Onlangs schreven wij een artikel met daarin een aantal voorbeelden waarom het helemaal niet zo vanzelfsprekend is dat het kraanwater dat je dagelijks drinkt veilig is.
De aanleiding van dat artikel was de nog steeds aanwezige poepbacterie in Vlaardingen en er is steeds meer verontrustende berichtgeving over (drink)water.
Iedere keer lees of hoor je geruststellende woorden over de kwaliteit van ons drinkwater en dat wanneer er dan misschien een keer stoffen in voor komen die er niet in thuis horen, die concentraties zo laag zijn dat dit absoluut geen gevolgen zal hebben voor de gezondheid voor de bevolking.
Alleen wanneer er zaken zoals poepbacteriën in het water voorkomen, moet het even worden gekookt, maar een kniesoor die daar op let.
In het eerdere artikel schreven wij onder andere het volgende:
Medicijnen en bestrijdingsmiddelen zijn chemische middelen die je liever niet binnen wilt krijgen als je een slok water uit de kraan neemt. Met een alsmaar toenemende en ouder wordende bevolking komen er steeds meer (resten van) medicijnen in de bronnen van ons drinkwater terecht. Om nog maar te zwijgen over de zwaar giftige chemische bestrijdingsmiddelen.
Het is dit laatste, de zwaar giftige bestrijdingsmiddelen, waar we hier verder op in willen gaan en dan met name glyfosaat zoals die voorkomt in de onkruidverdelger Roundup van Monsanto.
Glyfosaat is een kankerverwekkende stof en om dat aan te tonen gaan we even terug naar een artikel dat we enkele jaren geleden schreven:
Eén van 's werelds populairste onkruidbestrijdingsmiddelen — en het meest gebruikt in de VS — is door de IARC, het Internationaal Agentschap voor Kanker Onderzoek, bestempeld als mogelijk kankerverwekkend. Dat is het een na hoogste risiconiveau dat kan worden toegekend.
IARC, de Franse tak van de Wereld Gezondheids-organisatie, onderzocht 5 insecticiden en herbiciden, te weten tetrachloorvinphos, parathion, malathion, diazinon en glyfosaat. De stof glyfosaat wordt wereldwijd in zo'n 750 verschillende herbicide-producten in de industriële landbouw toegepast. De EPA, de Environmental Protection Agency uit de VS, liet weten het besluit van de IARC nog te zullen bestuderen.
Volgens het IARC is het gebruik aangetoond in de lucht gedurende het spuiten, in water en in voedsel. Experts zeiden dat er beperkt bewijs is dat het bij mensen non-Hodgkins lymphoma kan veroorzaken en overtuigend bewijs dat glyfosaat ook andere vormen van kanker kan veroorzaken bij muizen en ratten. Het IARC-panel zei ook dat glyfosaat is aangetroffen in het bloed en de urine van landarbeiders, hetgeen aantoont dat de stof door het lichaam wordt opgenomen.
Maar, volgens de Nederlandse mainstream media is er niets aan de hand:
Het Nederlandse kabinet maakte in september bekend de onkruidverdelger de komende tien jaar toe te staan. Er is volgens hen geen bewijs dat het bestrijdingsmiddel kankerverwekkend is, zoals criticasters beweren.
Zoals bekend werkt het kabinet in opdracht van de grote industrieën, dus alles wat zij uitkramen moet je omdraaien en dan heb je de waarheid.
Glyfosaat als hoofdbestanddeel van Roundup speelde ook een belangrijke rol in het onderzoek van professor Séralini, waarover wij eerder diverse keren schreven.
Een onderzoek waarbij werd aangetoond dat ratten tumoren kregen door het eten van voedsel dat genetisch was gemanipuleerd en bespoten met het bestrijdingsmiddel Roundup van Monsanto.
Dit werd gepubliceerd in november 2012 in het Elsevier tijdschrift Food and Chemical Toxicology (FCT). Niet alleen toonde dit onderzoek aan dat de ratten grote tumoren ontwikkelden, maar ook aanzienlijke leverschade opliepen.
Mensen die nog twijfelen of glyfosaat kankerverwekkend is, raden wij het recente uitgebreide artikel op WantotKnow te lezen.
Deze kankerverwekkende stof die nu weer door de bedrijfsvertegenwoordigers in Den Haag wordt goedgekeurd, kom je werkelijk overal tegen.
Zo was half oktober het volgende te lezen:
Voedselwaakhond foodwatch bericht dinsdag over deze studie, waarin onderzoekers van de Wageningen universiteit waarschuwen voor de mogelijk negatieve effecten hiervan voor de biodiversiteit en de mens.
"Zeker gezien de grote mate waarin wij resten van glyfosaat in bodems overal in Europa hebben aangetroffen, is het niet verstandig de toelating van glyfosaat te verlengen", aldus professor Violette Geissen van de universiteit.
En dat betekent weer dat het ook in ons drinkwater terechtkomt:
De Nederlandse waterbedrijven slaan meerdere malen alarm over glyfosaat. In de afgelopen 5 jaar overschrijdt het de norm in drinkwaterbronnen meer dan 100 keer.
Niet alleen vindt je resten van glyfosaat in veel producten, maar ook via het drinkwater komt het in allerlei voedsel terecht, zoals vorige maand het geval was:
Het middel werd bij twaalf van de veertien onderzochte ijsjes gevonden, aldus wetenschapper John Fagan van HRI Labs, dat de testen uitvoerde.
Vorig jaar werd bekend dat het veelvuldig voor komt in Duits bier zoals we eerder schreven:
In maar liefst 14 populaire biermerken werd door het milieu-instituut in München glyfosaat aangetroffen. En niet zo zuinig ook want er waren biersoorten bij met 30 microgram glyfosaat per liter, hetgeen 300 keer hoger is dan toegestaan in drinkwater.
Dan het meest verbijsterende van alles: De Duitse autoriteiten gaan er helemaal niets tegen doen want, zeggen ze, om een gevaarlijke hoeveelheid glyfosaat binnen te krijgen zou iemand minimaal duizend liter bier per dag moeten drinken.
Daarover zullen uiteraard de meningen verdeeld zijn. Een naar alle waarschijnlijkheid kankerverwekkende stof die in concentraties voorkomt in bier van 300 keer de toegestane hoeveelheid in drinkwater en dit alles zou geen gevolgen hebben voor de gezondheid?
Uit een bericht van de Volkskrant eerder dit jaar:
Het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) trof vorig jaar bij een kwart van de drinkwaterputten in Nederland restanten aan van bestrijdingsmiddelen.
Op de website van Zembla staat onder andere het volgende:
In 2013 wordt urine van inwoners uit 18 Europese steden onderzocht, waaronder van een aantal Nederlanders. In 5 van de 8 Nederlandse urinemonsters wordt glyfosaat aangetroffen.
Hoeveel glyfosaat wij binnen krijgen in de vorm van residu op/in producten en hoeveel via ons drinkwater is niet duidelijk, maar dat dit soort chemische stoffen niet goed zijn voor onze gezondheid staat vast.
Waterleidingbedrijven gebruiken geen filters die in staat zijn deze afwijkende stoffen eruit te halen. Sterker nog, de kwaliteit van ons drinkwater wordt helemaal niet bepaald aan de hand van de aanwezigheid van deze chemicaliën.
Wanneer we werkelijk een overheid hadden die wat gaf om de gezondheid van de bevolking, dan zouden ze natuurlijk glyfosaat verbieden. Dat doen ze niet, maar ze geven ook geen gratis waterfilter aan ieder huishouden; iets dat steeds noodzakelijker wordt als je een beetje gezond wilt blijven.