te zien dat integenstellig tot de leugens van Merkel de enorme stroom immigranten helemaal geen extra geschoolde arbeidskrachten opleveren. Dat was het credo in 2015 toen de stroom begon en in plaats van een verrijking voor de arbeidsmarkt, is verreweg het grootste deel een last geworden voor een steeds meer struikelende economie. Iedereen met het verstand ter grootte van een erwt had dit kunnen voorspellen, maar de gehersenspoelde bevolking trapte er vrolijk in.

Al met al is de krapte op de arbeidsmarkt een door Duitsland zelf veroorzaakt probleem. Dit door overregulering en interventies van de overheid. De staat die wel even bepaalt wie voor welke vacatures in aanmerking komt, waardoor de voorraad waaruit geput kan worden steeds kleiner wordt. Daarnaast zijn er nog de torenhoge sociale lasten en belastingen voor ondernemers. En dan komen er wel allerlei mooie woorden en plannen van de overheid, maar in de praktijk komt daar bitter weinig van terecht.

De grote fout die het land heeft gemaakt is om geen gebruik te maken van de achterliggende goede 9 jaren om de economie voor te bereiden op de dingen die gaan komen. In plaats van het maken van een deugdelijk plan hebben ze de deuren wijd open gezet voor steeds meer immigranten die steeds meer als een loden last op de economie zullen drukken.

En dan komen we natuurlijk op het volgende aspect en dat is als Duitsland niet langer de drijvende motor is van de Eurozone er een domino effect zal ontstaan.

Als de grootste economie van de EU het al niet kan bolwerken, wat voor kans hebben de anderen dan? Naast het haperende Duitsland is er natuurlijk het tweede probleemkind en dat is het gele vestjes land van de Rothschild bankier Macron, in de volksmond ook wel Frankrijk genoemd. Daar wordt de situatie, ondanks dat zo goed als alle berichtgeving daarover ook wordt geboycot, met de week onstabieler.

Maar, al met al is het Duitsland dat de EU economisch samen houdt en niet Frankrijk. En als dat zou ophouden dan mag Joost weten wat de gevolgen precies zullen zijn, maar duidelijk is dat het niet veel goeds zal zijn.

Waarschijnlijk is het al te laat, maar hoe eerder ons land uit de Nazistaat Europa zou vertrekken, des te beter.
Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl